Многія ў нашым горадзе звяртаюць увагу на адзін з балконаў, што ў доме насупраць рынка.
Шчаслівага дзяцінства ў Валянціны Васілеўны Зайцавай (у дзявоцтве — Чаропка), можна сказаць, не было.
Чытачы пішуць пра мірнае неба, клуб для пенсіянераў ды дзеляцца словамі прыпевак.
Вельмі многае з нашага жыцця, а тым больш з жыцця нашых дзядоў і прадзедаў, сышло б у нябыт і, што называецца, беззваротна.
...У шпіталі, па дарозе са свайго траўматалагічнага аддзялення ў тэрапеўтычнае, міжволі звярнуў увагу на пару, што гаманіла ў калідоры.
Карскі быў першым, хто сказаў, хто мы ў гэтым свеце і чым адметная мова, на якой трымаецца духоўны свет і адзінства народа.
