Генеральны дырэктар СЗАТ «Сервалюкс» Яўген БАСКІН уваходзіць у склад міжведамаснай рабочай групы па рэфармаванні аграпрамысловага комплексу, якую ўзначальвае Прэм'ер-міністр Міхаіл Мясніковіч. Яўген Рафаілавіч падзяліўся з нашымі чытачамі сваімі меркаваннямі па гэтай праблеме.
Сёння надышоў час паглядзець на сельскую гаспадарку не як на пастаяннага просьбіта бюджэтных рэсурсаў дзеля добрых мэт, а як на паўнавартаснага суб'екта эканомікі краіны, які мае сур'ёзны экспартны патэнцыял. У гэтым сэнсе павышэнне маржынальнасці і эфектыўнасці становіцца актуальным, лагічным і важным.
Вынікі 2013 года — відавочнае таму пацвярджэнне: рэнтабельнасць продажаў у 64 працэнтаў сельскагаспадарчых арганізацый складае менш як пяць працэнтаў, дзейнасць пераважнай большасці сельскагаспадарчых арганізацый без уліку дзяржаўнай падтрымкі стратная. Колькасць неплацежа-
здольных арганізацый павялічылася ў 1,8 раза ў параўнанні з папярэднім годам, тэмпы росту сабекошту апярэджваюць рост выручкі ад рэалізацыі прадукцыі і паслуг.
Дэклараванне закупачных цэн на сельскагаспадарчую прадукцыю і ўзровень (які нязменна расце) затратнага складніка на набыццё паліва, угнаенняў, кармоў і аплаты працы прывялі да таго, што аграрыі працуюць на мінімальнай маржы або наогул пры яе адсутнасці. Нестабільнасць рынкаў і дарагія банкаўскія рэсурсы сталі прычынай таго, што большасць прадпрыемстваў галіны не можа самастойна абслугоўваць як абаротныя, так і інвестыцыйныя крэдыты. Выснова адна: механізмы гаспадарання павінны быць зменены, пачынаючы ад заканадаўчай базы і заканчваючы адносінамі людзей на месцах.
Аграрны сектар схільны да мноства рызык, паколькі залежыць ад прыродных умоў, знешнеэканамічных фактараў і мае патрэбу ў разумнай падтрымцы дзяржавы.
Асноўныя прынцыпы аграпалітыкі вядучых краін — вытворцаў прадуктаў харчавання зводзяцца да наступнага: гэта свабода выбару суб'ектам гаспадарання стратэгіі развіцця, адзіныя правілы ў доўгатэрміновай перспектыве, аргументаваныя закупачныя цэны, якія не заўсёды карэлююць з рынкавымі і дазваляюць гібка выкарыстоўваць механізм кампенсацый у мэтах згладжвання цэнавых катаклізмаў, улік рынкавых і кліматычных рызык, іх рэгуляванне фінансавымі метадамі, дзяржпадтрымка ў галіне адукацыі, укаранення новых тэхналогій, развіцця інфраструктуры (дарогі, вада, электразабеспячэнне), кватаванне імпарту, субсідаванне экспарту.
Думаю, што некаторыя з гэтых пасылаў можна адаптаваць і пад умовы нашай краіны. Айчынная аграрная палітыка мае патрэбу ў рэфармаванні, каб даць зялёнае святло выкарыстанню рынкавых механізмаў, развіццю прадпрымальніцкай ініцыятывы, прыцягненню інвестыцый.
Пры гэтым неабходна разумець, што адна дзяржпадтрымка не можа вырашыць усе праблемы галіны. Так, у Расійскай Федэрацыі практычна ўсе жывёлагадоўчыя прадпрыемствы фінансуюцца ў рамках нацпраектаў. Як прыклад, найбуйнейшы расійскі аграхолдынг «Мірагандаль» быў пракрэдытаваны на 2 млрд 650 млн долараў ЗША, «Чаркізава» — на 925 млн долараў. Эфектыўная стаўка па гэтых пазыках складае каля 2,5 працэнта гадавых у расійскіх рублях. З улікам дэвальвацыі расійскай валюты стаўкі фактычна адмоўныя. І ў той жа час нават у самай перадавой Белгарадскай вобласці рэнтабельнасць сельгаспрадпрыемстваў без дзяржпадтрымкі была б нулявой, а з улікам субсідый — каля дзевяці працэнтаў. Сёння там асноўнымі гульцамі становяцца глабальныя вертыкальна-інтэграваныя структуры. Калі браць мяса птушкі, то найбуйнейшыя з іх — «Прыасколле», «Чаркізава» — вырабляюць амаль столькі ж, колькі і Беларусь. Нягледзячы на гэта, пагалоўе птушкі ў 2013 годзе скарацілася ў адносінах да 2012-га на 0,3 працэнта, або на 3,4 млн галоў. Так адбылося таму, што ў шэрагу птушкагадоўчых прадпрыемстваў (Пскоўская, Наўгародская, Іванаўская, Разанская, Яраслаўская, Чалябінская вобласці) спынілі пасадкі, не вытрымаўшы канкурэнцыі, хоць і мелі аналагічныя льготы. Гэта даказвае, што простае нарошчванне дзяржаўнай падтрымкі — не заўсёды самы эфектыўны шлях. Прыклад Групы кампаній «Сервалюкс» паказвае, што стратэгічнае планаванне, прафесійныя кампетэнцыі, інавацыі дазваляюць у нашых умовах працаваць рэнтабельна з мінімальным выкарыстаннем дзяржпадтрымкі.
У 2002 годзе наша «эпоха бройлера» пачалася з супрацоўніцтва з Магілёўскай бройлернай птушкафабрыкай. Дагэтуль шмат гадоў прадпрыемства было стратным: зарплата не выплачвалася больш як тры месяцы, тэхналагічныя вынікі былі нездавальняючымі, куранят не кармілі па некалькі дзён. За параўнальна кароткі час мы ператварылі самую адсталую фабрыку ў краіне ў адну з лепшых. Калі ў 2002 годзе было выраблена 5,5 тысячы тон мяса птушкі, то па выніках 2013 года на двух прадпрыемствах, якія ўваходзяць у групу, — «Сервалюкс Агра» і «Смалявічы бройлер» — выраблена 113 тысяч тон. Розніца, думаю, відавочная. Ды і па тэхналагічных выніках мы працуем на ўзроўні лепшых сусветных вытворцаў.
Першая праблема, з якой мы сутыкнуліся, — гэта якасць пасадачнага матэрыялу — сутачных куранят. У 2004 годзе было прынята рашэнне аб будаўніцтве новай птушкафабрыкі для ўтрымання бацькоўскага статка ў Быхаве. Уласны рэпрадуктар быў не толькі пытаннем імпартазамяшчэння — гэта патрабаванне біябяспекі. Сёння «Агралінк» — найбуйнейшае племянное прадпрыемства галіны магутнасцю 40 млн сутачных куранят за год.
Гарантыяй высокіх тэхналагічных вынікаў у жывёлагадоўлі з'яўляецца якасць кармоў. Да 2006 года мы працавалі з шэрагам камбікормавых заводаў рэспублікі, і вынікі нас не задавальнялі. Мы разглядалі дзве опцыі: будаўніцтва новай вытворчасці або набыццё і рэканструкцыя дзейнай. Быў абраны другі варыянт, і ў 2007 годзе шляхам дадатковай эмісіі «Сервалюкс» стаў уладальнікам кантрольнага пакета акцый ААТ «Экамол». З 2007 года на прадпрыемстве вядзецца карэнная рэканструкцыя, якая дазволіла павялічыць магутнасці для вытворчасці камбікорму да 350 тыс. тон за год. Сёння мы вырабляем унікальныя камбікармы не толькі для бройлераў, але і для іншых відаў жывёл, якія раней у рэспубліку імпартаваліся.
Павялічваючы вытворчасць, мы сутыкнуліся з праблемай якаснай рэалізацыі прадукцыі. Было прынята рашэнне ствараць сваю гандлёвую сетку, на якой мы адпрацоўваем асартыментную матрыцу і маркетынгавыя рашэнні з далейшай трансляцыяй іх у іншыя прадпрыемствы гандлю.
Да 40 працэнтаў вырабленай прадукцыі экспартуецца ў Расійскую Федэрацыю. З павелічэннем вытворчасці плануецца нарошчваць экспартныя пастаўкі. Для больш паспяховага прасоўвання нашых тавараў адкрыты два гандлёвыя дамы ў Смаленску і Маскве. Уся рэалізацыя, у тым ліку і ў федэральныя сеткі, праходзіць праз гэтыя каналы.
У «спадчыну» ад Смалявіцкай бройлернай птушкафабрыкі (сёння «Смалявічы бройлер») нам дасталася сем фермаў, на якіх утрымліваюцца 8 тысяч галоў буйной рагатай жывёлы. Сёлета пачынаем будаўніцтва мегафермы на 4200 галоў, якая не мае аналагаў у краіне. Сёння мы разглядаем вытворчасць малака як важны элемент дыверсіфікацыі бізнесу.
Сельская гаспадарка не можа развівацца без пашыранага аднаўлення і мадэрнізацыі. Інвестарамі выступаюць як прыватныя прадпрыемствы, так і дзяржава. Неаднаразова, у тым ліку і Прэзідэнтам, гаварылася пра тое, што бюракратызм у праектаванні і будаўнічай галіне з'яўляецца тормазам пры рэалізацыі інвестыцыйных праектаў. Мы з першага дня сутыкнуліся з гэтымі праблемамі, таму вымушаны былі стварыць уласную праектную службу і будаўнічую арганізацыю. Сёння 85 працэнтаў работ па праектаванні і да 65 працэнтаў будаўнічых работ выконваецца ўласнымі сіламі, што дазваляе эканоміць час і грошы.
Павялічваючы аб'ёмы вытворчасці за кошт будаўніцтва новых аб'ектаў, мы сутыкнуліся з абмежаванымі магчымасцямі па падключэнні да сетак «Белэнерга». Таму вымушаны фінансава і арганізацыйна ўдзельнічаць у будаўніцтве знешніх аб'ектаў энергазабеспячэння. З аднаго боку, гэта ўдалы прыклад прыватна-дзяржаўнага партнёрства, але, заўважу, у іншых краінах такія аб'екты будуюцца за кошт бюджэту.
З пачатку вытворчай дзейнасці мы працуем у цесным кантакце з замежнымі кансультантамі. Пачыналі з дагавораў ноу-хау, сёння запрашаем экспертаў у вузкіх галінах, дзе ў нашых спецыялістаў не хапае кампетэнцыі. У нашай структуры і на пастаяннай аснове працуюць спецыялісты з Галандыі, Польшчы. Вопыт еўрапейскіх партнёраў неабходна пераймаць творча, улічваць нашы асаблівасці.
Эфектыўнасць залежыць не толькі ад тэхналогій, кармоў, абсталявання, але і ад высокатэхналагічных падыходаў у галіне продажаў, транспартнай і складской лагістыкі, ІT-рашэнняў. Неабходна прызнаць, што ў гэтым сегменце прадпрыемствы краіны адстаюць ад лідараў нашага асноўнага экспартнага рынку — расійскага. Мы адчуваем дэфіцыт кадраў гэтай спецыялізацыі, што тармозіць прасоўванне нашых тавараў.
Валодаючы сур'ёзнай экспертнай базай у галіне птушкагадоўлі і вытворчасці кармоў, мы вядзём перамовы па экспарце комплекснага рашэння па праектаванні, будаўніцтве і пастаўцы абсталявання для буйнога праекта ў Рэспубліцы Казахстан.
«Сервалюкс» — звяно сістэмы сельскагаспадарчага рынку краіны. І калі сістэма функцыянуе не зусім эфектыўна, то і яе элементы не выйдуць на якасна новы віток развіцця. Мы не існуём у вакууме. Прадпрыемства працуе ў галіне, якая зведвае праблемы. Гэтыя праблемы самі па сабе не знікнуць. Нягледзячы на тое, што дзяржава ўклала каласальныя рэсурсы ў галіну, наспела неабходнасць істотнай змены аграрнай палітыкі.
Рабочай групай па рэфармаванні АПК распрацаваны шэраг прапаноў, галоўнымі з якіх, на мой погляд, павінны стаць:
— права выбару найбольш выгадных арганізацыйных і вытворчых рашэнняў на месцах, размежаванне функцый дзяржаўнага і гаспадарчага кіравання;
— спыненне негатыўнай практыкі перакрыжаванага субсідавання;
— спыненне падтрымкі глыбока стратных гаспадарак за кошт прыбытковых, што дэматывуе калектывы апошніх;
— кластарны падыход: Беларусь можа паспяхова спецыялізавацца на малочнай вытворчасці, птушкагадоўлі, кормавытворчасці;
— скарачэнне сферы цэнавага рэгулявання, аднаўленне эквівалентнасці паміж сельскай гаспадаркай і прамысловасцю, гандлем;
— інтэграцыя;
— роўныя ўмовы канкурэнцыі;
— падтрымка аграрнай адукацыі і інавацыйнай дзейнасці;
— рэструктурызацыя абавязкаў.
Беларусь валодае шэрагам унікальных пераваг, у першую чаргу ў АПК. Гэта даступнасць чалавечых, зямельных і водных рэсурсаў. З'яўляючыся рыначна арыентаваным кіраўніком, у той жа час не бачу неабходнасці ўвядзення прыватнай уласнасці на зямлю.
Зямля, як і вада, павінна заставацца ва ўласнасці дзяржавы. 70 працэнтаў вады, якая спажываецца ў свеце, расходуецца сельскай гаспадаркай. Так, для вытворчасці 1 кг пшаніцы патрэбна 1000 літраў вады, для кілаграма ялавічыны — 16 тысяч. І тыя краіны, якія будуць разумна гэтым рэсурсам распараджацца, проста абавязаны ў бліжэйшыя дзесяцігоддзі запоўніць дэфіцыт прадуктаў харчавання з улікам таго, што да 2050 года насельніцтва Зямлі складзе 9,2 мільярда чалавек.
Група кампаній «Сервалюкс» — найбуйнейшы вытворца і інвестар у АПК Беларусі. Асноўнымі відамі дзейнасці групы прадпрыемстваў з'яўляюцца птушкагадоўля і вытворчасць кармоў, а таксама пастаўка абсталявання для жывёлагадоўлі. У 2013 годзе прадпрыемствамі групы выраблена 113 тысяч тон мяса птушкі, 413 тысяч тон кармоў і кампанентаў, 24,5 тысячы тон збожжавых і 18,6 тысячы тон малака.
6 кастрычніка архівісты адзначылі сваё прафесійнае свята.
У поўным аб’ёме задаволена патрэба краіны ў калійных і каменных солях, торфе, сапрапелі, будаўнічым камені, падземных водах.
Цэны на ліквіднае жыллё ў сталіцы выраслі на 5 працэнтаў.