Гедзіч: Удасканаленне Асноўнага Закона краіны — гэта шлях да адзінства

Член Савета Рэспублікі, каардынатар гуманітарнай місіі ў крызісным лагеры бежанцаў на беларуска-польскай мяжы:

— Назіраючы за бежанцамі ў ТЛЦ «Брузгі», я злавіў сябе на думцы: гэтыя людзі, страцілі ўсё — сям’ю, прытулак, дзяржаўнасць... Ім не аб чым клапаціцца. Нам жа ёсць што губляць. І як любая сям’я, у якой з’яўляюцца дзеці і ўнукі, развіваецца, так і наша дзяржава не можа стаяць на месцы. Той факт, што пытанне ўнясення змяненняў у Канстытуцыю выносіцца на рэферэндум, ужо з’яўляецца прыкметай дэмакратычнага развіцця і паступальнага руху наперад. Прэзідэнт заўсёды казаў, што нам не патрэбныя рэвалюцыі. А эвалюцыйны шлях развіцця — гэта якраз рэферэндум, які плануецца правесці па Канстытуцыі. Дарэчы, гэты рэферэндум стане чацвёртым. І гэта толькі за найноўшую гісторыю нашай дзяржаўнасці!

Хацеў бы адзначыць пасіянарнасць нашага Прэзідэнта. Пасіянарыі — гэта не толькі людзі, якія валодаюць значнай энергіяй, але гэта яшчэ і тыя, хто ператварае сваю энергію ва ўчынкі. Яшчэ ў 2020 годзе Аляксандр Лукашэнка казаў пра тое, што будзе рэферэндум па змене Канстытуцыі.

Як бачым, словы не разыходзяцца са справай. А гэта прыкмета не толькі сучаснага палітыка, але і сапраўднага мужчыны. Бо ўзяць, да прыкладу, усё тую ж праблему бежанцаў. Як ярка еўрапейскія палітыкі кажуць! Але пры гэтым нічога не робяць. Або частка нашых збеглых палітыкаў, якія проста спрабуюць раз’яднаць наш народ. Праграма, якую яны прапаноўвалі, — гэта ж адкат у мінулае. Да таго ж папахвае нацыяналізмам у горшай яго праяве. Або іх ідэі аб падтрымцы ЛГБТ-супольнасцяў. У нашай краіне гэтага ніколі не будзе, таму што нашы асновы грунтуюцца на класічнай мадэлі саюза мужчыны і жанчыны.

Збеглыя палітыкі хацелі, каб Беларусь выйшла з саюзнай дзяржавы і АДКБ. Па сутнасці, гэта развал краіны і тых памкненняў, якія заўсёды існавалі ў нашым грамадстве, і дзясяткаў гадоў нашай працы. Іх праграма, як вы ведаеце, павісела ў сетцы некалькі дзён, а потым яе спешна прыбралі. Гэта сведчыць аб тым, што нічога істотнага прапанаваць яны не могуць. А значыць, іх месца на звалцы гісторыі.

Удасканаленне Асноўнага Закона краіны — гэта шлях да адзінства, які мы павінны прайсці з гонарам. Гэта значыць, кожны павінен выказаць сваё меркаванне. Не праз бойкі ў парламенце, не праз напружанасць у грамадстве, а праз дыялог як з тымі, хто падтрымлівае Прэзідэнта, так і з тымі, хто мае іншае меркаванне. Бо была праведзена велізарная праца: было атрымана некалькі сотняў прапаноў па змене Канстытуцыі. І гэта чарговы крок да абароны нашага суверэнітэту, самаідэнтычнасці, нашых поглядаў на жыццё і настаўленняў, якія нам пакінулі дзяды. У гэтым я бачу сэнс удасканалення абнадзейвання Канстытуцыі, а таксама сэнс існавання нашай дзяржавы.