Дзе: Нацыянальны цэнтр сучасных мастацтваў, г. Мінск, вул. Някрасава,3
Калі: з 5 сакавіка па 2 мая
Колькі каштуе: 6 BYN (льготны 3 BYN)
5 сакавіка ў 17:00 у Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў адбудзецца адкрыццё выставы расійскага мастака Антона Кетава «Лініі і вуглы». Адкрыццё адбудзецца пры ўдзеле самога мастака.
У сваіх аб'ектах і кампазіцыях Антон Кетаў спрабуе зазірнуць у свет будучыні з яго новай тэхнічнай эстэтыкай. Яны нагадваюць мадэлі лятучых гарадоў-станцый, складаныя механізмы або нерэалізаваныя архітэктурныя праекты. Выстава з'яўляецца вынікам асэнсавання вопыту авангардных плыняў, мастакоў, архітэктараў і філосафаў пачатку XX стагоддзя. У прыватнасці, працы былі натхнёныя знакамітым праектам лятаючага горада Георгія Круцікава і ідэямі Канстанціна Цыялкоўскага, дынамічным жывапісам Казіміра Малевіча, а таксама ідэямі авангардыстаў пра будучыню на далёкіх планетах.
Антон Кетаў стварае свет будучыні ў традыцыях авангарду. На выставе ў НЦСМ можна будзе ўбачыць працы 2017-2020 гадоў.
Пры стварэнні прасторавых, рэльефных кампазіцый мастак прымяняе свой тэатральны вопыт (у 1995-1999 гадах Антон Кетаў працаваў у тэатральных майстэрнях пад кіраўніцтвам мастака Мікалая Цітова) і выкарыстоўвае тэхналогіі вырабу дэкарацый, што істотна адрозніваецца ад традыцыйных мастацкіх метадаў.
Праект «Лініі і вуглы» — пра гарманічнае асяроддзе і спробы адысці ад засмечанай прасторы ў нашым недасканалым свеце.
Антон Кетаў — жывапісец, графік, скульптар. Нарадзіўся ў 1978 г. у Маскве. Скончыў Вышэйшую тэатральную вучэльню ім. Б.В.Шчукіна і Усерасійскі дзяржаўны інстытут кінематаграфіі. Выстаўляўся ў Расіі, Францыі, Бельгіі, Кітаі, Італіі, Грэцыі, Швецыі, Іспаніі. Займаецца таксама афармленнем выстаў і стварэннем музейных экспазіцый.
Выстава будзе доўжыцца па 2 мая.
Дзе: Нацыянальная бібліятэка Беларусі, г. Мінск, пр-т Незалежнасці, 116
Калі: з 3 сакавіка
Колькі каштуе: уваход па чытацкім білеце
3 сакавіка ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі адкрыецца выстаўка акварэлі і малюнка «Палітра вясны. Пакуль расце трава на Беларусі».
Нацыянальная бібліятэка Беларусі працягвае добрую традыцыю адкрыцця мастацкіх выставак да вясновых свят. Першая экспазіцыя прысвечана Дню жанчын (8 Сакавіка). Праект-віншаванне «Палітра вясны. Пакуль расце трава на Беларусі» прызначаны нагадаць пра хуткае абуджэнне прыроды. Паэтычны радок у назве выстаўкі падказвае, што ў цэнтры творчай увагі мастакоў — багацце лугавога разнатраўя: чароты, імхі, ягаднікі, пяшчотныя вясновыя парасткі, што праціскаюцца праз леташнюю лістоту, шэпт сціплых сухацветаў.
Сёлета палітра вясны прадстаўлена работамі такіх беларускіх акварэлістаў, як Уладзімір Рынкевіч, Вікторыя Ільінская, Алесь Квяткоўскі, Вера Каўзановіч, Мікалай Аўчыннікаў, Ягор Арцюхоў, Рыгор Мяжуеў, Алена Шычко, Сяргей Пісарэнка, Наталля Авяр’янава, Галіна Хайдарава, Фелікс Гумен і інш.
З вясновым святам жанчын павіншуюць прафесійныя і маладыя мастакі, педагогі, сябры творчых суполак, студэнты мастацкіх спецыяльнасцей ВНУ, заўзятыя мастакі-аматары акварэлі і арыгінальнай графікі.
Арганізатарамі выстаўкі акварэлі і малюнка сталі Нацыянальная бібліятэка Беларусі, арт-студыя «Аквавір» (кіраўнік Уладзімір Рынкевіч) і Беларускі саюз мастакоў. Адбор экспанатаў праходзіў па конкурсным прынцыпе. Сярод выстаўленых твораў журы вызначыць лепшыя працы.
Дзе: Музей ВАВ, г. Мінск, пр-т Пераможцаў, 8
Калі: з 1 сакавіка
Памятны вечар і адкрыццё часовай экспазіцыі да 125-годдзя з дня нараджэння народнага пісьменніка Кандрата Крапівы адбудзецца 1 сакавіка ў музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, паведамілі ва ўстанове.
Гісторыі пра жыццё і творчасць вядомага літаратара распавядзе яго ўнучка — кандыдат мастацтвазнаўства, загадчык кафедры дызайну моды БДУ Алена Атраховіч. Аб навуковай і творчай рабоце Кандрата Крапівы раскажа акадэмік НАН Беларусі, доктар філалагічных навук, прафесар Аляксандр Лукашанец.
«Пагрузіцца ў атмасферу часоў Кандрата Крапівы дапамогуць акцёр і рэжысёр Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Алег Вінярскі. Беларускія народныя песні прагучаць у выкананні заслужанай артысткі Беларусі Ніны Бранковіч і лаўрэата міжнароднага конкурсу баяніста Сяргея Баевіча», — распавялі арганізатары.
У мерапрыемстве прымуць удзел прадстаўнікі малой радзімы пісьменніка. Навучэнцы Уздзенскай сярэдняй школы № 2 імя К. Крапівы выступяць з тэатральнай праграмай, прысвечанай творчасці беларускага класіка.
У гэты ж дзень у экспазіцыйнай зале музея «Карэнны пералом у ходзе Вялікай Айчыннай вайны. Савецкі тыл» пачне працу часовая экспазіцыя, у якой можна будзе ўбачыць фатаграфіі, дакументы, асабістыя рэчы Кандрата Крапівы.
Дзе: Мастацкая галерэя «Універсітэт культуры», г. Мінск, пл. Кастрычніцкая, 1
Калі: па 9 сакавіка
У мастацкай галерэі «Універсітэт культуры» адкрылася персанальная выстава галандскага фатографа Леанардзюса Бёйса «Скарбніца Беларусі».
У экспазіцыю выставы ўвойдуць фатаграфіі дзікай прыроды Беларусі. Фатограф падарожнічае па краіне ў пошуках цікавых здымкаў і падчас паездак знаёміцца з цікавымі месцамі і новымі людзьмі. За 8 месяцаў фатограф праехаў каля 14 000 км.
Леанардзюс Бёйс — фатограф з дыпломам EFIAP (Excellence FIAP), родам з Нідэрландаў і яму 62 гады. Ужо каля года ён жыве ў Мінску і стаў членам народнага фотаклуба «Мінск». Да пераезду ў Беларусь 5 гадоў быў старшынёй фотаклуба ў горадзе Эхт. За гэты час фотаклуб падняўся на высокі ўзровень у Нідэрландах. Фатограф праводзіў майстар-класы, арганізоўваў пленэры, чытаў лекцыі і навучаў пачаткоўцаў.
У сваіх працах фатограф паказвае прыгажосць беларускай прыроды, яе ўнікальнасць і крохкасць. Яго погляд з боку на звыклыя краявіды для беларусаў дапамагае далучыцца да свету дзікай прыроды. У пошуках ідэальнага здымка Леонардзюс адточвае сваё майстэрства і знаходзіцца ў пастаянным пошуку.
Выстаўка «Скарбніца Беларусі» будзе доўжыцца да 9 сакавіка 2021 года
Дзе: Мастацкая галерэя М. Савіцкага, г. Мінск, пл. Свабоды 15
Калі: 5 сакавіка
Выстава «Жаночыя вобразы ў фарфоры» з калекцыі Віктара Суворава адкрыецца 5 сакавіка ў мастацкай галерэі Міхаіла Савіцкага.
У экспазіцыі прадэманструюць каля 150 прадметаў з фарфору, якія ўяўляюць выдатную палову чалавецтва, у самых розных выявах. Віктар Сувораў — член Беларускага рэспубліканскага грамадскага аб’яднання калекцыянераў, ён збірае фарфор ужо больш за 15 гадоў.
«Выстава аб’яднала парцалянавыя статуэткі заводаў Беларусі, Германіі, Расіі, Украіны, Латвіі. Часавы дыяпазон ахоплівае перыяд з 1930-х гадоў па цяперашні час. У экспазіцыі можна ўбачыць рыжскі, украінскі фарфор, вырабы Ленінградскага фарфоравага завода. Таксама прадстаўлены парцалянавыя прадметы розных формаў: рэдкія кварты з выявай жанчын, дзяўчына-кубак, карагод прыгажунь у нацыянальных касцюмах 15 савецкіх рэспублік», — распавялі арганізатары.
Беларусь таксама славілася парцалянавымі заводамі — Мінскім і Добрушскім. У 2009 годзе сталічнае фарфора-фаянсавае прадпрыемства спыніла працу. Такі ж лёс напаткаў і шматлікіх вытворцаў былога Савецкага Саюза. Калекцыя Суворава ўтрымлівае вырабы ўжо не існуючых фабрык.
«Калекцыянер прапанаваў метафарычна паглядзець на прыгожы пол: жанчына-котка, жанчына-акула, жанчына-змяя падкрэсліваюць шматаблічнасць жаночай натуры. Прадстаўлена мноства казачных персанажаў — Папялушка, Гаспадыня Меднай гары, Снягурка, Чырвоная Шапачка, героі літаратурных твораў — Скрыначка з „Мёртвых душ“ Мікалая Гогаля. Не менш цікавымі для наведвальнікаў стануць вобразы жанчыны-маці, жанчыны ў спорце, у мастацтве, у сельскай гаспадарцы і прамысловасці — гэта класічныя сюжэты парцалянавых статуэтак савецкага часу», — адзначылі ў галерэі.
Чароўныя жаночыя вобразы ў фарфоры будуць радаваць наведвальнікаў мастацкай галерэі да 9 мая.
Дзе: Музей-майстэрня З. Азгура, г Мінск, вул. Азгура, 8
Калі: 5 сакавіка
Колькі каштуе: 7 BYN
Праграма:
Пасля паказу можна застацца на абмеркаванне / абмен уражаннямі.
Усе фільмы на мове арыгіналу з рускімі субтытрамі
Паказы праходзяць у скульптурнай зале музея з выкарыстаннем бесправадных навушнікаў.
Слухаўкі выдаюцца на ўваходзе пры прад’яўленні білета, пасля заканчэння сеансу падлягаюць вяртанню.
Дзе: Нацыянальная бібліятэка Беларусі, г. Мінск, пр-т Незалежнасці, 116
Калі: З 25 мая
Колькі каштуе: уваход па чытацкім білеце
Кніжная выстаўка «Украінская Касандра» адкрылася ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі.
25 лютага споўнілася 150 гадоў з дня нараджэння Ларысы Пятроўны Косач-Квіткі, вядомай як Леся Украінка. Адна з самых выдатных асоб украінскай культуры не проста вывела літаратуру краіны на новы ўзровень, але і стаяла ў авангардзе нацыянальнага руху. «Сціплая, слабая здароўем, але вельмі моцная духам жанчына, якая за кароткае жыццё — усяго толькі 42 гады — стала непераўзыдзеным украінскім класікам. Сваёй творчасцю яна абудзіла цікавасць да фальклору, прыўнесла новыя жанры і стылі ва ўкраінскую літаратуру», — адзначыў на адкрыцці выстаўкі генеральны дырэктар НББ Раман Матульскі.
Паводле яго слоў, выстаўка знаёміць наведвальнікаў з вялікай колькасцю дакументаў, якія адлюстроўваюць багатую спадчыну паэтэсы. Сярод іх — поўныя зборы твораў, публіцыстыка і пісьмы, успаміны сучаснікаў, літаратурна-біяграфічныя партрэты. «Лесю Украінку заўсёды ведалі і любілі ў Беларусі, яе творы перакладалі многія беларускія аўтары. У фондах нашай бібліятэкі налічваецца больш з 250 розных выданняў, звязаных з яе творчасцю. І на гэтай выстаўцы прадстаўлены ўнікальныя кнігі, якія з’яўляюцца вялікай рэдкасцю ў свеце, напрыклад, экзэмпляры 1923-1924 гадоў», — расказаў Раман Матульскі.
Арганізатары праекта падрыхтавалі да паказу каштоўнае выданне «Лариса Петрівна Косач-Квітка (Леся Українка): біографічні матеріали, спогади, іконографі» (2015), якое складаецца з арыгінальных тэкстаў аўтара, успамінаў, артыкулаў і фатаграфій. Большая частка кнігі — гэта ўспаміны і пісьмы яе сястры — Ізідоры Косач-Барысавай.
Экспазіцыя адлюстроўвае і музычную спадчыну ўкраінкі: копіі нотных запісаў песень, створаных на вершы Лесі Украінкі, і зборнік народных украінскіх песень, запісаных з яе голасу. Акрамя таго, у раздзеле «Іканаграфія» размешчаны невядомыя дакументы з прыватных архіваў.
У мерапрыемстве ўдзельнічалі прадстаўнікі пасольства Украіны ў Беларусі і ўкраінскай дыяспары, а таксама беларускія пісьменнікі і літаратуразнаўцы.
Выставачны праект падрыхтаваны сумесна з пасольствам Украіны ў Беларусі і Беларускім грамадскім аб’яднаннем украінцаў «Ватра». Азнаёміцца з экспанатамі можна да 25 мая.
Дзе: НЦСМ, г. Мінск, вул. Някрасава, 3
Калі: па 21 сакавіка
Колькі каштуе: 5 BYN (2 BYN — ільготны)
Экспазіцыя выставы ўключае творы жывапісу, графікі і скульптуры беларускіх мастакоў, якія вызначалі нефармальныя арт-практыкі канца ХХ стагоддзя (1980–90-я гг.) у беларускай культурнай прасторы.
1990-я годы азнаменаваліся радыкальнымі зменамі ўсёй існуючай сацыяльна-палітычнай сістэмы. Для мастакоў гэта быў час канцэптуальнага самаасэнсавання і суіснавання фрагментарных ідэй і схем мастацкага развіцця, час вяртання ў беларускую культуру цэлага шэрагу імёнаў і падзей з нацыянальнай гісторыі, час пошуку лепшага шляха ў жыцці і творчасці.
Рэактывацыя стылістыкі авангарду, пошукі і эксперыменты мастакоў прыводзілі да іх творчага ўзаемадзеяння як у рамках мастацкіх аб'яднанняў («Няміга-17» (Мінск), «Квадрат» (Віцебск), «4-63» (Полацк), «Бло» (Мінск), «Форма» (Мінск) і інш.), так і ў іншых.
Экспазіцыя выставы ўключае творы беларускіх мастакоў з калекцыі Нацыянальнага цэнтра сучасных мастацтваў Рэспублікі Беларусь. Бушчык Мікалай, Дасужаў Аляксандр, Забаўчык Аляксандр, Іваноў Барыс, Касцючэнка Васілій, Кірушчанка Сяргей, Малей Аляксандр, Басаў Ізраіль, Літвінава Зоя, Пятроў Віктар, Салаўёў Аляксандр, Скрыпнічэнка Георгій, Хобатаў Леанід і інш. - творы мастакоў закліканы выступіць у якасці апорных кропак для развіцця разнастайных тэматычных дыскусій, разважанняў і перажыванняў.
Дзе: Галерэя Міхаіла Савіцкага, г. Мінск, пл. Свабоды, 15
Калі: па 14 сакавіка
Колькі каштуе: 5 BYN — дарослыя, 3,5 BYN — студэнты, 2 BYN — ільготны
У экспазіцыі прадстаўлена больш за 80 фатаграфій вядомага мінскага фотамастака Вадзіма Качана. Здымкі зроблены ў перыяд 1982–1989 гадоў і падзеленыя на серыі:
Фатаграфіі падораны аўтарам Музею гісторыі горада Мінска і ўпершыню экспануюцца ў фармаце калекцыі.
Унікальнасць выставы ў тым, што яна ўяўляе Мінск вачыма аднаго чалавека, які імкнецца перадаць гледачу любоў да свайго роднага горада. Вадзім Качан часта згадвае, што для яго горад — гэта цэнтр, з якім звязаны яго асабістыя ўспаміны. Менавіта таму вялікая частка здымкаў зроблена ў Верхнім горадзе, а таксама ва ўтульных кутках Ракаўскага і Траецкага прадмесцяў, уздоўж набярэжнай Свіслачы, у парках Янкі Купалы і М. Горкага.
Нягледзячы на тое, што ад часу стварэння фотаздымкаў нас аддзяляе ўсяго толькі 30-40 гадоў, горад паўстае зусім іншым. Гэтая непадобнасць, перш за ўсё, у асаблівай атмасферы Мінска 1980-х, якую захавалі чорна-белыя фатаграфіі. Яшчэ неадрэстаўраваныя вуліцы і панадворкі Верхняга горада напоўнены цеплынёй і ўтульнасцю: на вяроўках развешаная бялізну, котка шпацыруе па двары, зазіраючыся на галубоў, суседзі перагаворваюцца стоячы на балконах, узоры каваных рашотак радуюць вока.
Асаблівую цікавасць уяўляюць гараджане: дворнікі мятуць брук на Герцэна, маладая жанчына з каляскай гуляе па Рэвалюцыйнай, мінакі ў вялікіх футравых шапках спяшаюцца па заснежанай Танкавай, нясуцца ад Валадарскага да Нямігі з ледзяной гары школьнікі. Прыбраныя мінчане ўрачыста шпацыруюць на гарадскіх святах у парку М. Горкага і парку Янкі Купалы на беразе Свіслачы.
Горад мяняецца, становіцца іншым, але ў памяці кожнага пакалення застаецца свой Мінск. І ў свядомасці ў кожнага новага пакалення з’яўляецца вобразам таго, іншага Мінска. Выстава фатаграфіі Вадзіма Качана «Іншы Мінск» падорыць цёплыя ўспаміны тым, хто памятае 1980-я, і прыемныя эмоцыі тым, хто ўпершыню ўбачыць гэты іншы Мінск толькі на работах фатографа.
Дзе: Музей прыватнага калекцыянавання, г. Вицебск, пр. Фрунзэ, 13
Калі: па 3 мая
У Музеі гісторыі прыватнага калекцыянавання адкрылася выстава бляшанак, скрынак і шкатулак для чая з прыватнай калекцыі Сяргея Лашкова «Five o’clock. Чай па-англійску».
Пачатак калекцыі быў пакладзены каля 20 гадоў таму. Калекцыянер звярнуў увагу на бляшанкі, якія, як лічыцца, прымяняюцца для гарбаты больш высокай якасці. У першую чаргу ўвагу прыцягнуў дызайн, які для кожнага гатунку гарбаты быў розным. Спачатку гэта былі класічныя карціны з гісторыі Вялікабрытаніі. Новыя калекцыі англійскага чаю выходзілі штогод. І калі спачатку Сяргей Лашко збіраў бляшанкі, якія сустракаліся ў беларускіх гандлёвых сетках, то з часам калекцыя стала папаўняцца пакункамі з Украіны, Расіі, краін Балтыі, Германіі, Францыі, а самыя эксклюзіўныя калекцыянер замаўляе напрамую з Лондана.
Цяпер у віцябляніна каля 200 чайных шкатулак, скрынак і бляшанак. Гэта асобныя сезонныя і тэматычныя серыі і наборы са спецыяльна падабранымі смакамі: «Замкі Англіі», рэдкая калекцыя «Алімпіяда ў Лондане», Art of Tea, «Калекцыя караля Эдварда», Fine Tea Collection, наборы, прысвечаныя Лондану. Ёсць і калекцыя «Каралеўскае вяселле Уільяма і Кейт» — серыя з партрэтамі каралеўскай сям’і, якая была выпушчаная ў гонар вяселля прынца Гары і Меган Маркл, а таксама бляшанкі з фатаграфіяй каралевы Лізаветы II, калядныя музычныя скрыначкі з гарбатай, навагоднія калекцыі.
«Чаяванне асацыюецца з ачагом і домам і сімвалізуе векавыя традыцыі Брытаніі: ветлівае грамадства і сціплае хатняе жыццё. Дакрануцца да традыцый англійскага чаявання і бліжэй пазнаёміцца з культурай гэтай краіны можна дзякуючы ўнікальнай калекцыі Сяргея Лашкова, якая выстаўляецца ўпершыню. Яна адлюстроўвае цесную ўзаемасувязь традыцый чаявання з англійскім ладам жыцця і культурай», — адзначылі ў музеі.
Выстава будзе працаваць да 3 мая.
Дзе:Мастацкі музей ім. Бялыніцкага-Бірулі, г. Магілёў, вул. Ленінская, 37
Калі: пастаянная экспазіцыя
Колькі каштуе: 2–4 BYN
Выстава з фондаў Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь і прыватнай калекцыі Анастасіі Кавалёвай.
Неад’емная частка любой культуры — нацыянальныя ўборы. Японскую вопратку звычайна называюць кімано (着 物), хоць гэта не зусім дакладна, бо слова перакладаецца як «рэч, якую апранаюць» (кі — корань дзеяслова «апранаць», мано — «рэч»). Гэта значыць кімано ўключае ў сябе наогул усю вопратку, якую носяць людзі. А маючы на ўвазе тыя выдатныя ўборы з доўгімі рукавамі і багатым роспісам, якімі захапляецца ўвесь свет, больш правільна будзе сказаць вафуку (和服 — даслоўна «гарманічнае адзенне»; цяпер — гэта японская нацыянальная адзенне). Дадзеная калекцыя вафуку ўяўляе сабой базавы набор нарадаў для маладой жанчыны.
Тут ёсць пара кімано ў стылі камон (小 紋 — у перакладзе «дробны паўтаральны малюнак»), якія падыходзяць як для прагулак па горадзе, так і для спаткання ў рэстаране. Ступень урачыстасці залежыць ад пояса, якім дапаўняецца вобраз.
Прадстаўлены і некалькі цукэсагэ (付 け 下 げ — даслоўна «малюнак прымацаваны ўнізе»), у якіх можна наведваць розныя мерапрыемствы, хадзіць у госці ці на ўрачыстасці. Зноў жа ўсё залежыць ад аксесуараў.
А ўлетку або ў сяброўскай кампаніі можна надзець юката (浴衣 — даслоўна «адзенне пасля купання», простае баваўнянае адзенне, ні да чаго не абавязвае). Носіцца юката з поясам хан-обі (ханхаба-обі), гэта значыць пояс обі ў палову шырыні. Такія паясы нашмат танней за звычайны і адрозніваюцца прастатой надзявання.
Яшчэ можна ўбачыць два фукура-обі. Гэта выгляд пояса, дзе тканы малюнак запаўняе ўсю асабовую частку (падшэўка аднатонная). У мінулыя стагоддзі такія паясы былі нават даражэй за некаторыя шыкоўныя тамэсодэ (святочныя і статутныя ўборы).
Таксама вы можаце ўбачыць на выставе і аналаг лёгкіх плашчоў — хаоры (羽 織 — спераду змацоўваецца шнурыкам) і міціюкі (道行 き — цалкам закрывае перад; з пахам). Хаоры выканана ў тэхніцы сіборы (絞 り — даслоўна «тканіна ў белую крапінку»; аналаг еўрапейскага батыку са сваімі падвідамі і асаблівасцямі).
На адкрыцці выставы вы зможаце ўбачыць куротамэсодэ (тое ж самае вафуку глыбокага чорнага колеру з роспісам па прыполе, з 5 гербамі — адзін з самых дарагіх відаў жаночай адзення), надзець па ўсіх правілах, з поясам і арыгінальнымі аксэсуарамі.
Усе экспанаты пашытыя і распісаны ўручную: штосьці ў трафарэтнай тэхніцы, а штосьці і па арыгінальным эскізе. Гэта ўсё калісьці належала японкам і было набыта з дапамогай японскіх пасярэднікаў. На шчасце, японцы не забываюць сваіх каранёў, і сёння іх спадчына можна ўзяць у любы куток планеты, каб натхніцца майстэрствам і вытанчанасцю, вялiкай складанасцю, укладзенай у кожную дэталь.
Дзе: Палац Румянцавых і Паскевічаў, г. Гомель, пл. Леніна, 4
Калі: па 9 сакавіка (адкрыццё 2 сакавіка, 12:00)
Выстава прысвечана да Міжнароднага жаночага дня 8 Сакавіка
Калекцыя сучаснага выяўленчага мастацтва займае годнае месца ў музейным зборы Гомельскага палацава-паркавага ансамбля. У яе склад уваходзяць творы вядомых мастакоў беларускай зямлі. У іх услаўлена прыгажосць родных краявідаў, таксама асаблівай увагі заслугоўваюць жанравыя кампазіцыі, якія з часам набылі разам з мастацкім яшчэ і гістарычнае значэнне.
Жаночы вобраз у мастацтве... Да гэтай тэмы дакрануліся многія майстры пэндзля Гомельшчыны: Берта Кузняцова, Міхаіл Навіцкі, Уладзімір Ціханаў, Святлана Наздрын-Плотніцкая, Андрэй Крылоў і многія іншыя.
Цудоўныя акварэлі мастачкі Марыі Ягоравай прысвечаны жаночай дабрыні, знешняй і ўнутранай прыгажосці, матчынай любові і яднанню з прыродай. У калекцыі жывапісу прадстаўлены і партрэты двух славутых лётчыц 46-га жаночага Таманского гвардзейскага палка начных лёгкіх бамбавікоў — Галіны Дакутовіч і Паліны Гельман. Галіна Дакутовіч загінула ў ноч з 31 ліпеня на 1 жніўня 1943 года ў адным з баёў пры вызваленні Кубані над станіцай Крымскай Краснадарскага краю. «Светлы вобраз Птушачкі ніколі не загладзіцца ў маёй памяці. І калі варожая куля мяне не кране, і ў мяне калі-небудзь будзе дачка, я назаву яе Галінай». Гэта радкі з ліста Героя Савецкага Саюза Паліны Гельман родным Галі Дакутовіч. Сваю дачку, якая нарадзілася пасля вайны, яна назвала ў гонар сваёй сяброўкі, якая загінула на вайне.
Кантактныя тэлефоны: (0232) 50-96-95, 50-96-91, 50-95-93, +375 29 174 19 11
Дзе:Брэсцкая абласная філармонія, г. Брэст, вул. Арджанікідзэ 14
Калі: 6 сакавіка, 16:00
Колькі каштуе: 10 BYN
«8 слоў пра каханне» — праграма камернага аркестра каханым жанчынам да свята любові і вясны. Арганізатары падабралі прызнанні ў каханні Васьмі мужчын, Васьмі паэтаў, якія ўмеюць выказаць стан любові, які напаўняе душу неверагодным пачуццём захаплення і трапятання.
Паэтычныя радкі прагучаць у абрамленні любімых і папулярных твораў класічнай музыкі ў выкананні камернага аркестра пад кіраўніцтвам Вячаслава Прылепіна і лаўрэата міжнародных конкурсаў Людмілы Карпук.
Дзе: Гродзенскі дзяржаўны музей гісторыі рэлігіі, г. Гродна, вул. Замкавая, 16
Калі: па 31 мая
Колькі каштуе: 4,5 BYN
«Мы так прывыклі карыстацца календаром, што нават не зусім усведамляем сабе якая вялікая ў нашым жыцці і ва ўсім нашым мысленні роля ўпарадкаванага ліку часу; між тым няцяжка бачыць, што ніякая культура немагчыма без яго», — пісаў расійскі астраном прафесар Н.І. Ідэльсон, аўтар кнігі «Гісторыя календара».
Каляндар — гэта сістэма вылічэння вялікіх прамежкаў часу, заснаваная на перыядычнасці руху нябесных цел: сонца — у сонечных календарах, месяца — у месяцавых календарах і адначасова сонца і месяца — у месяцава-сонечных календарах. Календаром таксама называецца спіс дзён года з падзелам на дні, тыдні і месяцы, з пазначэннем святаў. Слова «каляндар» мае лацінскія карані. Паходзіць ад слова «calendarium» — літаральна «даўгавая кніга». У Старажытным Рыме існавала традыцыя, згодна з якой працэнты па даўгах было прынята аддаваць у першых чыслах кожнага месяца. Таму першыя дні месяца называлі календамі (лац. Calendae).
З глыбіні стагоддзяў дайшлі да нас звесткі пра тое, як людзі назіралі змену часоў года, якімі спосабамі вялі лік часу, ствараючы розныя сістэмы летазлічэння. Самымі вядомымі з гэтых сістэм з’яўляюцца юліянскі каляндар, уведзены ў 45 годзе да н.э. рымскім імператарам Юліем Цэзарам, і грыгарыянскі каляндар, які ўвёў Папа Рымскі Грыгорый XIII ў 1582 годзе. Гісторыя ведае і іншыя календары — напрыклад, асірыйскі, шумерскі, ацтэкскі, майянскі, будыйскі, яўрэйскі, ісламскі, кітайскі (усяго каля 50).
Першы ў свеце друкаваны каляндар — насценны астранамічны — з’явіўся дзякуючы намаганням Іагана Гутэнберга ў 1448 годзе. Адным з першых друкаваных календароў усходніх славян можна назваць «Малую падарожную кніжку» беларускага першадрукара Францыска Скарыны. Выдадзеная ў 1522 годзе ў Вільні, яна змяшчала Святцы і разлічаную на 20 гадоў Пасхалію.
З часам, па меры развіцця прамысловасці, ў свеце з’явілася вялікая разнастайнасць друкаваных календароў: адрыўныя, перакідныя, табель-календары, насценныя, настольныя, кішэнныя. Па прызначэнні і тэматыцы календары падзяліліся на сельскагаспадарчыя, прафесійныя, канфесійныя, жаночыя, дзіцячыя і іншыя.
Вось ужо больш за пяць стагоддзяў каляндар з’яўляецца нязменным спадарожнікам чалавека, неабходным для планавання спраў, фінансавых тратаў, працы і адпачынку. «Мудрае размеркаванне часу ёсць аснова для дзейнасці», — пісаў яшчэ ў XVII стагоддзі чэшскі біскуп, педагог-гуманіст і пісьменнік Ян Амос Каменскі. У пацвярджэнне яго слоў — прадстаўленыя на выставе календары розных відаў і прызначэння, якія датуюцца XVII — пачаткам XXI стагоддзя. Сярод іх літургічныя календары ў старадрукаваных богаслужбовых кнігах XVII–XIX стагоддзяў, дастаткова рэдкія сёння выданні ХІХ стагоддзя — «Месяцасловы гаспадарчыя», якія акрамя пераліку дзён памяці хрысціянскіх святых змяшчалі шырокія раздзелы з карыснымі парадамі, астранамічнымі і астралагічнымі дадзенымі. Прадстаўлены таксама календары — «Гаспадарча-камерцыйны», «Віленскі», «Ілюстраваны», «Літоўскі», «Яўрэйскі» і іншыя выданні ХІХ — пачатку XX стагоддзя, адрыўныя календары на 1917, 1938, 1944 гады, «Каляндар калгасніка», «Каляндар антырэлігіёзніка», канфесійныя і тэматычныя календары (насценныя, настольныя, кішэнныя, адрыўныя) XX–XXI стагоддзяў. Належнае месца ў экспазіцыі займаюць таксама гадзіннікі (насценныя, настольныя, наручныя) — сведкі скарацечнасці часу ў розныя гістарычныя эпохі.
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
Ідэнтычнасць праз спадчыну.
Беларусь — у тройцы лідараў па захваральнасці.
