Ня­вы­ра­ша­ных пы­тан­няў быць не па­він­на

лі­чыць гу­бер­на­тар Ма­гі­лёў­скай воб­лас­ці Пётр Руд­нік

Звы­чай­на на пры­ём да гу­бер­на­та­ра пры­хо­дзяць лю­дзі, пы­тан­ні якіх тра­пі­лі ў раз­рад не­вы­ра­шаль­ных. Не­ка­то­рыя пры­но­сяць з са­бой цэ­лыя «тал­му­ды» — так зва­ныя ад­піс­кі, якія на­за­па­сі­лі­ся за га­ды блу­кан­ня па роз­ных ін­стан­цы­ях. Чар­го­вы пры­ём не стаў вы­клю­чэн­нем. Да гу­бер­на­та­ра звяр­ну­ла­ся 9 ча­ла­век, боль­шасць з якіх ме­ла прэ­тэн­зіі з раз­ра­ду жыл­лё­ва-ка­му­наль­ных. Каб ра­за­брац­ца ў іх праб­ле­мах усе­ба­ко­ва, на пры­ём бы­лі за­про­ша­ны прад­стаў­ні­кі гар- і абл­вы­кан­ка­ма, спе­цы­я­ліс­ты, у кам­пе­тэн­цыі якіх зна­хо­дзіц­ца вы­ра­шэн­не тых ці ін­шых пы­тан­няў.

Стар­шы­ня ЖБК «Жыл­цэнтр» вы­ка­заў за­кла­по­ча­насць на­конт бу­даў­ніц­тва до­ма. Яно яшчэ не па­ча­ло­ся, а пы­тан­ні ўзнік­лі. «Жыл­лё­вы ка­а­пе­ра­тыў сфар­мі­ра­ва­ны, але фі­нан­са­ван­не за­трым­лі­ва­ец­ца, — скар­дзіў­ся за­яў­нік. — Дом па пла­не па­ві­нен быць уве­дзе­ны ў экс­плу­а­та­цыю ўжо сё­ле­та, і лю­дзі хва­лю­юц­ца, каб ён не тра­піў у «праб­лем­ныя». Што ім ра­біць, ка­лі па­ды­мец­ца кошт за квад­рат­ны метр? Боль­шасць ква­тэр на­ле­жыць шмат­дзет­ным і са­цы­яль­ным сем'­ям, у якіх кож­ная ка­пей­ка на ва­гу зо­ла­та».

Як вы­свет­лі­ла­ся, банк ужо га­то­вы па­чаць вы­да­чу крэ­ды­таў, а бу­даў­ніц­тва пач­нец­ца ў блі­жэй­шыя тэр­мі­ны. Ды­рэк­тар Баб­руй­ска­га за­во­да буй­на­па­нэль­на­га до­ма­бу­да­ван­ня Іван Гры­няк за­пэў­ніў, што ўве­дзе­ны ў экс­плу­а­та­цыю ён бу­дзе, як і пла­ну­ец­ца, у снеж­ні. Кошт квад­рат­на­га мет­ра ў бу­ду­чым до­ме абы­дзец­ца за­бу­доў­шчы­кам у 6,1 міль­ё­на руб­лёў. «Каб бу­даў­ніц­тва не за­цяг­ва­ла­ся, фі­нан­са­ван­не па­він­на вес­ці­ся свое­ча­со­ва, — па­пя­рэ­дзіў Пётр Руд­нік. — Трэ­ба, каб жыль­цы пра гэ­та так­са­ма па­мя­та­лі і да сва­іх аба­вяз­каў ста­ві­лі­ся ад­каз­на». Да­рэ­чы, ця­пер на Ма­гі­лёў­шчы­не 7 праб­лем­ных да­моў, бу­даў­ніц­тва якіх вя­дзец­ца з па­ру­шэн­ня­мі тэр­мі­наў.

У жы­ха­роў ма­гі­лёў­ска­га па­сёл­ка Дач­ны праб­ле­ма ін­ша­га кштал­ту — 6 га­доў яны зма­га­юц­ца за тое, каб на іх ву­лі­цах бы­ла пра­кла­дзе­на ка­на­лі­за­цыя, але «воз і ця­пер там». Афі­цый­ны ад­каз — ня­ма фі­нан­саў. Сё­ле­та быў ство­ра­ны ка­а­пе­ра­тыў у скла­дзе 357 ча­ла­век (24 ву­лі­цы і за­ву­лак). Стар­шы­ня ра­зам з сак­ра­та­ром звяр­ну­лі­ся ад яго імя, каб да­ве­дац­ца аб кан­крэт­ных тэр­мі­нах бу­даў­ніц­тва. Сі­ту­а­цыя і на­са­мрэч скла­да­ная. Толь­кі на пра­клад­ку се­так на трох ву­лі­цах спат­рэ­біц­ца звыш 5 міль­яр­даў руб­лёў. Але ў бюд­жэ­це ўся­го 3,2 міль­яр­да. Пётр Руд­нік даў рас­па­ра­джэн­не, каб гар­вы­кан­кам яшчэ раз раз­гле­дзеў гэ­тае пы­тан­не і ства­рыў гра­фік пад­клю­чэн­ня ву­ліц да «тру­бы». Ён так­са­ма за­па­тра­ба­ваў, каб бы­ла ство­ра­на пра­ект­на-каш­та­рыс­ная да­ку­мен­та­цыя на ўвесь па­сё­лак і ўсім жы­ха­рам пра­па­на­ва­на бы­ло пры­няць удзел у бу­даў­ніц­тве.

З на­ба­ле­лым пы­тан­нем прый­шла да гу­бер­на­та­ра ма­гі­ляў­чан­ка, дач­ка якой ра­зам з дзі­цем-ін­ва­лі­дам жы­ве ў ад­на­па­ка­ёў­цы. Яна па­скар­дзі­ла­ся, што ква­тэ­ра кут­няя, ха­лод­ная, а дзі­ця­ці па­тра­бу­юц­ца ін­шыя ўмо­вы. Жан­чы­на звяр­ну­ла­ся па да­па­мо­гу ў бу­даў­ніц­тве жыл­ля. Гу­бер­на­тар за­па­тра­ба­ваў ства­рыць ка­мі­сію і больш дэ­та­лё­ва азна­ё­міц­ца з умо­ва­мі пра­жы­ван­ня сям'і, а так­са­ма раз­гле­дзець пы­тан­не аб вы­дзя­лен­ні ін­шай са­цы­яль­най ква­тэ­ры, больш ад­па­вед­най па­трэ­бам.

Не­каль­кі га­доў цяг­нец­ца вы­ра­шэн­не праб­лем га­раж­на­га ка­а­пе­ра­ты­ву №  10 Баб­руй­ска — у апош­нія га­ды па­ча­ло­ся пад­тап­лен­не агляд­ных ям і пад­ва­лаў. Баб­руй­скія ўла­ды пра­па­ну­юць удзель­ні­кам па­бу­да­ваць во­да­ад­вя­дзен­не за аса­біс­ты кошт. Але, як лі­чыць да­ве­ра­ная асо­ба ка­а­пе­ра­ты­ва, гэ­тая праб­ле­ма агуль­ная, па­коль­кі пад­тап­ля­юц­ца не толь­кі зем­лі ка­а­пе­ра­ты­ва. Гу­бер­на­тар рас­па­ра­дзіў­ся, каб бы­ла ство­ра­на ка­мі­сія па вы­ву­чэн­ні гэ­та­га пы­тан­ня. Ён так­са­ма па­пя­рэ­дзіў, што чле­ны ка­а­пе­ра­ты­ва па­він­ны за­рэ­гіст­ра­вац­ца ў агенц­тве па не­ру­хо­мас­ці і зя­мель­ным ка­даст­ры, бо з 2455 ула­даль­ні­каў га­ра­жоў афі­цый­на свае пра­вы ўза­ко­ні­лі толь­кі 116.

— На­коль­кі скла­да­на раз­гля­даць усе гэ­тыя пы­тан­ні? — спы­та­лі жур­на­ліс­ты ў гу­бер­на­та­ра пас­ля та­го, як апош­ні на­вед­нік па­кі­нуў па­кой.

— Ва ўсім ёсць не­да­пра­цоў­кі, ка­лі па­ды­сці фар­маль­на, не ўнік­нуць у сут­насць праб­ле­мы, — ад­ка­заў ён. — Па вы­ні­ках лю­бо­га пры­ёму мы, як вы­ка­наў­чая ўла­да, па­він­ны вы­ра­шыць праб­ле­му. Ка­лі гэ­та не да­ты­чыц­ца бюд­жэт­ных за­трат і ёсць маг­чы­масць пай­сці на­су­страч, гэ­та трэ­ба ра­біць. Але па­вяр­хоў­на­га стаў­лен­ня тут быць не па­він­на. І ка­лі пы­тан­не па­тра­буе да­пра­цоў­кі, то яго лепш да­пра­ца­ваць ка­мі­сій­на. Пер­шы год я пры­маў шмат ка­го па тых жа пы­тан­нях, з які­мі яны ўжо ад­ной­чы звяр­та­лі­ся да гу­бер­на­та­ра. Ду­ма­лі, раз прый­шоў но­вы ча­ла­век, ён дасць ста­ноў­чы ад­каз. Але ў не­ка­то­рых лю­дзей бы­лі за­вы­ша­ныя па­тра­ба­ван­ні, яны прэ­тэн­да­ва­лі не на тое, што пра­пі­са­на ў за­ка­на­даў­стве, і я пад­трым­лі­ваў па­пя­рэд­нія ра­шэн­ні. Ця­пер час­цей на пры­ём пры­хо­дзяць гра­ма­дзя­не з цэ­лы­мі сто­са­мі ад­ка­заў, уклю­ча­ю­чы чыс­та фар­маль­ныя ад­піс­кі. Але ж праб­ле­му вы­ра­шаць трэ­ба. Ня­вы­ра­ша­ных пы­тан­няў быць не па­він­на.

Нэ­лі ЗІ­ГУ­ЛЯ.