Вы здесь

Дзiця — адказнасць бацькоў


«Якiя раней дэкрэты былi?» — заўважае бабуля, каля якой Цёмiк гойсае туды-сюды на самакаце. «Я свайго ў годзiк пакiну ў хаце, пахаваю нажы, яшчэ што небяспечнае прыбяру, дзверы зачыню, а сама на работу iду», — працягвае яна. Бабулi дзевяноста, i ёй, вiдаць, цяжка ўявiць, што маладыя мацi робяць у хаце з дзецьмi цэлых тры гады. А мне нават падумаць страшна, што было б, каб я пакiнула свайго няхай ужо i двухгадовага сыночка аднаго ў чатырох сценах…


Пакуль я ранiцай прыводжу сябе ў парадак, Арцёмка падцягне да акна крэсла, падлезе пад занавеску i выглядае, што ж там на двары робiцца. У пошуках цукерак цi iншых прысмакаў аблазiць на кухнi ўсе шафкi, паступiцца на табурэт i, нарэшце, усядзецца на стале (а як потым будзе злазiць — справа другарадная). Першым ляцiць выключаць чайнiк, калi той свiчша, i без праблем уключыць святло, калi цёмна. Адным словам, толькi з пункту гледжання бяспекi пакiнуць малога аднаго ў хаце рызыкоўна.

Нават уявiць складана, як бы ён сам вылез са свайго ложачка, адзеўся, памыўся, паснедаў. I гэта пры ўсiм тым, што, нягледзячы на свае два гадкi, хлопчык у мяне дастаткова самастойны. Адзявацца ён, як i многiя дзецi, не любiць, але зубной шчоткай карыстаецца па прызначэннi. I лыжку трымаць умее (ужо нават суп есць сам). Толькi цi паеў бы «правiльнай» ежы, калi б застаўся адзiн?! Хутчэй знайшоў бы якога пячэння цi ў лепшым выпадку запоўнiў бы свой страўнiк хлебам цi булкай. Ды i гуляць адзiн мой Арцёмка не прывык. Гэта калiсьцi мне, малой, мацi накiдае ў ложачак цацак i пойдзе займацца хатнiмi справамi — праз некаторы час прыйдзе, а я ўжо сплю. У нас жа, пакуль казку не пачытаеш, Цёмiк не засне. I калi прачнецца, трэба, каб нехта быў побач, а то слёз не пазбегнуць.

Адным словам, недарэмна «дэкрэт» прыдумалi. Вядома, ёсць розныя сiтуацыi, калi бацькi вымушаны працаваць, а дзiцем займаюцца бабулi ды дзядулi. Маё ж уласнае меркаванне: дзецi — адказнасць выключна бацькоў. Раз яны прынялi рашэнне завесцi дзiця, а не коцiка, то павiнны яго не толькi забяспечваць усiм матэрыяльным, а i проста быць побач. Якiя б добрыя нi былi бабулi-дзядулi ды iншыя сваякi, больш, чым мама i тата, дзецям нiхто не патрэбен.

Так склалася, что, пакуль я ў дэкрэтным, мы пераехалi да маiх бацькоў. Яны, вядома, займаюцца з Цёмiкам. Ды што хаваць, я без iх як без рук! Каб была адна (муж тыднямi ў камандзiроўках), то нiчога не паспявала б. Асаблiва цяпер, калi Цёмiк не паспее прачнуцца, як адразу бяжыць да дзвярэй, абуваецца, нацягвае кепку i кажа: «Пака!» Так бы i гулялi цэлымi днямi, з перапынкам хiба што толькi на дзённы сон. А так пакуль дзед з Цёмiкам на вулiцы, я i ў хаце прыбяру, i градку якую апалю, папрасую бялiзну. З ядой выручае мацi.

За два гады малы вельмi прывык да бабулi i дзядулi. Калi зiмой з'язджалi ў невялiкi адпачынак, то, вяртаючыся дамоў, ужо з машыны Цёмiк задаволена крычаў: «Дзед!» Не паспее адкрыць вочы — бяжыць да iх у пакой, каб бабуля ўключыла мульцiкi. Але ўсе патрэбны яму да пары. Як толькi з рэйса вяртаецца бацька, на любыя спробы бабы i дзеда пагуляць з iм Арцём кажа кароткае «не лезь!» Яны не крыўдуюць, бо разумеюць, што мацi i бацьку дзiцяцi нiхто нiколi не зможа замянiць.

У гэтым плане я вельмi шкадую малых, мацi якiх ахвяруюць дэкрэтным адпачынкам i выходзяць на работу цi займаюцца ўласнымi справамi. Ды не той узрост у бабуль ды дзядуляў (у прыватнасцi, у Цёмавых), каб бегаць за малым, якi, што метэор, ганяе на самакаце ды на сваiх дваiх, i сачыць, каб не ўпаў, калi ён, нiбы той папрыгунчык, скача на батуце. Яны самi прызнаюцца, што сваiх дзяцей гадаваць было лягчэй. З унукам жа — двайная адказнасць. Калi, не дай бог, з малым здарыцца непрыемнасць, безумоўна, яны будуць вiнаватыя.

У нас, бацькоў, адказнасць не меншая. За гэтыя тры гады мы павiнны вырасцiць больш-менш самастойнага чалавека. Каб у дзiцячым садку лыжку над iм нiхто не трымаў, памперсы (а бывае i такое!) нiхто не мяняў, каб малое магло само адзецца i раздзецца, больш-менш умела выказаць свае жаданнi. I калi, замест таго каб пачытаць з дзiцем кнiгу альбо размаляваць (няхай абы-як!) якую карцiнку, маладая матуля пры любой магчымасцi совае яму ў рукi гаджэт, а сама ў лепшым выпадку займаецца сваiмi справамi альбо завiсае ў iншым смартфоне, то наўрад цi ў яе падрасце больш-менш самастойны чалавечак. Вось тады сапраўды паўстае пытанне: што гэтая мацi рабiла тыя «доўгiя» тры гады?!

Веранiка КАНЮТА

Фота rebenok.by

Выбор редакции

Культура

Чем в этом году будет удивлять посетителей «Славянский базар в Витебске»?

Чем в этом году будет удивлять посетителей «Славянский базар в Витебске»?

Концерт для детей и молодежи, пластический спектакль Егора Дружинина и «Рок-панорама».

Общество

Время заботы садоводов: на какие сорта плодовых и ягодных культур стоит обратить внимание?

Время заботы садоводов: на какие сорта плодовых и ягодных культур стоит обратить внимание?

Выбор саженца для садовода — тот момент, значимость которого сложно переоценить.

Сельское хозяйство

Как обстоят дела на полях Беларуси на данный момент?

Как обстоят дела на полях Беларуси на данный момент?

Успех зависит от соблюдения отраслевых регламентов и технологий.

Регионы

Бьюти-рецепты XVIII века восстанавливают в Грабовке

Бьюти-рецепты XVIII века восстанавливают в Грабовке

«Императорский» туристический маршрут поможет развивать сельскую территорию.