Калі хто наважыцца з часам арганізаваць экскурсію па мясцінах Мінска ці ўвогуле нашай Беларусі, звязаных з імем народнага мастака СССР, Героя Сацыялістычнай Працы, лаўрэата дзвюх Сталінскіх прэмій другой ступені Заіра Азгура, то патраціць на гэта нямала часу.
Давядзецца падысці да помнікаў Якубу Коласу і Сяргею Грыцаўцу ў Мінску, наведаць Янку Купалу ў Вязынцы, з'ездзіць да дзеда Талаша ў Петрыкаў, на Гомельшчыну. Улюбёны ў сваіх сучаснікаў, скульптар, які, здаецца, жадаў стварыць партрэты ўсіх сімпатычных яму людзей, быў на дзіва захоплены сваёй справай. Пражыўшы вялікае жыццё (памёр ва ўзросце амаль 90 гадоў), ён імкнуўся пранікнуць у характары такіх легендарных сваіх сучаснікаў, як артыст Уладзімір Крыловіч, Кузьма Чорны, Павел Батаў, Канстанцін Ракасоўскі... Таксама паспрабаваў зрабіць цікавыя і сімпатычныя выявы Рабіндраната Тагора, Лу Сіня, Уолта Уітмена — як быццам імкнуўся паяднаць Усход і Захад.
Многія яго творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, у іншых скарбніцах мастацтва — у Беларусі і не толькі ў Беларусі.
Здавалася, ён і сам быў глыбай, якую высек з каменю ў няпростыя часіны патрабавальны лёс. А вось чытаеш яго кнігі з многімі цікавымі падрабязнасцямі, дзе шмат аповедаў пра братоў па творчых сцежках, пра мастакоў і пісьменнікаў Беларусі, і разумееш, што занатаваць у скульптуры гісторыю сваёй эпохі спрабаваў (і як паспяхова!) шчыры, адкрыты чалавек. Яшчэ глыбей пераконваешся ў гэтым, калі ўзіраешся ў здымкі майстра, зробленыя Яўгенам Коктышам.
Заір Ісакавіч сярод скульптур, побач з Марксам і Леніным, на Бярэзіне з Алесем Адамовічам, які таксама імкнуўся ствараць выключна шырокамаштабныя і справядлівыя карціны часу, каля вясковай хаты, з немаўлятамі на руках (як быццам ім ён стараўся перадаць неўміручую сілу жыцця!), у цішыні майстэрні, на афіцыйным мерапрыемстве, сярод калег-мастакоў, сярод калег-скульптараў... Яркая, рэльефная фігура народнага мастака СССР, што склалася за многія гады ўважлівага ўзірання фотамайстра, — шчыры, адкрыты напамін пра спадара Заіра Азгура, якога, на шчасце, ведаюць праз помнікі, помняць асабіста…
Кастусь ХАДЫКА
Фота Яўгена КОКТЫША
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
