Некалі даўно мой сябар Мікалай зрабіў невялічкую, але ж вынаходку, за што яго па месцы працы адзначылі прэміяй.
Пра ўспаміны дзяцінства, жанчыну, якая мужа ад хуліганаў адбіла, і пра тое, што сцэнар «Іроніі лёсу» магчымы і ў жыцці.
Пра рэўнасць і яе наступствы, лекавыя ўласцівасці бульбы і грыбы ў пральнай машыне.
Гэта гісторыя пачалася гадоў з трыццаць таму, а скончылася зусім нядаўна ды і то выпадкова.
Пра нас, беларусаў, кажуць, што мы талерантныя, што нам і гэтак добра, і так... Магчыма. Але ж не ўсім.
Гэта папулярны і досыць жывучы лозунг. Ва ўсіх рэспубліках былога Савецкага Саюза ім пачалі кіравацца яшчэ з даваенных часоў і, як выглядае, не кідаюць па сёння.
...У дзявятым класе сярэдняй школы нас залічылі ў вучэбна-вытворчы камбінат, дзе можна было атрымаць рабочую прафесію.
