Вы тут

Пад шоргат крыналінаў


Вытанчаная парфума, узорыстыя карункі на пальчатках, жывыя кветкі ў валасах, бліскаўкі на туфліках, грацыёзна-каралеўскія рухі і чароўны святочны флёр... Загадкавы погляд спакойных, вабных вачэй з-пад спакушальнай сеткі экстравагантнага капялюшыка... Усё гэта — немінучыя спадарожнікі паненак у адным дзівосным падарожжы, якое здараецца ў нашай краіне вось ужо 14-ы раз у Вялікім тэатры, — навагоднім балі. Увечары 13 студзеня, калі стары год аддае ўладу новаму, сюды імчаць дамы і кавалеры, якія цэняць прыгажосць, густ, этыкет, шарм... Мужчыны тут падаюцца больш высакароднымі, чым звычайна... Можа, усяму прычынай — яго вялікасць танец, які дорыць натхненне, узносіць у палётным віры і, дзякуючы дотыку, позірку, усмешцы, дае парам адказы на патаемныя інтымныя пытанні. 


Высокі стыль зносін, што дорыць баль, быццам вяртае да вытокаў жаночага і мужчынскага, зараджае глыбінёй пачуццяў і дае сілу спадзяванням, што свет ахінае прыгажосць і любоў. І дзякуючы аднаму вечару іх становіцца больш. Бо імпульсы сэрцаў, якія б’юцца ў задавальненні, радасці і яднанні, здольны ацаліць тое, што баліць. Чуласць, прыязнасць, арыстакратычныя манеры тут хочацца дэманстраваць міжволі. Кожная эпоха дорыць свае культурныя разынкі. І баль — найлепшае, што перанялі сучаснікі і падхапіў Вялікі тэатр Беларусі.

У чароўны час на Новы год адкрываюцца тайны. Нават тайна позірку загадкавых вачэй з-пад сеткі элегантнага капялюшыка. Іншы раз не разгадалася б. Яе апявалі б мастакі ў карцінах, скульптары ў статуях, кампазітары ў мелодыях.... Ды дастаткова прыйсці на баль, і тайну раскрые танец. Вочы жанчыны, якая танцуе, дакладней, якая глядзіць на партнёра ў час танца, думаю, — як тайна радасці ад нараджэння дзіцяці. Яе позірк здольны падарыць натхненне, ажывіць галантнасць і рашучасць, уваскрасіць прагу жыць. Ці не таму мужчыны на балі надзвычай мужныя і ўзнёслыя? 

А калі яшчэ бязмежнай шырыні пушыстыя спадніцы праходзяцца па тваіх нагах, міжволі кранаючы, казычучы, розум палоняць фантазіі і рамантыка. Гэта тое, што непадуладна ўзросту. І пажылыя, і маладыя, і... якія толькі пра гэта мараць, закружыліся ў балі ў Вялікім тэатры.

Чатырнаццаты баль выдаўся на дзіва пачуццёвы, поўны адкрыццяў і непераўзыдзеных эстэтычных уражанняў. Першае напаткала, калі вочы спыніліся на пяшчотнай феі, якая асцярожна гладзіла струны арфы, нараджаючы мелодыю. Сама, як незямная істота, яна быццам пераносіла ў нерэальны свет, далёкі ад тутэйшай матэрыяльнасці. Аднак хутка з нябёс на зямлю спусціла запрашэнне пачаставацца адмысловымі ласункамі, якія падрыхтавалі гаспадыні тэматычнай лакацыі. Сытыя госці — добрыя госці. І танцаваць — ахвоты ўдвайне. Ды як удзяліць увагу і танцам, і лакацыям?! 

Гэта ведае вядомая журналістка Тамара Вяцкая, якую мы сустрэлі:

— Я не першы раз на балі, была на ўсіх. І з кожным годам тут усё лепш і лепш. Я радуюся, што хаця б раз на год дамы і кавалеры маюць магчымасць так прыгожа выйсці ў свет — ад гэтага радуецца сэрца. Мы сёння з унучкай Руфінай. У яе першы баль, і яна кажа: «Бабуля, круці мяне». Арганізатары, праводзячы мерапрыемства кожны год, маюць талент не паўтарацца. Людзі, якія танцуюць, лічу, — соль нацыі.

Сапраўды, аднойчы аддаўшыся танцу і адчуўшы смак неверагоднай свабоды, без гэтага жыць ужо не зможаш. Інакш як патлумачыць тое, што ў бальным карагодзе танцуе... цяжарная, якая, мяркуючы па велічыні жывата, здаецца, вось-вось народзіць!.. 

— Я на балі не першы год, — дзеліцца будучая мама Надзея Мікуліч, побач з якой яе муж Вадзім. — Усе перажывалі за мяне, пыталі, як я сябе адчуваю. Мне вельмі прыемная такая чуйнасць блізкіх і сяброў. У мяне гэта не першы малыш, таму я прыблізна ведала, як мой арганізм зрэагуе на бальную актыўнасць. Гэта будзе чацвёртае наша дзіця. 
А старэйшыя танцуюць тут разам з намі.

І гэта гаворыць пра многае. Еднасць і адзінства даюць моц і квітненне. Гледзячы на такіх апантаных, якія гатовы нара-
джаць на танцполе, не здзіўляешся, чаму прыхільнікаў балю большае год ад году.

— Я ўдзельнічаю ўпершыню, — гаворыць Людміла Брунеўская. — Знаёмыя расказалі, якія хадзілі мінулы раз. Я сама пашыла касцюм. Сюды прыцягвае нават будынак тэатра, які быццам палац: прыгажосць неверагодная, таму і касцюмы сюды вельмі ўпісваюцца. З танцам у мяне адносіны даўнія. Я выступаю ў ансамблі «Сярэбраныя танцы».

Першы год на балі і зусім юны ўдзельнік — 6-класнік Багдан Бярдыеў, танцуе з мамай: кантрданс, вальс... А ў перапынках адпачывае ў розных забаўляльных зонах. Сустрэліся з ім каля драўлянага каня. Па сутнасці, выпадковаму наведвальніку гэтай навагодняй дзеі будзе складана, бо трэба рашыць дылему: чаму аддаць перавагу — танцам або забавам, бо багацце фотазон і тэматычных лакацый не даюць магчымасці і часу абысці і ахапіць усё. Таму даводзіцца кіравацца інтуіцыяй і разлічваць на ўдачу, якая падорыць нечаканыя адкрыцці. І яны здарыліся! Ці ведалі вы, што пах можна адчуць тактыльна? Я даведалася на балі. Кірыл Шамаль, сузаснавальнік музея «Нос», прапанаваў не гледзячы выбраць навобмацак прадмет. Калі халодны, мокры — то гэта пачулі, бергамот, жасмін. Калючы пах счытваецца навобмацак з дрэва. 

— Першапачаткова здольнасць улоўліваць пахі дадзена для таго, каб, калі набліжаецца небяспека, адчуць і падрыхтвавацца да абароны, — адзначае Кірыл Шамаль. — З часам гэта прытупілася. У звычайным жыцці нам нічога не пагражае. А ў музеі пахаў «Нос», дзе гаспадарыць парфумер, ароматэрапеўт Ксенія Філіпава, мы прэзентуем прыроду пахаў: як атрымліваюцца, як дыстыліруюцца, як узаемадзейнічаюць. 

Музыкант Вялікага тэатра Павел Хадзюковіч, які тут іграе на валторне, пад уражаннем пэўнага паху склаў п’есу. Юны паэт Мікіта, натхняючыся пахамі лаванды, рамонку, іланг-ілангу, напісаў верш. Своеасаблівая лірычная асацыяцыя. З пэўным пахам асацыіруецца і свой колер. У музеі «Нос» ёсць парфумерны арган, дзе прадстаўлена 200 розных эфірных масел. Усё гэта я даведалася з тэматычнай зоны, якая не магла мяне адпусціць.

Як і знаёмства з кіраўніком тэатра «Элементаль» Паўлам Абакумавым, які прадставіў непараўнанае шоу з крыштальнымі шарамі, падчас маніпуляцыі з якімі здавалася, што на вачах тварыўся сапраўдны цуд, а ніяк не трукі.

— Усё пачалося з агню, — расказвае Павел Абакумаў. — Калі я ўбачыў, як танцуюць з агнём, мяне гэта скарыла, быццам дало імпульс. Я пачаў займацца шарамі, дорачы ўнікальнасць арыгінальнага жанру, увасабляючы самыя дзіўныя ідэі.

Радавалі публіку і знакамітыя вакалісты Вялікага. Яркія дзеі падарылі Юрый Гарадзецкі ў кампаніі з гарэзлівым арлекінам, Анастасія Храпіцкая з грацыёзным, пяшчотным анёлам з вялікімі белымі крыламі. 

Аматары прыгожага і шукальнікі высокага, такія як музыказнаўца Вольга Брылон, знаходзяць на балі спатоленне:

— Я на балі ўжо трэці раз. Арганізатары загадзя рыхтуюцца да гэтай падзеі, рэпеціруюць танцы. Асабліва ўражвае, якія падцягнутыя дамы, якія цудоўныя прычоскі, макіяж, бальныя сукенкі. А мужчыны... элегантныя. Сэрца радуецца, што людзі знаходзяць магчымасць і ствараюць сабе свята. Гэта ж таксама трэба ўмець, бо мы паглыбляемся ў быт, сумятню. Але цудоўна, што ёсць магчымасць вырвацца і ўзляцець. Няхай Папялушка вымушана будзе збегчы з балю, а карэта ператворыцца ў гарбуз, але тут, у гэтым цудоўным тэатры, дзе столькі антуражу, фотазон, можна знайсці шчасце, якое возьмеш з сабой і пранясеш да наступнага балю.

Наталля СВЯТЛОВА

Фота Лізаветы ГОЛАД

Выбар рэдакцыі

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».