1793 год — 220 гадоў з дня нараджэння (горад Шчучын) Ануфрыя Петрашкевiча, беларускага i польскага паэта, магiстра фiласофii. У 1822-1824 гг. працаваў у архiве Радзiвiлаў у Вiльнi. Адзiн з заснавальнiкаў таварыства фiламатаў. У «Вiленскiм штодзённiку» публiкаваў сентыментальныя вершы i гiстарычныя разважаннi ў духу рамантызму. Аўтар вершаванай фальклорна-этнаграфiчнай замалёўкi «Iдылiя Купала», заснаванай на беларускiх народных вераваннях i абрадах. Збiраў матэрыялы таварыства фiламатаў. Сябраваў з Янам Чачотам, падтрымлiваў сувязi з Адамам Мiцкевiчам. Памёр у 1863 годзе.
1925 год — пайшоў з жыцця старшыня Рэўваенсавета СССР i наркам па ваенных i марскiх справах Мiхаiл Фрунзэ. У 20-гадовым узросце Фрунзэ быў асуджаны царскiмi ўладамi да смяротнага пакарання за рэвалюцыйную дзейнасць, але пасля яго памiлавалi. А ў сорак гадоў Фрунзэ, па ўсёй верагоднасцi, забiлi на аперацыйным стале паплечнiкi па гэтай самай рэвалюцыйнай дзейнасцi. На пахаваннi Мiхаiла Васiльевiча Сталiн сказаў: «Можа, так i трэба, каб старыя таварышы так лёгка i проста сыходзiлi ў магiлу...» Гiсторыю знiшчэння Фрунзэ, так, як ён яе бачыў, распавёў, не называючы iмёнаў, пiсьменнiк Барыс Пiльняк у «Аповесцi непагашанай поўнi». I за гэта таксама паплацiўся жыццём. Асiрацелых дзяцей Мiхаiла Фрунзэ, Цiмура i Таццяну, усынавiў Клiмент Варашылаў.
1936 год — нарадзiўся (вёска Папаротнае Жлобiнскага раёна Гомельскай вобласцi) Уладзiмiр Васiльевiч Бабкоў, беларускi вучоны ў галiне вылiчальнай матэматыкi, доктар фiзiка-матэматычных навук, прафесар. Аўтар навуковых прац па вылiчальных метадах вырашэння звычайных дыферэнцыяльных ураўненняў. Распрацаваў прыярытэтны падыход да пабудовы многаэтапных вылiчальных алгарытмаў. Лаўрэат Дзяржаўнай прэмii Беларусi.
Як мы бярозавік куплялі на гандлёвай пляцоўцы лясгаса і ў лясніцтве
Творчая вечарына народнага артыста Беларусі прайшла ў адной з мінскіх гімназій.