Днямі сяброўка падарыла мне кнігу Элінар Х. Портэр «Паліяна», якая зусім нядаўна выйшла ў беларускім перакладзе. Тым самым заахвоціла мяне далучыцца да гульні ў радасць. Танечка пазычыла гэту цудоўную ідэю ў галоўнай гераіні кнігі, якая сваім аптымізмам змяніла жыццё цэлага гарадка.
На бацькоўскім сходзе перад летнімі канікуламі настаўніца падзялілася гісторыяй з жыцця першакласнікаў. Адзін хлопчык штосьці ўтварыў, і ўсе тут жа прыняліся яго «дзяўбаць»: маўляў, дрэнны, фууу, і гэтак далей, якія там яшчэ абзывальніцтвы могуць прыдумаць дзеці... А вось Даніла гучна так вырашыў выказацца: «Ды не дрэнны ён, проста зрабіў дрэнна, разумееце? Хто яшчэ так думае? Давайце прагаласуем!»
«Ніколі не раздзяляла ўсеагульнай эйфарыі з нагоды лета. Бо лета — гэта праца. Палоць агарод, ратаваць бульбу ад каларадскіх жукоў, пасвіць кароў, збіраць ягады, адмахваючыся ад неадчэпных камароў, пераварочваць і зграбаць у стагі сена, — дзеліцца сваімі дзіцячымі ўспамінамі сяброўка. І потым з настальгіяй дадае: — Але гэта было так па-сапраўднаму...»...
Многае ў нашым жыцці адбываецца не проста так. Патрэбныя пытанні і адказы на іх Сусвет падказвае своечасова. Вось днямі вярталіся з сям’ёй з вандроўкі, і сын спытаў у мяне: «Мама, каго ты любіш больш — мяне, сябе ці тату?» — «Вядома, сябе», — адказала я і абняла Сымона, які, відавочна, чакаў пачуць іншы адказ...
«Мой сын бегае за мной як хвосцік, — скардзіцца мама чатырохгадовага Даніка. — Збірае пазл — просіць, каб я сядзела побач і глядзела, гуляе ў машынкі — трэба, каб „бібікала“ разам з ім; калі не пачытаю ўслых казку перад сном, не засне». Майму Сымону пяць — і тая ж сітуацыя: усё хоча рабіць разам. Пераказала тую размову сястры.
Штодня кожны з нас стаіць перад выбарам: прайсці міма паперкі, якая валяецца пад нагамі, альбо падабраць яе і выкінуць у сметніцу; пахваліць мужа за павешаныя паліцы ці пакрытыкаваць за сто недаробленых спраў; купіць сыну шкодныя «чарвячкі» ў краме ці па-добраму і без істэрык пераканаць яго, што лепш з’есці штосьці больш карыснае...
Сябры нашай сям’і дабудавалі дом на ўскрайку раённага цэнтра і пераехалі туды жыць са здымнай кватэры. З суседзямі справа, кажуць, жывуць душа ў душу. Калі тыя з’язджаюць на адпачынак, прыглядаюць за іх коцікам, і наадварот. Сусед жа злева — мясцовы бізнесмэн — нядаўна паказаў сябе, мякка кажучы, не з самага лепшага боку….
У любой зручнай сітуацыі мы з сынам гуляем у асацыяцыі. Вось і днямі, вяртаючыся з Мінска ў родную вёску, я загадала Сымону чарговае слова — «найлепшае месца на зямлі», на што ён адразу ж, на маё здзіўленне і радасць, сказаў — «дом».
На мінулым тыдні сястра распавяла, што напякла тонкіх блінцоў і пачаставала імі сваіх суседзяў па лесвічнай пляцоўцы. Яны іншаземцы, таму пра Масленіцу пачулі ўпершыню. Шматдзетная мама вельмі ўзрадвалася такому знаку ўвагі. Сказала, што дзеці і муж дагэтуль згадваюць «Аліўе», якое Наташа прыносіла ім на Новы год...
Пачынаючы з першага дня вясны ў транспарце і на вуліцах горада, па традыцыі, з’яўляецца ўсё больш і больш жанчын розных узростаў з кветкамі ў руках. Яны любуюцца імі, нюхаюць час ад часу і загадкава ўсміхаюцца. Дарэчы, з 1 да 10 сакавіка ў Цэнтральным батанічным садзе сталіцы праходзіць выстава кветак. У адным памяшканні спецыялісты сабралі чароўныя гіяцынты, далікатныя крокусы, сонечныя нарцысы і, вядома ж, цюльпаны...
А вы ўжо прыбралі навагоднюю ёлку? Так гучыць адно з самых папулярных пытанняў у сацыяльных сетках у гэтым месяцы. Мы сваю самаробную драўляную схавалі на антрэсолі толькі на мінулых выхадных. Разам з ёй знялі з вокнаў і сцен ды склалі ў скрыні да наступнага года рознакаляровыя агеньчыкі, папяровыя сняжынкі, падсвечнік з Дзедам Марозам...
Прыяцелька распавяла гісторыю пра тое, як яна паехала ў камандзіроўку, а сына пакінула з мужам. «Вусаты нянь» увесь вечар гуляў з малым, а потым, стаміўшыся, вырашыў уключыць яму за паўгадзінкі да сну мульцік. Сам жа тым часам прылёг адпачыць...
Пачаць сённяшнюю калонку хочацца з малітвы аўтара «Маленькага прынца» Антуана дэ Сент-Экзюперы: «Госпадзі, я прашу не аб цудах і не аб міражах, а аб сіле кожнага дня. Навучы мяне мастацтву маленькіх крокаў»...
Хораша там, дзе моладзь ёсць!
Карэкціроўкі па аплаце жыллёва-камунальных паслуг закрануць чатыры катэгорыі жыхароў.
![](/banners/banner-position-5.jpg?682")
