Дэпутаты павіншавалі ветэрана ВАВ Піліпа Карлава

Старшыня Мінскага абласнога Савета дэпутатаў, член Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Беларусі Наталля Якубіцкая напярэдадні Дня Вялікай Перамогі наведала ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Піліпа Іванавіча Карлава, які жыве ў Жодзіна. Разам з Наталляй Віктараўнай да паважанага чалавека прыехалі старшыня Жодзінскага гарадскога Савета дэпутатаў Кірыл Барсукоў, дэпутат Жодзінскага гарадскога Савета Арцём Аруцюнян, дэпутат Мінскага абласнога Савета, дырэктар Жодзінскай гімназіі № 1 Генадзь Коршун, прадстаўніцы Жодзінскай гарадской арганізацыі Беларускага саюза жанчын.

Па традыцыі, госці прыехалі да ўдзельніка вайны з падарункамі: мікрахвалёўкай, мульціваркай, падарачнымі і прадуктовымі наборамі. Перш чым іх уручыць, Наталля Якубіцкая павіншавала Піліпа Іванавіча са святам, пажадала ад імя ўсёй дэлегацыі моцнага здароўя і даўгалецця, падзякавала яго за той уклад, што ўнёс у капілку агульнай перамогі.

Пасля гэтага гаспадар запрасіў шаноўных гасцей за салодкі стол. За кубачкам гарбаты адбылася шчырая, душэўная размова.

Перш Наталля Віктараўна папрасіла ветэрана падзяліцца ўспамінамі, расказаць аб жыццёвым і баявым шляху.

— Нарадзіўся я 11 кастрычніка 1927 года ў Башкірыі, у простай сям’і, дзе гадавалася разам са мной чацвёра дзяцей, бацька быў на фронце, — пачаў аповед Піліп Іванавіч. Калі пачалася вайна, мне споўнілася 14 гадоў. Маці было цяжка спраўляцца з гаспадаркай, карміць малых. Таму пасля заканчэння сямігодкі я пайшоў працаваць у калгас.

У 1944 годзе 17-гадовы юнак атрымаў павестку. Прызыўнікоў павезлі на Далёкі Усход. Да месца дыслакацыі дабіраліся 28 сутак. У канцы студзеня прыехалі ва Уладзівасток. Піліп Карлаў трапіў у 7-ю Ціхаакіянскую авіяцыйна-тэхнічную базу, дзе пасля заканчэння курса маладога байца быў накіраваны на ахову аэрадрома ў складзе зенітна-кулямётнага разліку.

— Ці помніце, як сустрэлі Дзень Перамогі? — пацікавілася ў яго Наталля Якубіцкая.

— З радасцю. Адкрылі страляніну ў паветра, нават з ракетніц палілі. А камандзір палка танцаваў цыганачку, адбіваў чачотку. Такое не забудзеш ніколі, — кажа Піліп Карлаў.

Пасля заканчэння вайны з Японіяй аб’ект ліквідавалі. Вайсковец праслужыў яшчэ сем гадоў на тэрміновай службе, затым быў на звыштэрміновай.

Дэмабілізаваўся з арміі ў 1974 годзе і разам з сям’ёй пераехаў у Жодзіна, працаваў у камбінаце па добраўпарадкаванні, электрыкам. У 2000-м выйшаў на пенсію.

— Дзядуля — гонар нашай сям’і, — расказала ўнучка Марына. —Ён у нас аптыміст па жыцці, добра выглядае, таму што вядзе актыўны лад жыцця. Ніколі не сядзіць на месцы. Зімой, восенню кожны дзень у яго прагулка на свежым паветры. Вясной і летам на веласіпедзе ездзіць на дачу, сам садзіць агарод, бульбу. Мы дапамагаем хіба што прапалоць градкі і выкапаць «другі хлеб». А сёлета дзед збіраецца разам з дачкой Маяй, якая жыве ў Брэсце, паехаць на Урал да сваякоў.

— А чым вам дапамагае дзяржава? — запыталася ў ветэрана Наталля Якубіцкая.

— Я забяспечаны ўсім неабходным. Ды мне шмат і не трэба, хапае ўсяго. Падтрымліваю палітыку, што праводзіць наш Прэзідэнт. Калі б не Аляксандр Рыгоравіч, то невядома што было б з нашай краінай. Паглядзіце, што адбываецца ў нашых суседзяў.

— Ды і ўзровень жыцця ў нашых людзей высокі. Гэта відаць па вашым горадзе. Жодзіна прыгажэе, будуецца, добраўпарадкоўваецца, — падтрымала Піліпа Іванавіча старшыня Мінаблсавета.

А нядаўна каля дома ветэрана мясцовыя ўлады арганізавалі добраўпарадкаванне навакольнай тэрыторыі, паклалі тратуарную плітку, заасфальтавалі дарожкі.

— І ўсё ж, калі нешта спатрэбіцца, звяртайцеся асабіста да мяне ў любы час, заўсёды буду рада дапамагчы заслужанаму чалавеку, — сказала напрыканцы сустрэчы Наталля Якубіцкая.

Яна таксама паведаміла, што на 1 красавіка 2022 года ў Мінскай вобласці пражывае 310 ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, у тым ліку 183 іваліды і ўдзельнікі вайны, 1035 асоб, пацярпелых ад наступстваў вайны, сярод якіх 922 былыя вязні фашызму. Аднаразовая матэрыяльная дапамога да Дня Перамогі будзе выплачана 1298 ветэранам Вялікай Айчыннай і асобам, якія пацярпелі ад наступстваў вайны, на суму 1 167 900 рублёў. Выплаты адбудуцца ў максімальна кароткія тэрміны

Ветэран праводзіў гасцей да дзвярэй і цёпла з імі развітаўся. Яму вельмі пасавала ваенна-марская форма, якую яму пакінулі з правам нашэння ў цывільным жыцці пры выхадзе ў запас. А лацканы пінжака ўпрыгожвалі ўзнагароды. Сярод іх — медалі «За перамогу над Японіяй» і «За баявыя заслугі».

Ужа на вуліцы карэспандэнт пацікавілася, што значаць для гасцей 9 Мая і такія сустрэчы.

Кірыл Барсукоў, старшыня Жодзінскага гарадскога Савета дэпутатаў:

— Ацэньваю гэтую дату як памяць, як вопыт. Мы слухаем ветэранаў і бачым праз што яны прайшлі: смерць, холад, голад. Нашы дзеці, сем’і хочуць спакойна жыць і працаваць. Трэба рухацца наперад, каб на нашай зямлі быў мір, спакой, і ні ў якім выпадку не дапускаць ваенных дзеянняў і рознагалоссяў, якія існуюць у нашых суседзяў.

Арцём Аруцюнян, дэпутат Жодзінскага гарадскога Савета дэпутатаў:

— Для мяне самае галоўнае, каб ветэраны, якія засталіся, данеслі з дапамогай нас, дэпутатаў, дзяржавы да маладога пакалення тое, што яны перажылі падчас вайны. Каб маладыя людзі ведалі, што вайна —гэта страшна. Самае галоўнае не забываць нашу гісторыю і не дапусціць паўтарэння трагічных падзей.

Генадзь Коршун, дэпутат Мінскага абласнога Савета, дырэктар Жодзінскай гімназіі № 1:

— Падзеі, што адбываюцца ў свеце паказваюць, што нам нельга забываць свята Перамогі, нашых ветэранаў. Некаторыя дзяржаўныя дзеячы суседніх краін імкнуцца перапісаць гісторыю, а 9 Мая аб’яўляюць не Днём Перамогі, а днём трагедыі. Але мы святкавалі і будзем святкаваць гэты вялікі дзень. У нас ва ўсіх навучальных установах праходзяць Дні памяці. Мы павінны помніць мінулыя падзеі для таго, каб такое ніколі не паўтарылася. Той, хто не помніць гісторыю, паўторна наступае на граблі. І канешне ў гэты дзень мы павінны аддаць даніну павагі тым, хто абараніў нас ад фашызму. Чым больш будзем помніць, тым чысцей будуць нашы душы.

Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ