Ка­ля вяс­ко­вай свя­ты­ні

Іван Са­пач жы­ве ў Рэ­дзьках Ма­ла­дзе­чан­ска­га ра­ё­на і, з та­го ча­су, як дэ­ма­бі­лі­за­ваў­ся з ар­міі, пра­цуе на вяс­ко­вай фер­ме — да­гляд­чы­кам пер­ша­цё­лак. Яшчэ са шко­лы Іван Іва­на­віч вы­браў са­бе гэ­тую ня­лёг­кую, але кла­пат­лі­вую і ад­каз­ную пра­цу жы­вё­ла­во­да. Доў­гі час пра­ца­ваў по­бач са сва­ім баць­кам. Ця­пер на фер­ме Іва­ну да­па­ма­гае яго не­за­мен­ны ся­бар — жа­ра­бец Го­ша. Вяс­коў­цы час­та ба­чаць жы­вё­ла­во­да ра­зам з яго рах­ма­ным па­моч­ні­кам, бо кож­ную ра­ні­цу яны пра­хо­дзяць пад вок­на­мі, ва­ро­та­мі і вес­ніч­ка­мі сва­іх су­се­дзяў. Не ад­но дзе­ся­ці­год­дзе по­бач з пад­вор­кам Іва­на ста­іць крыж, які па­стаў­ле­ны па­пя­рэд­ні­мі па­ка­лен­ня­мі ду­хоў­на абе­ра­гаць на­се­ле­ны пункт. Вяс­ко­вая свя­ты­ня быц­цам бы што­ве­чар су­стра­кае Іва­на Са­па­ча пас­ля пра­цы з фер­мы ці по­ля.

Анатоль КЛЯШЧУК

Фота аўтара