1810 год — нарадзіўся (маёнтак Забалоцце, цяпер Мёрскі раён Віцебскай вобласці) Генрых Міхайлавіч Дмахоўскі, беларускі скульптар. Адзін з кіраўнікоў рэвалюцыйнага руху ў Беларусі, Літве і Польшчы. У 1828 годзе скончыў Віленскі ўніверсітэт. Пасля разгрому паўстання 1830-1831 гг. эмігрыраваў у Францыю. У 1841-1851 гг. вывучаў скульптуру і працаваў скульптарам у Парыжы, з 1851-га — у ЗША. У 1861 годзе вярнуўся на радзіму. Удзельнічаў у падрыхтоўцы паўстання 1863-64 гадоў. Стварыў помнікі героям паўстання 1848 года ў Познані, бюсты Т. Касцюшкі, У. Сыракомлі, медальён з сілуэтамі павешаных дзекабрыстаў. Загінуў у баі ў 1863 годзе.
1880 год
— дзень нараджэння Дзмітрыя Міхайлавіча Карбышава, ваеннага інжынера, генерал-лейтэнанта інжынерных войскаў, прафесара, доктара ваенных навук, Героя Савецкага Саюза (1946, пасмяротна). У 1911-1914 гг. кіраваў рэканструкцыяй Брэсцкай крэпасці. Удзельнік Першай сусветнай і грамадзянскай войнаў. З 1926 года быў на выкладчыцкай рабоце, прафесар шэрагу ваенных акадэмій. Аўтар прац па ваенна-інжынерным мастацтве і ваеннай гісторыі. У чэрвені 1941 года інспектаваў будаўніцтва ваенных умацаванняў каля Гродна. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у абарончых баях за Гродна, у раёне Ваўкавыска, вывадзе часцей 3-й і 10-й армій з акружэння. 8 ліпеня 1941 года, цяжка кантужаны ў баях каля Магілёва, трапіў у палон. Адхіліў прапановы гітлераўцаў аб супрацоўніцтве. Вёў антыфашысцкую прапаганду ў лагерах. Закатаваны гітлераўцамі ў лагеры Маўтхаўзен (Аўстрыя) зімой 1945 г. У Гродне Карбышаву пастаўлены помнік, яго імем названы вуліцы ў многіх гарадах Беларусі.
1957 год — нечакана быў зняты з усіх пастоў і адпраўлены ў адстаўку міністр абароны маршал Савецкага Саюза Георгій Жукаў. Новым кіраўніком абароннага ведамства стаў маршал Радзівон Маліноўскі. Жукава абвінавацілі ў «схільнасці да авантурызму», у страце «партыйнага сумлення», у тым, што перабольшвае сваю ролю ў гісторыі Вялікай Айчыннай вайны. Рашэнне прынялі, як звычайна, у адсутнасць «абвінавачанага»: калі міністр быў з афіцыйным візітам у Югаславіі і Албаніі. Ініцыятыва зыходзіла ад Хрушчова, якога Жукаў за паўгода да гэтага літаральна выратаваў ад страты ўлады. З тых часоў Хрушчоў стаў бачыць у маршале моцнага палітычнага канкурэнта. Ніводзін чалавек у кіраўніцтве не заступіўся за самага папулярнага ў краіне военачальніка, чыё імя было сінонімам перамогі ў вайне. Пасля адстаўкі за Жукавым арганізавалі практычна адкрытае назіранне. Але, падобна, ён нічога не баяўся. Прыгнятала толькі поўная ізаляцыя: ён не мог прысутнічаць нават на мерапрыемствах, звязаных з вайной.
Як мы бярозавік куплялі на гандлёвай пляцоўцы лясгаса і ў лясніцтве
Творчая вечарына народнага артыста Беларусі прайшла ў адной з мінскіх гімназій.