Хоць трэба ўдакладніць гэтае вызначэнне, не проста беларускага, а нацыянальнага тэатра.
У свой час імя Аляксея Сапунова (1851–1924) было добра вядома на Беларусі.
Алаіза Пашкевіч, безумоўна, унікальная з’ява ў нашай гісторыі.
Традыцыі, закладзеныя творчасцю папярэднікаў Каганца — у яго творчасці.
Адны імёны забываюцца, а іншыя праслаўляюцца.
І напісаў дзевяць тамоў гістарычных даследаванняў.
Сын беднага непісьменнага панамара з дзяцінства імкнуўся да вучобы.
Еўдакім Раманаў (1855–1922) належыць да слаўнай плеяды беларускіх фалькларыстаў і этнографаў, якія па крупінках збіралі беларускі фальклор і захавалі багацейшую народную творчасць, раскрылі самую існасць народнай душы, яе мудрасць і прыгажосць.
Імя Адама Кіркора, калі не забытае, дык ладна падзабытае ў гісторыі культуры Беларусі, а зроблена гэтым чалавекам немала.
Усё ж такі дзівосным быў Павел Шэйн (1826–1900).
Адаму Гурыновічу (1869–1894) выпала кароткае жыццё і драматычны лёс.
На жаль, дзейнасць Івана Насовіча належным чынам не ўшанавана.
Набор на бюджэтныя месцы павялічыцца.
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
