Вы тут

Старажытны клад, уплыў спагады на здароўе і бактэрыі ў Антарктыдзе


Знойдзены акамянеласці старажытнага кажана

Навукоўцы ў Аргенціне выявілі акамянеласці вымерлага гіганцкага кажана ўзростам прыкладна 100 тысяч гадоў. Аб гэтым паведамляецца на сайце Scі-News.


Як распавяла палеантолаг Даніэль Тасара, акамянелую сківіцу прадстаўніка падсямейства Desmodontіnae (кажаны-вампіры) знайшлі ў пячоры ці нары дыяметрам 1,2 метра, у якой, верагодна, жыў вымерлы гіганцкі лянівец з сямейства Mylodontіdae.

Эксперт падкрэсліла, што кажаны-вампіры былі апошнімі гіганцкімі лятучымі млекакормячымі. Размах іх крылаў дасягаў 50 сантыметраў пры масе цела 60 грамаў. Гэтая жывёліна стала самай буйной з вядомых кажаноў-вампіраў усіх часоў.

«Па сваіх памерах Desmodus draculae пераўзыходзіў, напрыклад, клавіятуру камп'ютара і быў значна большы, чым яго цяперашнія сваякі», — прыводзяцца словы доктара Сант'яга Брысуэла, палеантолага з Нацыянальнага ўніверсітэта Мар-дэль-Плата.

Гэтыя асобіны жылі на тэрыторыі Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыкі, пачынаючы ад эпохі плейстацэну да ранняга галацэну. Упершыню кажаны віду Desmodus draculae былі апісаны ў 1988 годзе. Акамянеласці знаходзілі не толькі на тэрыторыі Аргенціны, але і ў Мексіцы, Эквадоры, Бразіліі, Венесуэле, Белізе і Балівіі.


Адкрыты сакрэт выжывання бактэрый у Антарктыдзе

Навукоўцы Курчатаўскага інстытута адкрылі новы механізм прыстасавання мікраарганізмаў да суровых антарктычных умоў. Добра вядомыя групы бактэрый, якія жывуць у розных частках свету, у палярнай зоне з-за недахопу вільгаці, цяпла і пажыўных рэчываў памяншаюцца практычна да мінімальна магчымых памераў — менш за 200 нанаметраў.

На думку незалежных экспертаў, у гэтага навуковага адкрыцця ёсць і практычнае значэнне. Напрыклад, дзякуючы разуменню механізма прыстасавальнасці бактэрый да экстрэмальных умоў можна ўдасканаліць тэхналогіі вытворчасці лекаў і селекцыі марозаўстойлівых сельскагаспадарчых раслін.

Спецыялісты Курчатаўскага інстытута выказалі здагадку, што, памяншаючыся ў памерах, бактэрыі прыстасоўваюцца да складаных умоў. Калі гэтае сцверджанне дакладнае, то з паляпшэннем умоў мікробы павінны вярнуцца да сваіх звычайных памераў. Каб праверыць дадзеную версію, навукоўцы павысілі вільготнасць і тэмпературу, у якіх знаходзіліся мікраарганізмы, да максімальных для Антарктыды значэнняў. Такім чынам яны запусцілі ў асяроддзі пасялення бактэрый працэс сукцэсіі — паслядоўнай змены, падчас якога адны супольнасці мікробаў змяняюць іншыя з прычыны ўздзеяння якога-небудзь навакольнага фактару.

Эксперымент паказаў, што пры паляпшэнні ўмоў агульны лік бактэрый павялічваецца, а колькасць малых клетак скарачаецца. Працэс развіваецца хвалепадобна, а затым мікраарганізмы зноў вяртаюцца ў першапачатковы стан. Гэта паказвае, што ў больш камфортным асяроддзі малыя клеткі ажываюць, пачынаюць спажываць вільгаць, пажыўныя рэчывы і павялічваюцца ў памерах. Аднак калі даступныя рэсурсы заканчваюцца, яны зноў памяншаюцца і «засынаюць». На думку вучоных, цалкам верагодна, што, акрамя памяншэння ў памерах, у такіх клетках змяняецца і метабалізм, але згаданае пытанне патрабуе далейшага вывучэння і новых даследаванняў.


Мужчына такім чынам выкапаў кілаграм золата

Як пасля аказалася, ён наткнуўся на скарб узростам не менш за 1500 гадоў. Большасць знаходак — гэта медальёны, залатыя манеты, бранзалеты і падвескі.

Жыхар Даніі Олі Гінеруп Шыц з дапамогай металашукальніка, які ён набыў напярэдадні, знайшоў амаль кілаграм старажытнага золата, што стала адным з найбольшых скарбаў у гісторыі краіны. Яго гісторыю расказвае Busіness Іnsіder.

У снежні 2020 года мужчына вырашыў пашукаць каштоўныя металы на зямлі ў мястэчку Віндзелёў. За некалькі гадзін ён выкапаў кавалак пагнутага металу ў гразі. «Я ўяўлення не меў, што гэта такое насамрэч, таму адзінае, пра што мог падумаць — што гэта накрыўка ад бляшанкі з кансерваваным селядцом», — пракаментаваў Шыц знаходку залатога медальёна.

Месца знаходкі старанна даследавалі больш за паўгода спецыялісты Музея Вайле і Нацыянальнага музея Даніі. Большасць знаходак — гэта медальёны, прычым некаторыя велічынёй з талерку, а таксама залатыя манеты, бранзалеты і падвескі.


Расказана аб уплыве спагады да сябе на здароўе

Дабрыня і спагада да сябе важныя не толькі для ўстойлівай псіхікі, але і для здароўя сардэчна-сасудзістай сістэмы чалавека. Да такой высновы прыйшлі навукоўцы з Пітсбургскага ўніверсітэта ЗША.

«Многія даследаванні былі сканцэнтраваны на вывучэнні таго, як стрэс і іншыя негатыўныя фактары ўплываюць на здароўе сардэчна-сасудзістай сістэмы, але ўздзеянне на сэрца пазітыўных фактараў, такіх як самаспагада, практычна не вывучалася», — расказала аўтар даследавання, доктар Рэбека Тэрстан, словы якой прыводзіць Medіcal Хpress.

Для свайго даследавання спецыялісты адабралі 200 жанчын ва ўзросце ад 45 да 67 гадоў. Яны запоўнілі анкету, дзе расказалі, як клапоцяцца аб сваім псіхалагічным і фізічным здароўі, пасля чаго ім правялі дыягнастычнае ўльтрагукавое даследаванне соннай артэрыі.

Даследаванне паказала, што тыя жанчыны, у якіх значэнні па шкале самаспагады былі вышэйшыя, мелі больш тонкія сценкі артэрыі, а атэрасклератычных бляшак у іх утваралася менш.

«Нашы даныя падкрэсліваюць важнасць праяўлення дабрыні і спагады да самога сябе. Цяпер усе перажываюць даволі стрэсавыя часы, але спачуванне да сябе можа падтрымаць ваша псіхічнае і фізічнае здароўе», — падсумавала доктар Тэрстан.

Сяргей СТАРЫНАЎ

Фота з адкрытых крыніц

Выбар рэдакцыі

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.

Грамадства

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.