Напрыканцы студзеня выйшаў юбілейны 500‑ты нумар любімай многімі «Краязнаўчай газеты».
«Краязнаўчая газета» — гэта выданне Беларускага фонду культуры. Можна сказаць, што гэта літаральна адзіны прыклад, калі штотыднёвік выдаецца сіламі грамадскай арганізацыі. Зусім невялікі штат, адсутнасць фінансавання — самі «краязнаўцы» кажуць пра гэтыя праблемы, але ў будучыню глядзяць упэўнена і з надзеяй.
Галоўны рэдактар, ён жа старшыня Беларускага фонду культуры Уладзімір ГІЛЕП расказаў пра цікавую ініцыятыву, якая сёлета з'явіцца на старонках выдання, — гэта стварэнне зямляцтваў. Напачатку рэдактар сваю ідэю падмацаваў словамі Пімена Панчанкі: «Кожны з нас прыпасае Радзімы куток, каб да старасці чэрпаць адтуль успаміны». Ідэя зямляцтваў заключаецца ў тым, што ў вёсцы, аграгарадку, раёне створацца пэўныя аб'яднанні, у якіх будуць збірацца, зразумела ж, землякі. Яны змогуць дапамагаць сваёй малой радзіме ведамі, назапашаным у іншых месцах вопытам, а часам і фінансамі. Уладзімір Гілеп тлумачыць сутнасць ідэі так: «Гэта не тое што настальгія, а любоў да свайго кутка. Яе трэба перадаць дзецям, унукам, каб яны не імкнуліся з'ехаць за мяжу». «Краязнаўчая» прапануе на сваіх старонках папярэдне абмяркоўваць стварэнне зямляцтваў розных рэгіёнаў, каб землякам было прасцей сабрацца разам.
Фонд культуры і рэдакцыя падтрымалі колішнюю ідэю навукоўца Віталя Скалабана па стварэнні слоўніка сучасных краязнаўцаў. Яны працягваюць збіраць звесткі пра тых, хто даследуе адметнасці свайго краю.
«Краязнаўчая газета» арганізавала збор сродкаў на рэстаўрацыю фрэсак Свята-Еўфрасіннеўскага манастыра ў Полацку і перадала ўжо туды пэўную суму. Вясковую бібліятэку ў Турэц-Баярах Маладзечанскага раёна рэдакцыя ўзбагаціла зборам кніг беларускіх пісьменнікаў з аўтографамі. Не менш адметным падаецца і ўвекавечванне памяці зніклых вёсак. У Вілейскім раёне ўжо ўстаноўлены памятны валун з шыльдай, з якой можна даведацца, якія вёскі тут былі калісьці і чаму зніклі. Гэту акцыю таксама плануецца працягнуць у іншых рэгіёнах.
На сустрэчы, прысвечанай юбілейнаму нумару, цёплым словам згадвалі беларускіх настаўнікаў, адзначалі, што яны адны з самых актыўных аўтараў газеты. Толькі хацелася б, каб больш школ выпісвала такую карысную для выхавання газету.
Намеснік галоўнага рэдактара Анатоль БУТЭВІЧ адзначыў, што для нашай краіны краязнаўства — гэта асаблівая з'ява:
— Калі б «Краязнаўчай газеты» не існавала, яе б варта было прыдумаць. Бо Беларусь — гэта краязнаўчая краіна. Можна прыгадаць, што ў 20‑я гады мінулага стагоддзя краязнаўства ў Беларусі было развіта, як нідзе: выдаваліся газеты, часопісы, кнігі, існавалі адпаведныя структуры. Бо краіна на той момант не мела дастаткова звестак па сваёй гісторыі. Таму краязнаўству даводзілася запаўняць гэтыя белыя плямы. Яно дапамагала нашым суайчыннікам усвядоміць, хто яны і адкуль. Можа, дзякуючы гэтаму краязнаўства так шырока распаўсюджана і сёння. Фактычна ў кожным рэгіёне ёсць даследчыкі, якія друкуюць свае напрацоўкі ў мясцовых газетах. Шмат інфармацыі ў дзяржаўных выданнях — гэта значыць, краязнаўства жыве. А газета пракладвае добрую сцежку нам, беларусам, да саміх сябе, сваіх каранёў.
Акрамя ўжо згаданых асоб, у рэдкалегію выдання ўваходзяць Навум Гальпяровіч, Анатоль Грыцкевіч, Вітольд Ермалёнак, Алесь Карлюкевіч, Людміла Кірухіна, Адам Мальдзіс, Сяргей Мітраховіч, Вячаслаў Рагойша, Павел Сапоцька, Віктар Скарабагатаў і Тадэвуш Стружэцкі.
Ніна ШЧАРБАЧЭВІЧ.
Фота Анатоля КЛЕШЧУКА.
Рэдакцыя газеты «Звязда» шчыра віншуе «Краязнаўчую» з юбілейным нумарам. Зычым новага натхнення і нястомнасці ў адкрыванні невядомых куточкаў Беларусі для сябе і для ўсіх нас. Хай пішацца лёгка і адгукаецца шчыра!
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Амаль тысяча дзвесце чалавек сабраліся, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.