Архiтэктар пачуццяў

Прэ­зі­дэнт Бе­ла­ру­сі Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка вы­ка­заў спа­чу­ван­ні род­ным і ка­ле­гам стар­шы­ні Са­ю­за бе­ла­рус­кіх яў­рэй­скіх гра­мад­скіх аб'­яд­нан­няў і аб­шчын, лаў­рэ­а­та Ле­нін­скай прэ­міі, лаў­рэ­а­та прэ­міі Ле­нін­ска­га кам­са­мо­ла, лаў­рэ­а­та Дзяр­жаў­най прэ­міі Бе­ла­ру­сі, за­слу­жа­на­га ар­хі­тэк­та­ра Бе­ла­ру­сі, ад­на­го з аў­та­раў дзяр­жаў­на­га ме­ма­ры­яль­на­га комп­лек­су «Ха­тынь» Ле­а­ні­да Ле­ві­на ў су­вя­зі з яго смер­цю.

Ле­а­ні­да Мен­дэ­ле­ві­ча Ле­ві­на ве­дае кож­ны жы­хар на­шай кра­і­ны. І не толь­кі та­му, што ён быў вя­до­мым ар­хі­тэк­та­рам, лаў­рэ­а­там са­мых вы­со­кіх прэ­мій, пе­ра­ка­на­ным ан­ты­фа­шыс­там. Без ство­ра­на­га Ле­а­ні­дам Ле­ві­ным су­час­ную Бе­ла­русь уя­віць на­огул, зда­ец­ца, не­маг­чы­ма. Бо ці бы­ла б у нас па­мяць пра мі­ну­лую вай­ну та­кой пра­ніз­лі­ва-ба­лю­чай, ці бы­ло б пе­ра­ка­нан­не, што гэ­та не па­він­на больш паў­та­рыц­ца, та­кім цвёр­дым і ад­на­знач­ным, ка­лі б не Ха­тынь, не «Яма» на мес­цы Мінс-
к­ага ге­та, не ме­ма­ры­яль­ны комп­лекс на мес­цы дзі­ця­ча­га канц­ла­ге­ра ў Чыр­во­ным Бе­ра­зе пад Жло­бі­нам, не пом­нік муж­нас­ці «Пра­рыў» не­да­лё­ка ад Уша­чаў?.. Ці ме­ла б на­ша ста­лі­ца сён­ня тое ар­хі­тэк­тур­нае аб­ліч­ча, яко­му здзіў­ля­юц­ца пры­ез­джыя і якім га­на­рым­ся мы, ка­лі б Ле­а­нід Ле­він у свой час не спра­ек­та­ваў бу­дын­кі гар­вы­кан­ка­ма і ВДНГ, стан­цыі мет­ро «Пло­шча Ле­ні­на» і «Ня­мі­га», не пры­маў ак­тыў­ны ўдзел у рэ­кан­струк­цыі Тра­ец­ка­га і Ра­каў­ска­га прад­мес­цяў, Верх­ня­га го­ра­да, за­бу­до­вы ста­ра­жыт­най Ня­мі­гі, не ства­рыў пра­ект дэ­таль­най пла­ні­роў­кі і за­бу­до­вы цэнт­ра Мін­ска і ця­пе­раш­ня­га пра­спек­та Пе­ра­мож­цаў?.. Ён быў са­праўд­ным мас­та­ком, бо здо­леў да­ступ­ны­мі яму срод­ка­мі вы­яў­лен­ня пе­ра­даць тое, што аплак­ваў, што ад­чу­ваў, пра што ма­рыў.

Ён быў ні­бы аса­біс­та зна­ё­мы кож­на­му з нас. Бо праз тое, што ра­біў, спра­ба­ваў да­сту­кац­ца да на­ша­га ро­зу­му і па­чуц­цяў. І яму гэ­та, не­су­мнен­на, уда­ло­ся.