У дзвюх рэспубліканскіх бальніцах з «траўмамі рознай ступені цяжкасці», а калі па-простаму — з пабітымі і прабітымі галовамі, паламанымі рэбрамі, рукамі, нагамі — амаль паўтары сотні дзяцей.
На прыпынку на ўскраіне Баранавіч мінскую маршрутку ў першы дзень новага года чакала чалавек шэсць.
Пад Новы год блізкім людзям трэба казаць і пісаць свае, а не казённыя словы.
На Крайнюю Поўнач, а калі дакладна — на паўвостраў Ямал, мы трапілі, як нам сказалі мясцовыя, у адлігу — у Салехардзе было ўсяго мінус шаснаццаць.
У што выліваецца наша абыякавасць да ўласнай гісторыі і не толькі да яе.
Я як адчувала гэту бяду, калі перад сёлетнім вечарам сустрэчы напісала: «Пакуль на зямлі стаіць твая школа, да таго часу ты адчуваеш сябе вучнем»...
Навошта нам патрэбен ледзяны душ з неба. Прычына была самая што ні ёсць дзявоча-банальная: той, хто абяцаў прыйсці, не прыйшоў.
Не ведаю, як для каго, а для мяне дзень сёмага лістапада з дзяцінства звязаны не з дэманстрацыямі, не з фільмамі пра Леніна і рэвалюцыю, не са святочнымі канцэртамі.
З Наташкай, стрыечнай сястрой, самай блізкай па крыві — у нас агульныя і дзед, і бабуля, — мы бачымся гады ў рады.
Такая шыкоўная — сонечна-мядовая, цёпла-бурштынавая цягам некалькіх не дзён, а тыдняў — восень была дагэтуль толькі ў 1995-м.
або Чаго вы не ведалі пра Беларусь, але пра што вам раскажуць экскурсаводы.
