Гульні бязмежных магчымасцяў

З зі­мо­вай Па­ра­лім­пі­я­ды вяр­ну­лі­ся бе­ла­рус­кія спарт­сме­ны. У Со­чы на­шы па­ра­лім­пій­цы за­ва­я­ва­лі тры «брон­зы» і за­ня­лі ва­сям­нац­ца­тае мес­ца ў ме­даль­ным за­лі­ку. Двой­чы на п'е­дэс­тал уз­ні­маў­ся бія­тла­ніст Ва­сіль Шап­ця­бой. Яшчэ ад­на ўзна­га­ро­да на ра­хун­ку ве­тэ­ран­кі бе­ла­рус­кай ка­ман­ды лыж­ні­цы Яд­ві­гі Ска­ра­ба­га­тай.

Па сло­вах удзель­ні­каў со­чын­скай Па­ра­лім­пі­я­ды, яны за­ста­лі­ся за­да­во­ле­ны­мі вы­ні­ка­мі збор­най, але не­ка­то­рыя ча­ка­лі ад ся­бе боль­ша­га. «Уся ка­ман­да спра­ца­ва­ла вель­мі доб­ра. Вя­до­ма, ха­це­ла­ся б за­ва­я­ваць «зо­ла­та», але я па­ка­заў не леп­шы вы­нік у страль­бе, та­му ёсць, што ёсць», — па­дзя­ліў­ся ўра­жан­ня­мі двух­ра­зо­вы па­ра­лім­пій­скі пры­зёр Ва­сіль Шап­ця­бой.

Да­рэ­чы, на мі­ну­лай Па­ра­лім­пі­я­дзе ў Ван­ку­ве­ры Шап­ця­бой так­са­ма стаў двух­ра­зо­вым брон­за­вым пры­зё­рам, праў­да, у лыж­ных гон­ках.

Між ін­шым, тры­ум­фа­та­ра­мі Па­ра­лім­пі­я­ды, як і ме­ся­цам ра­ней, ста­лі ра­сій­скія спарт­сме­ны. На­шы ўсход­нія су­се­дзі за­ва­я­ва­лі 80 уз­на­га­род роз­най вар­тас­ці, па­біў­шы па­пя­рэд­ні рэ­корд, які тры­маў­ся трыц­цаць га­доў (на Па­ра­лім­пі­я­дзе-1984 у Ін­сбру­ку аў­стрый­цы ўзя­лі 70 ме­да­лёў. — Аўт.).

Алег ШЭ­ПЕЛЬ, стар­шы­ня Па­ра­лімпій­ска­га ка­мі­тэ­та:

— Со­чын­ская Па­ра­лім­пі­я­да прай­шла на вы­со­кім уз­роў­ні, та­му што для мно­гіх кра­ін па­ра­лім­пій­скі рух — пры­яры­тэт­ны на­пра­мак у са­цы­яль­най па­лі­ты­цы. Упэў­не­ны, што Бе­ла­русь даў­но за­слу­жы­ла асоб­ны цэнтр па­ра­лім­пій­скай пад­рых­тоў­кі. Гэ­та да­зво­ліць аха­піць рэ­гі­ё­ны, да­лу­чыць да спор­ту да­стат­ко­вую коль­касць лю­дзей.

У перс­пек­ты­ве мож­на ства­рыць па­ра­лім­пій­скую збор­ную па ха­кеі і кёр­лін­гу, але гэ­тыя ві­ды спор­ту па­тра­бу­юць вя­лі­кіх фі­нан­са­вых укла­дан­няў.

Да­ры­на ЗА­ПОЛЬ­СКАЯ.