Вуліцы быць. Ці не быць?

У ну­ма­ры «Звяз­ды» за 16 сту­дзе­ня г.г. быў на­дру­ка­ва­ны ма­тэ­ры­ял «Ву­лі­ца-пры­від». Га­вор­ка ў ім іш­ла пра за­сму­чаль­ны стан ву­лі­цы Ма­ра­та Ка­зея.

Фак­тыч­на ад яе за­ста­лі­ся толь­кі сце­ны на­паў­раз­бу­ра­ных да­моў ды бе­тон­ныя ліх­та­ры. Бы­лая пра­ез­ная част­ка па­воль­на за­рас­тае пус­та­зел­лем. По­бач ва­ля­юц­ца вы­са­чэз­ныя сцяб­лі­ны бар­шчэў­ні­ку таў­шчы­нёй у дзі­ця­чую ру­ку... І гэ­та на­пя­рэ­дад­ні 70-га­до­ва­га юбі­лею вы­зва­лен­ня Бе­ла­ру­сі? Пры­чым не дзесь­ці ў чар­но­быль­скай зо­не, а ў ме­жах го­ра­да Мін­ска...

Ву­лі­ца Ма­ра­та Ка­зея ад­не­се­на да вы­твор­чай зо­ны. У перс­пек­ты­ве яна пад­ля­гае за­бу­до­ве аб'­ек­та­мі ка­му­наль­на­га пры­зна­чэн­ня, — па­ве­да­міў на­чаль­нік га­лоў­на­га ўпраў­лен­ня ідэа­ла­гіч­най пра­цы, куль­ту­ры і па спра­вах мо­ла­дзі Мінск­ага га­рад­ско­га вы­ка­наў­ча­га ка­мі­тэ­та Сяр­гей Хіль­ман.

— Ця­пер гэ­тая тэ­ры­то­рыя пры­зна­на не­пры­дат­най для пра­жы­ван­ня, бо аку­рат па ёй пра­хо­дзіць са­ні­тар­на-ахоў­ная зо­на зме­шча­ных по­бач буй­ных пра­мыс­ло­вых аб'­ек­таў.

Го­ра­да­бу­даў­ні­чы пра­ект дэ­та­лё­ва­га пла­на­ван­ня тэ­ры­то­рыі, у якую ўва­хо­дзіць, ся­род ін­ша­га, і ву­лі­ца Ма­ра­та Ка­зея, быў рас­пра­ца­ва­ны ў ад­па­вед­нас­ці з ра­шэн­нем Мін­гар­вы­кан­ка­ма ад 27 сту­дзе­ня 2011 го­да. Ужо зроб­ле­ны го­ра­да­бу­даў­ні­чы паш­парт для раз­мя­шчэн­ня аб'­ек­та ка­му­наль­на-ганд­лё­ва­га пры­зна­чэн­ня, які раз­мес­ціц­ца па ву­лі­цы Ма­ра­та Ка­зея.

Што ж, на шчас­це, ста­ліч­ны та­по­нім у го­нар пі­я­не­ра-ге­роя Са­вец­ка­га Са­ю­за да знік­нен­ня не пры­га­во­ра­ны. Ад­нак за­раз ён са­праў­ды зна­хо­дзіц­ца ў «пад­ве­ша­ным ста­не» — ён як быц­цам бы ёсць, але дэ-фак­та пра яго на­гад­ва­юць толь­кі не­ка­то­рыя кар­ты Мін­ска.