Хто на Дзмітрыя Панкова...

Вы­ха­ван­цы Ві­лей­скай шко­лы-ін­тэр­на­та не па­ба­я­лі­ся па­ме­рац­ца сі­ла­мі са зна­ка­мі­тым спарт­сме­нам

З са­ма­га ран­ку ў Ві­лей­скай спе­цы­яль­най агуль­на­аду­ка­цый­най шко­ле-ін­тэр­на­це для дзя­цей з цяж­кі­мі па­ру­шэн­ня­мі маў­лен­ня бы­ло не­звы­чай­на ажыў­ле­на. Ад­ны вы­ха­ван­цы што­раз вы­гляд­ва­лі ў раз­ма­ля­ва­ныя іне­ем вок­ны, ін­шыя, са­мыя не­цярп­лі­выя, па­ста­ян­на вы­бя­га­лі на ву­лі­цу. На­рэш­це ка­ля бу­дын­ка спы­ніў­ся мік­ра­аў­то­бус, і ўсе друж­на вы­сы­па­лі су­стра­каць гас­цей — су­пра­цоў­ні­каў Дзяр­жаў­най аў­та­ін­спек­цыі ўпраў­лен­ня ўнут­ра­ных спраў Мі­набл­вы­кан­ка­ма і яе на­чаль­ні­ка Мі­ка­лая Ка­рат­ке­ві­ча, ад якіх ча­ка­лі чар­го­вых сюр­пры­заў. І, трэ­ба ска­заць, не­здар­ма...

Ба­дай, ня­ма та­го пад­лет­ка, які б не ма­рыў па­ме­рац­ца сі­ла­мі на лё­дзе з ле­ген­дай ай­чын­на­га спор­ту Дзміт­ры­ем Пан­ко­вым. Ха­ке­іст, на­па­да­ючы, за­слу­жа­ны май­стар спор­ту Бе­ла­ру­сі, удзель­нік 11 чэм­пі­я­на­таў, Алім­пій­скіх гуль­няў 2002 го­да ў Солт-Лэйк-Сі­ці. Зна­ка­мі­ты спарт­смен вы­сту­піў у скла­дзе ха­кей­най ка­ман­ды аб­лас­ной ДАІ, што не пе­ра­шко­дзі­ла збор­най ін­тэр­на­та атры­маць пе­ра­мо­гу над моц­ны­мі са­пер­ні­ка­мі. Ды інакш і быць не маг­ло.

— У нас вель­мі спар­тыў­ныя дзе­ці. Час­та ла­дзяць ту­рыс­тыч­ныя па­хо­ды, на­ват зі­мой, за­хап­ля­юц­ца роз­ны­мі ві­да­мі спор­ту, ка­та­юц­ца на кань­ках, хо­дзяць на лы­жах. Як толь­кі ўда­раць ма­ра­зы, за­лі­ва­ем ля­до­вую пля­цоў­ку, якую жар­там на­зва­лі «Ві­лей­ка-Арэ­на». Але асаб­лі­ва ў па­ша­не ў іх ха­кей. Гэ­та і зра­зу­ме­ла, хлоп­чы­кі скла­да­юць 80% ад усіх вуч­няў, — рас­па­вёў ды­рэк­тар Ула­дзі­мір Па­лу­бят­ка.

Дзміт­рый Пан­коў у шко­ле-ін­тэр­на­це ўжо дру­гі раз. А вось прад­стаў­ні­кі аў­та­ін­спек­цыі на­вед­ва­юц­ца сю­ды трэ­ці год за­пар пад­час пра­вя­дзен­ня Адзі­на­га дня бяс­пе­кі, што пра­хо­дзіць на­пры­кан­цы сту­дзе­ня.

— Спа­дзя­ём­ся, што на­ша сяб­роў­ства і су­вя­зі бу­дуць ума­цоў­вац­ца, ста­нуць тра­ды­цый­ны­мі, — ад­зна­чыў Мі­ка­лай Ка­рат­ке­віч. — З кож­ным пры­ез­дам мы ўдас­ка­наль­ва­ем фор­мы зно­сін з дзець­мі, уно­сім у іх на­віз­ну.

На пра­ця­гу апош­ніх га­доў на Мін­шчы­не на­зі­ра­ец­ца тэн­дэн­цыя да зні­жэн­ня да­рож­на-транс­парт­ных зда­рэн­няў з удзе­лам не­паў­на­лет­ніх. Як свед­чыць ста­тыс­ты­ка, асноў­ная пры­чы­на дзі­ця­ча­га траў­ма­тыз­му і гі­бе­лі — бяс­печ­насць да­рос­лых. Час­та яны са­мі па­да­юць дрэн­ны прык­лад сва­ім дзе­цям-па­са­жы­рам: па­ру­ша­юць пра­ві­лы па­во­дзін за ру­лём, пе­ра­вы­ша­юць хут­касць. Кам­пен­су­юць гэ­тыя не­да­пра­цоў­кі прад­стаў­ні­кі ДАІ, якія ства­ры­лі ў цэнт­раль­ным рэ­гі­ё­не рух юных ін­спек­та­раў да­рож­на­га ру­ху. Дзе­ці ма­лод­ша­га і школь­на­га ўзрос­ту лепш за ўсё за­свой­ва­юць пра­ві­лы бяс­пе­кі з да­па­мо­гай гуль­няў, на­гляд­на­га прак­тыч­на­га ма­тэ­ры­я­лу. І на гэ­ты раз шэ­фы ар­га­ні­за­ва­лі з па­да­печ­ны­мі пра­фі­лак­тыч­ную гу­тар­ку ў фор­ме вік­та­ры­ны «Выконвай пра­ві­лы да­рож­на­га ру­ху», па­ка­за­лі ві­дэа­фільм «Флі­кер за­ха­вае жыц­цё!», а агітб­ры­га­да юных ін­спек­та­раў да­рож­на­га ру­ху з Ві­лей­скай шко­лы пра­ве­ры­ла ве­ды дзя­цей шля­хам дэ­ман­стра­цыі да­рож­ных зна­каў.

Ну і, бяс­спрэч­на, не абы­шло­ся без шмат­лі­кіх па­да­рун­каў: спар­тыў­ны ін­вен­тар, адзен­не, лы­жы, кань­кі, клюш­кі для гуль­ні ў ха­кей. А на­чаль­нік ра­ён­най Ві­лей­скай дзяр­жаў­та­інс­пек­цыі Аляк­сей Аль­фер пад­са­ла­дзіў мо­ман­ты су­стрэ­чы тар­та­мі, які­мі час­та­ва­лі­ся не толь­кі тыя, хто гу­ляў у ха­кей, але і ўсе вы­ха­ван­цы.

Да­дам, што боль­шасць з іх — бія­ла­гіч­ныя і са­цы­яль­ныя сі­ро­ты. Мно­гія ў сва­ім жыц­ці су­стрэ­лі­ся з не­спра­вяд­лі­вас­цю, жорст­кас­цю бліз­кіх лю­дзей, якія, па-сут­нас­ці, ад­мо­ві­лі­ся ад іх. І та­кая ўва­га і кло­пат з бо­ку мі­лі­цы­я­не­раў, які­мі ма­раць стаць зболь­ша­га хлоп­чы­кі, да­па­ма­га­юць вы­ха­ван­цам ад­чуць ся­бе за­па­тра­ба­ва­ны­мі, са­цы­я­лі­за­вац­ца ў гра­мад­стве.

Тац­ця­на ЛА­ЗОЎ­СКАЯ.