Вёска Снядзін пад Петрыкавам знаходзіцца на самым беразе Прыпяці, і рэдка калі ў час вясновых паводак вада не падбіраецца да самых дамоў. Сёлета паводка таксама наблізілася да населенага пункта, папужала пенсіянераў, якіх тут большасць, нагадала ім пра мінулыя бедствы. Але спынілася, не пайшла нязваным госцем у хаты ды хлявы. І ўсё-ткі да самай сярэдзіны мая Снядзін быў адрэзаны ад свайго райцэнтра, пакуль не запрацаваў паром. Галоўная дарога па-ранейшаму застаецца цераз Прыпяць.
— Калісьці тут былі сельскі Савет, саўгас, свая леспрамгасаўская пякарня, вузкакалейка, школа, медыцынская ўстанова, некалькі крам, — мы жылі багата, лічы, пры камунізме, — з гонарам і ў той жа час з горыччу ў голасе кажуць вяскоўцы пра сваю малую радзіму. — Толькі цяпер гэта зразумелі... А вясновая паводка вялікай бяды не чыніць — вада прыходзіць і сыходзіць.
На лавачцы каля дома нумар трынаццаць, дзе жыве старэйшына вёскі і сацыяльны работнік Валянціна Кірыловіч, збіраюцца аднавяскоўцы. Такая вось завядзёнка, можна сказаць, традыцыя — пабачыцца, пагаварыць, па-суседку паплакацца. Часам і паспяваць — успомніць палескі фальклор. Цяпер пенсіянеры з нецярплівасцю чакаюць лета: у час школьных канікулаў вёска, як у былыя часы, напоўніцца дзіцячымі галасамі.
Анатоль КЛЯШЧУК, фота аўтара
Почти тысяча двести человек соберутся, чтобы решать важнейшие вопросы развития страны.
Как вакцины спасают жизни и чего может стоить их игнорирование?
Рассказал первый заместитель председателя Государственного комитета по науке и технологиям Республики Беларусь Денис Коржицкий.
Идентичность через наследство.
Комментарии