На Вілейшчыне распрацавана канцэпцыя развіцця населеных пунктаў
— Пры ўзбуйненні адміністрацыйных тэрыторый перш за ўсё імкнуліся захаваць аб'екты сацыяльнай сферы, інфраструктуру, транспартнае і гандлёвае абслугоўванне жыхароў. А ў скасаваных сельсаветах наладзілі выязныя прыёмныя. Раз на месяц сюды выязджаюць старшыні і спецыялісты сельвыканкамаў. З гэтым праблем сапраўды няма, бо мы ўмацавалі штаты ўзбуйненых сельсаветаў. Праўда, у Крывасельскім сельсавеце ўзніклі праблемы з транспартнай сувяззю вёсак і цэнтра сельсавета. Мы неаднаразова звярталіся ў «Мінаблтранс»: там спасылаюцца на тое, што «сацыяльныя стандарты выконваюцца», і раяць вырашаць пытанне на месцы, у райвыканкаме. На жаль, мясцовы аўтапарк пакуль не мае магчымасці наладзіць маршрут: не хапае аўтобусаў. Сёлета, як чакаецца, будуць атрыманы новыя машыны, і гэта дазволіць арганізаваць рэйс. Безумоўна, , хацелася б, каб людзі маглі без праблем дабірацца да цэнтра. Але, паўтару, мы знаходзім выйсце з сітуацыі за кошт выязных прыёмных, — патлумачыла старшыня Вілейскага раённага Савета дэпутатаў Наталля Радзевіч.
Варта сказаць, што ў раёне мелі намер рэарганізаваць і Куранецкі сельсавет, далучыўшы яго да Крывасельскага. Але супраць выказаліся мясцовыя жыхары. У Куранецкага сельсавета багатая гісторыя. Па сутнасці, гэта сэрца Вілейшчыны, адкуль калісьці пачынаўся горад. І сапраўды, калі глядзець на карту раёна, то яго тэрыторыя нагадвае па форме сэрца. Пражывае тут паўтары тысячы чалавек. Але, нягледзячы на гэта, сельсавет перспектыўны: вядзецца індывідуальная забудова. А ў недалёкім часе пасёлак Куранец сальецца з райцэнтрам. Акрамя таго, павялічваецца і колькасць жыхароў, паколькі тут ствараюцца новая вытворчасці, рабочыя месцы.
Аптымізацыя — гэта добра ці не? У кожнага сваё меркаванне. Але, як адзначаюць многія жыхары, менавіта ўзбуйненне тэрыторый — добры стымул для сацыяльна-эканамічнага развіцця рэгіёнаў. Напрыклад, на Вілейшчыне вакол цэнтраў узбуйненых сельсаветаў: Куранца, Ільі, Крываселля, Нарачы, Вязыні, Даўгінава — фарміруюцца вытворчыя зоны, з'яўляюцца новыя прадпрыемствы, аб'екты гандлю, у тым ліку і прыватныя. У Ільі выпускаюць папкорн (працуе 25 чалавек), камерцыйная структура адкрыла магазін аўтазапчастак. Створана сумеснае лесапільнае прадпрыемства, дзе заняты 73 работнікі. У пасёлку Партызанскі працуюць прадпрыемствы, якія займаюцца вытворчасцю лесаматэрыялаў, аўтаперавозкамі. У Куранецкім сельсавеце — прадпрыемства па дрэваапрацоўцы. Пакуль там 50 рабочых месцаў, а ў перспектыве плануецца давесці іх колькасць да 70-80. На яго тэрыторыі пустуюць будынкі былога хлебазавода і райспажыўсаюза, дзе таксама можна наладзіць вытворчасці. У вёсцы Зарэчча прадугледжаны свабодны зямельны ўчастак у 15 гектараў для патрэб малога і сярэдняга бізнесу. Усё гэта інвестыцыйны патэнцыял для сельсаветаў.
* * *
У Мінскай вобласці завяршаецца распрацоўка канцэпцыі развіцця сельскіх населеных пунктаў на 2014—2015 гады з перспектывай да 2020 года. Пры састаўленні канцэпцыі старшыні сельскіх Саветаў вывучылі і прааналізавалі дэмаграфічную сітуацыю, сацыяльна-эканамічнае развіццё населеных пунктаў, іх перспектыўнасць з улікам меркавання насельніцтва. Напрыклад, у развіцці аграгарадкоў Нарач, Любань, Ілья, Людвінова, Сцешыцы, як паказалі даследаванні, прагназуюцца станоўчыя зрухі. Тут дастаткова рабочых рук, добрае гандлёвае і транспартнае абслугоўванне.
Але некаторыя населеныя пункты ў сельсаветах палічылі неперспектыўнымі. У першую чаргу на гэта паўплывала іх аддаленасць ад асноўных транспартных шляхоў, рэк, вадаёмаў, лесу. Ды, калі паглядзець з іншага боку — і ў іх можа быць будучыня. Напрыклад, у вёсцы Грыцукі 8 мясцовых жыхароў. Але, разам з тым, тут налічваецца больш за 40 дачнікаў. Ёсць усе перадумовы для таго, што з цягам часу вёска стане цалкам дачнай. У Івашынавічах — 17 мясцовых жыхароў і 29 дачнікаў. У Крывасельскім сельсавеце летам насельніцтва павялічваецца ў два разы.
— А як назваць неперспектыўнай вёску Качанкі, дзе жыве 14 мясцовых і 32 дачнікі? Сёння гараджане шукаюць ціхія мясціны, аддаленыя ад бойкіх дарог — без вытворчасцяў, фермаў, руху транспарту. Многія хочуць жыць сярод дзікай прыроды, побач з рэчкай, займацца агратурызмам. Таму акцэнт робіцца на развіццё аграсядзіб з улікам прыродных багаццяў, помнікаў гісторыі і культуры, — лічыць Наталля Аляксандраўна.
Засталіся на Вілейшчыне і забалочаныя мясціны, парослыя хмызняком. Гэта так званы Балашоўскі рэгіён, дзе ўсяго 12 дамоў. Гэтыя дамы пакуль незапатрабаваны, але, магчыма, з цягам часу знойдзецца інвестар, які выкупіць вёску, што захавалася ў першапачатковым аўтэнтычным выглядзе, зробіць з гэтага цікавінку і наладзіць адпачынак, турызм. Так што нават у неперспектыўных на першы погляд населеных пунктаў ёсць будучыня.
Варта дадаць, што ў раёне паралельна разглядаюцца таксама перспектывы рэалізацыі інвестыцыйных праектаў на свабодных плошчах. Акрамя планаў па сацыяльна-эканамічным развіцці, асаблівая ўвага надаецца добраўпарадкаванню, у тым ліку на могілках, месцах пахавання воінаў і партызан.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
«Гэта не толькі пра бізнес, але і пра чалавечыя адносіны».
«Нашы работы — жывыя, з энергетыкай любові і дабра».