У любой зручнай сітуацыі мы з сынам гуляем у асацыяцыі. Вось і днямі, вяртаючыся з Мінска ў родную вёску, я загадала Сымону чарговае слова — «найлепшае месца на зямлі», на што ён адразу ж, на маё здзіўленне і радасць, сказаў — «дом».
Пачаць сённяшнюю калонку хочацца з малітвы аўтара «Маленькага прынца» Антуана дэ Сент-Экзюперы: «Госпадзі, я прашу не аб цудах і не аб міражах, а аб сіле кожнага дня. Навучы мяне мастацтву маленькіх крокаў»...
Гісторыя чытача з пошты «Сямейнай газеты».
Недзе паўгода таму я зусім нечакана для сябе знайшла кавалачак дрэва, на якім быў намаляваны ўсмешлівы анёл з белымі крыламі. Яго прымацавалі да кары разгалістага дуба ў парку. Гэта было так незвычайна, што на душы стала вельмі светла.
«Трэба пастаянна ініцыяваць і актыўна развіваць народную дыпламатыю, кантакты паміж вучонымі і дзеячамі культуры, грамадскімі арганізацыямі».
І як прывучыць дзяцей да чытання, каб зрабіць іх свядомымі, адукаванымі?
Ёсць Беларусь — яна вышэй за ўсё.
Мая другая мама.
