Пачэсная місія — валанцёр

У Аст­раў­цы бу­дуць ву­чыць ва­лан­цё­раў на­вы­кам ака­зан­ня са­цы­яль­най да­па­мо­гі лю­дзям, якім не­аб­ход­ны па­ста­ян­ны до­гляд.

На гэ­та скі­ра­ва­ны пра­ект транс­гра­ніч­на­га су­пра­цоў­ніц­тва, які рэа­лі­зу­ец­ца Бе­ла­рус­кім та­ва­рыст­вам Чыр­во­на­га Кры­жа ў парт­нёр­стве з ка­ле­га­мі з Лат­віі і Літ­вы. Аст­ра­вец­кі ра­ён — адзін з шас­ці ў на­шай кра­і­не, дзе бу­дзе ўдас­ка­наль­вац­ца сіс­тэ­ма ва­лан­цёр­скай пад­трым­кі ма­ю­чых у ёй па­трэ­бу ка­тэ­го­рый на­сель­ніц­тва — па­жы­лых, адзі­но­кіх лю­дзей, ін­ва­лі­даў.

— У нас доб­ра пра­цуе са­цы­яль­ная служ­ба, але і ва­лан­цё­ры мо­гуць шмат зра­біць для зем­ля­коў, якія жы­вуць по­бач і ма­юць па­трэ­бу ў да­па­мо­зе. Ха­ця б за­мя­ніць на не­каль­кі га­дзін лю­дзей, якія да­гля­да­юць сва­іх пры­ка­ва­ных да лож­ка сва­я­коў, каб гэ­тыя лю­дзі за­ня­лі­ся сва­і­мі бы­та­вы­мі пы­тан­ня­мі, — ужо вя­лі­кая спра­ва, — ад­зна­чыў на­мес­нік стар­шы­ні Аст­ра­вец­ка­га рай­вы­кан­ка­ма Вік­тар СВІ­ЛА пад­час раз­мо­вы за «круг­лым ста­лом» з на­го­ды стар­ту «ва­лан­цёр­ска­га» пра­ек­та.

Пэў­ны во­пыт ва­лан­цёр­скай дзей­нас­ці ў Аст­раў­цы ўжо ёсць. 5 га­доў та­му пры ра­ён­ным тэ­ры­та­ры­яль­ным цэнт­ры са­цы­яль­на­га аб­слу­гоў­ван­ня на­сель­ніц­тва пры пад­трым­цы ра­ён­на­га ад­дзя­лен­ня та­ва­рыст­ва Чыр­во­на­га Кры­жа і мяс­цо­вай ула­ды ства­ры­лі ва­лан­цёр­скі атрад, які ўжо за­рэ­ка­мен­да­ваў ся­бе мно­гі­мі доб­ры­мі спра­ва­мі. Пры­чым у яго са­ста­ве не толь­кі ра­бот­ні­кі цэнт­ра, ін­шыя мяс­цо­выя жы­ха­ры, не­абы­яка­выя да чу­жых праб­лем, але і ма­ла­дыя лю­дзі з аб­ме­жа­ва­ны­мі фі­зіч­ны­мі маг­чы­мас­ця­мі.

Прай­сці на­ву­чан­не па пра­гра­ме між­на­род­на­га пра­ек­та мо­жа кож­ны, хто па­жа­дае, не­за­леж­на ад уз­рос­ту. У яго рам­ках спа­чат­ку пла­ну­ец­ца пад­рых­та­ваць трэ­не­ра, які ў да­лей­шым бу­дзе ву­чыць ва­лан­цё­раў ме­ды­цын­скім і псі­ха­ла­гіч­ным ас­пек­там до­гля­ду цяж­ка­хво­рых — у пры­ват­нас­ці, ас­но­вам ма­са­жу, апра­цоў­кі про­леж­няў. У сваю чар­гу, ва­лан­цё­ры пе­рад­адуць гэ­тыя на­вы­кі сва­я­кам, су­се­дзям і ін­шым лю­дзям, якія да­гля­да­юць цяж­ка­хво­рых, ін­ва­лі­даў і, не ве­да­ю­чы, як гэ­та пра­віль­на ра­біць, ры­зы­ку­юць сва­ім зда­роў­ем.

Ба­рыс ПРА­КОП­ЧЫК.