Дзе ста­рас­та — там і на­строй

Жы­хар­ка вёс­кі Рэ­пі­шча Ча­чэр­ска­га ра­ё­на Люд­мі­ла Ха­ла­е­ва (на здым­ку ў цэнт­ры)

трыц­цаць во­сем га­доў ад­пра­ца­ва­ла ў шко­ле. Але, не зва­жа­ю­чы на ўзрост, у ко­ліш­няй на­стаў­ні­цы за­ста­ец­ца ці­ка­васць да жыц­ця і, што вель­мі іс­тот­на, яна не­аб­ход­ная ад­на­вяс­коў­цам. У Рэ­пі­шчы за­ста­ло­ся толь­кі 13 хат, а на­сель­ні­каў, лю­дзей пе­ра­важ­на ста­рэй­ша­га па­ка­лен­ня, не на шмат больш — 16 ча­ла­век. Яны і вы­бра­лі сваю ма­ла­дзей­шую су­сед­ку рэ­пі­шчан­скай ста­рас­тай.

А нам пры­ем­на, што ста­рас­та Рэ­пі­шча з'яў­ля­ец­ца так­са­ма і даў­няй пад­піс­чы­цай «Звяз­ды». Спа­дзя­ём­ся, сяб­роў­ства са ста­рэй­шым вы­дан­нем кра­і­ны (дзе, акра­мя ўся­го ін­ша­га, вы­хо­дзіць і спе­цы­яль­на да­да­так «Мяс­цо­вае са­ма­кі­ра­ван­не») з'яў­ля­ец­ца для Люд­мі­лы Лу­кі­ніч­ны свое­асаб­лі­вай кры­ні­цаю на­тхнен­ня.

Ана­толь Кля­шчук.

Ча­чэр­скі ра­ён.