«Тэтрапак» — адходы з «перспектывай».
Другаснай пераапрацоўкай паперы, шкла ці пластыку сёння нікога не здзівіць — ёсць спецыяльныя кантэйнеры, пункты прыёму. А вось папулярная ўпакоўка Tеtrа Раk, у якой прадаюцца малочная прадукцыя, сокі, віно, не мае спецыяльных месцаў утылізацыі. Ці магчыма даць другое жыццё Tеtrа Раk і што ў гэтым кірунку сёння робіцца ў краіне? Пра перспектывы з'яўлення спецыяльнага прадпрыемства гутарылі супрацоўнік па хімічнай бяспецы і адходах Цэнтра экалагічных рашэнняў Анатоль Калач, галоўны інжынер КУП «Экарэс» Аляксандр Жукавец, прадстаўнікі кампаніі Tеtrа Раk у Беларусі Віктар Маскалёў і Аляксандр Барсукоў, спецыяліст дзяржаўнага прадпрыемства «Аператар другасных матэрыяльных рэсурсаў» Вольга Волкава.
Упакоўка-бутэрброд
Tеtrа Раk — упакоўка трохслойная: кардон, алюміній у выглядзе фольгі і поліэтылен. Складанасць пераапрацоўкі заключаецца ў раздзяленні гэтых пластоў, бо, па сутнасці, кожны з матэрыялаў з'яўляецца другасным матэрыяльным рэсурсам. На выхадзе атрымліваюцца два віды сыравіны — цэлюлознае валакно і поліалюміній. Першая ідзе для вытворчасці кардону і паперы, другая — на гаспадарчыя скрыні і ёмістасці. Па гэтай схеме працуюць у Еўропе і СНД. Аднак у Беларусі месцаў для пераапрацоўкі такога тыпу ўпакоўкі няма. «Адзінае рашэнне для спажыўца — зменшыць аб'ём упакоўкі, папросту сціснуўшы яе перад тым, як выкінуць у кантэйнер», — заўважыў Анатоль Калач. Нават калі выкідваць Tеtrа Раk у кантэйнеры для макулатуры, на сартавальнай станцыі іх усё роўна адбяруць і завязуць на палігон з іншым смеццем, гэта пацвердзіў Аляксандр Жукавец.
Добрушскі вопыт
Падчас размовы высветлілася, што ў Беларусі была спроба пераапрацоўкі Tеtrа Раk на Добрушскім цэлюлозна-папяровым камбінаце. Мала таго, прадпрыемства стала піянерам сярод краін СНД. Праўда, першая спроба выйшла няўдалай. «У працэсе пераапрацоўкі пастаянна трапляліся рэчывы, з-за якіх установачная машына пераставала працаваць і механізм даводзілася чысціць, — распавядае Вольга Волкава. — Сумесь з поліэтылену, алюмінію і цэлюлозы, якая атрымлівалася на выхадзе, была вельмі вільготнай. Гэтай сыравінай ніхто не цікавіўся, рэшткі матэрыялаў пачалі збірацца на станцыі пераапрацоўкі. У выніку работа ў гэтым кірунку была прыпынена». Дагэтуль спецыялісты Добрушскай фабрыкі не бяруцца за далейшую пераапрацоўку па прычыне забруджанасці адходаў. Па гэтым паказчыку яны падзяляюцца на вытворчыя і спажывецкія (ужо выкарыстаная ўпакоўка, выкінутая на сметнік). Для кожнай групы патрэбна свая тэхналогія. Са спажывецкімі адходамі працаваць складаней, і гэта не ўлічвалася ў добрушскім эксперыменце.
«Мы ведам, што трэба пераапрацоўваць любыя адходы — і вытворчыя, і спажывецкія, — кажа Аляксандр Барсукоў. — Але пытанне ў тым, што мы ўмеем рабіць. Вопыт Добруша паказаў, што нам яшчэ давядзецца паваждацца з тэхналогіяй. Пераапрацоўка Tеtrа Раk прынясе эканамічную выгаду толькі ў тым выпадку, калі пераапрацоўваць і паперу, і поліэтылен у комплексе».
Ёсць варыянт!
Прадстаўнікі кампаніі Tеtrа Раk ужо нагледзелі падыходзячы бюджэтны варыянт. Тэхналогію «сухога роспуску», якая зараз толькі апрабіруецца, прыдумалі расійскія вучоныя з Пярмі. Сутнасць такая: кардон падзяляецца на асобныя валокны ў паветранай плыні. Атрымліваецца матэрыял, падобны да экаваты. Поліэтылен ператвараецца ў адмысловы гранулят. На працягу двух гадоў Tеtrа Раk збіраецца паставіць такую ўстаноўку ў Беларусь.
Па звестках за 2012 год, колькасць адходаў упакоўкі ў краіне складае ад 8 да 10 тысяч тон за год — лічба прыблізная, але вагу мае. Нават у развітых краінах Еўропы аб'ёмы збору адходаў не перавышаюць паловы выкарыстаных упаковак Tеtrа Раk. «Ад колькасці сабранага «смецця» залежыць моц устаноўкі, і, мяркуючы па лічбах, яе сіла будзе невялікай», — дадала Вольга Волкава.
Дарэчы, ва ўсёй краіне ёсць толькі два месцы, дзе спецыяльна адбіраюць Tеtrа Раk для далейшай пераапрацоўкі — гэта вышэйзгаданая Добрушская фабрыка і сартавальная станцыя ў Брэсце. Сыравіну пад уласныя патрэбы закупляе Баравіцкая папяровая фабрыка (Ніжні Ноўгарад). Заказчыкі плацяць за тэтрапак па кошце макулатуры, але выгады адпраўшчыкі не атрымліваюць — надта далёка і дорага выходзіць. Неабходнасць мясцовага пункта пераапрацоўкі зразумелая — у такім выпадку беларускія прадпрыемствы змогуць выкарыстоўваюць пераапрацаваныя адходы. Аднак пакуль эканамічная выгада праекта застаецца пад пытаннем.
Кацярына РАДЗЮК.
Два дні былі насычаны ўнікальнымі выставамі, карыснымі праектамі і інтэрактыўнымі пляцоўкамі.
«Нашы работы — жывыя, з энергетыкай любові і дабра».
Галоўная мэта дзяржавы сёння — інтэграваць чалавека з інваліднасцю ў грамадства.