Дэфіле ля крыніцы

Маленькі сучасны горад Дзісна, які бярэ свой пачатак у Сярэднявеччы, месціцца на берагах адразу дзвюх рэк — Дзвіны і Дзісны. Спрадвеку тут працавалі арцелі, квітнела рамяство, сярод майстравых людзей шчыравалі і ганчары. Іхнія вырабы і дагэтуль захоўваюцца ў ашчадных гаспадароў і на музейных паліцах. Уздоўж рачных берагоў струменяць шматлікія крыніцы. Адзін з такіх вытокаў знаходзіцца на левым дзісенскім беразе. Над вытокам збудаваны драўляны шацёр, вада збіраецца ў цэментны калодзеж круглай формы — сюды вядзе вузкая, але выбітая сцяжына. Ужо не адно стагоддзе дзісенцы ходзяць па сцежцы «ў крыніцу» — так спрадвеку называюць гэтае месца, каб зачэрпнуць чыстай, халоднай, смачнай вады. Выток хоць і не з'яўляецца афіцыйным помнікам прыроды, але, насамрэч, такі ён і ёсць.

Вяртаннем да сваіх спрадвечных вытокаў у Дзісне стала і праца мясцовага Цэнтра рамёстваў па адраджэнні жаночых строяў. Майстры-рукадзельнікі на аснове архіўных звестак і пошукавых экспедыцый аднавілі строі гарадской мяшчанкі канца ХІХ пачатку ХХ стагоддзя і строі замужняй жанчыны-сялянкі ХVІІІ-ХІХ стагоддзяў. Вось што кажа пра рэканструкцыю строяў мясцовая жыхарка Людміла Ганебная (на фота справа) — майстрыха па ткацтве, дырэктар Цэнтра рамёстваў: «Гэтыя строі складаюцца з асноўных элементаў — кашулі, жылеткі, фартуха, андарака, пояса, наміткі. Мінулай зімой я вышывала карункі на рукавах і наплечніках — капіявала іх з аўтэнтычнай кашулі, ткала пояс, падбірала колер, выкройвала і шыла іншыя часткі касцюма».

Подыум для дэфіле строяў выбралі менавіта каля крыніцы. Людміла Ганебная і кіраўнік гуртка па пляценні і вязанні Яўгенія Козел прыйшлі з гліняным посудам ад старых майстроў, каб падкрэсліць натуральнае асяроддзе, спалучэнне сучаснасці і старажытнасці.

Анатоль Кляшчук, фота аўтара, Мёрскі раён