Вы тут

Мытныя плацяжы — пад «двайным» кантролем


Ка­лі рап­там па­ба­чы­це ў Мінску двух знеш­не падобных людзей у фор­ме мыт­ні­каў, не спяшайцеся спіс­ваць гэта на пад­ман зроку. Цалкам верагодна, што вам сустрэліся бра­ты Алях­но­ві­чы, героі нашага ар­ты­ку­ла. Тры гады та­му Аляксандр і Сяр­гей скончылі ўнівер­сі­тэт і прыйшлі працаваць на Мін­скую рэгіянальную мытню. Ня­даў­нія ма­ла­дыя спецыялісты рас­павялі нашым ка­рэспандэнтам, ці лёгка пераўвасо­біц­ца з юрыс­та ў мытні­ка і ка­му ў пер­шую чар­гу шан­цуе ў кар'­е­ры...

24-18

...Ад­на­му што­дня да­во­дзіц­ца мець спра­ву з вя­ліз­ны­мі сто­са­мі да­ку­мен­таў на роз­ную тэх­ні­ку, дру­го­му — з не менш буй­ны­мі мя­ха­мі паш­то­вых ад­праў­лен­няў. Аляк­сандр зай­ма­ец­ца мыт­ным афарм­лен­нем та­ва­раў, пры­мае дэк­ла­ра­цыі ад юры­дыч­ных асоб, ка­лі трэ­ба, пра­во­дзіць мыт­ны да­гляд. Спра­ва Сяр­гея — кант­роль між­на­род­ных паш­то­вых ад­праў­лен­няў. Як мож­на зра­зу­мець, сён­ня бра­ты, што на­ра­дзі­лі­ся з роз­ні­цай у не­каль­кі хві­лін і боль­шую част­ку жыц­ця зна­хо­дзі­лі­ся ра­зам, пра­цу­юць у роз­ных част­ках ста­лі­цы. Аляк­сандр — стар­шым ін­спек­та­рам ад­дзе­ла мыт­на­га афарм­лен­ня і кант­ро­лю № 10, што зна­хо­дзіц­ца ў Ка­ля­дзі­чах, Сяр­гей — стар­шым ін­спек­та­рам ад­дзе­ла мыт­на­га афарм­лен­ня і кант­ро­лю № 2 на Мін­скай по­шце.

— Наш род­ны го­рад — На­ва­гру­дак. Там мы і жы­лі да пе­ра­ез­ду ў ста­лі­цу, — рас­па­вя­дае Аляк­сандр.

Сту­дэн­та­мі юры­дыч­на­га фа­куль­тэ­та БДУ хлоп­цы ста­лі без асаб­лі­вых цяж­кас­цяў. Але, па сло­вах Аляк­санд­ра, ста­лі­ца не ад­ра­зу ста­ла мес­цам, дзе ад­чу­ва­еш ся­бе «ў сва­ёй та­лер­цы».

24-25

Як і боль­шасць бе­ла­рус­кіх сту­дэн­таў-бюд­жэт­ні­каў, пас­ля ву­чо­бы Алях­но­ві­чаў ча­ка­ла раз­мер­ка­ван­не. Але і тут яны ака­за­лі­ся по­руч, ды яшчэ і мес­ца пра­цы знай­шлі ў Мін­ску, «спраў­дзіў­шы» ма­ру мно­гіх бе­ла­рус­кіх вы­пуск­ні­коў. Пра­ца на Мін­скай рэ­гі­я­наль­най мыт­ні бы­ла ад­ным з ва­ры­ян­таў «раз­мер­ка­вац­ца» пас­ля ву­чо­бы, і бра­ты не пра­мі­ну­лі ска­рыс­тац­ца та­кой маг­чы­мас­цю.

— На­са­мрэч, ка­лі мы ўлад­коў­ва­лі­ся на мыт­ню, да­вя­ло­ся прай­сці сур'­ёз­ны ад­бор, — рас­па­вя­дае Сяр­гей. — Бы­ло шмат пры­чын, ча­му вы­бра­лі нас. Ду­маю, дып­лом уні­вер­сі­тэ­та з доб­ры­мі ба­ла­мі так­са­ма ады­граў сваю ро­лю.

Па пер­шым ча­се бра­ты пра­ца­ва­лі ў ад­ным ад­дзе­ле. Па­тра­ба­ва­ла­ся спа­сціг­нуць столь­кі ін­фар­ма­цыі, што без па­рад больш да­свед­ча­ных ка­лег ні­як нель­га бы­ло абы­сці­ся. На Мін­скай рэ­гі­я­наль­най мыт­ні так за­ве­дзе­на: у кож­на­га ма­ла­до­га су­пра­цоў­ні­ка ёсць ку­ра­тар, які на пра­ця­гу го­да да­па­ма­гае яму стаць пра­фе­сі­я­на­лам. Да­лей на­віч­ка ча­кае спра­ва­зда­ча і эк­за­мен.

«Як так? Па­доб­ная знеш­насць, адзін уні­вер­сі­тэт, дык яшчэ і пра­ца агуль­ная, на якой трэ­ба ха­дзіць у ад­ноль­ка­вай фор­ме?» — спы­та­юць не­ка­то­рыя. А вось бра­ты Алях­но­ві­чы ў гэ­тых пунк­тах бія­гра­фіі не ба­чаць ні­чо­га дзіў­на­га:

— Мы на­ра­дзі­лі­ся ў адзін дзень (Аляк­сандр — на не­каль­кі хві­лін ра­ней), рас­лі ў ад­ноль­ка­вых умо­вах, ра­зам пра­хо­дзі­лі пэў­ныя жыц­цё­выя ве­хі, та­му по­гляд на свет у нас па­доб­ны. Ві­даць, па гэ­тай пры­чы­не мы ча­сам ро­бім ад­ноль­ка­вы вы­бар, — га­во­рыць Сяр­гей.

Хоць яны з бра­там — двай­ня­ты, а не бліз­ня­ты, ста­рон­ні ча­ла­век не ад­ра­зу мо­жа ра­за­браць, хто ёсць хто. Блы­та­лі? Вя­до­ма! «Дэ­жа вю» ў лю­дзей, якія, афор­міў­шы да­ку­мен­ты ў ад­на­го ін­спек­та­ра, вы­пад­ко­ва ба­чы­лі «яго» ў су­сед­нім акен­цы? Ка­лі лас­ка!

Але, па сло­вах хлоп­цаў, у су­мес­най пра­цы быў не­су­мнен­ны плюс: маг­чы­масць адзін ад­на­му ўвесь час да­па­ма­гаць. Па­тлу­ма­чыць неш­та, па­ра­іць. Ка­лі ад­на­му з бра­тоў вы­па­даў вя­лі­кі ка­ва­лак пра­цы, дру­гі мог яго «пад­стра­ха­ваць».

— Не ве­даю, як у Сяр­гея, а ў мя­не пер­шы дзень на мыт­ні аса­цы­ю­ец­ца з ко­дэк­са­мі і нар­ма­тыў­ны­мі ак­та­мі. На­па­чат­ку іх да­вя­ло­ся пе­ра­чы­таць без­ліч, але для ня­даў­ня­га сту­дэн­та-юрыс­та вя­лі­кая коль­касць ін­фар­ма­цыі і па­пер — спра­ва не но­вая. За адзін дзень зра­зу­мець, па­да­ба­ец­ца пра­ца ці не, не­маг­чы­ма, та­му ні­я­ка­га рас­ча­ра­ван­ня ці здзіў­лен­ня не бы­ло, — ус­па­мі­нае Аляк­сандр.

Хут­ка бра­ты зра­зу­ме­лі, што, акра­мя «па­пя­ро­вых» аба­вяз­каў, на мыт­ні трэ­ба яшчэ і шмат кан­так­та­ваць з людзь­мі. На жаль, ста­сун­кі не заўж­ды толь­кі пры­ем­ныя, і на іх ня­во­пыт­на­му су­пра­цоў­ні­ку да­во­дзіц­ца вы­дат­коў­ваць ня­ма­ла эмо­цый.

— Кан­флік­ты ўзні­ка­юць ча­сам з-за та­го, што ін­спек­тар па аб'­ек­тыў­ных пры­чы­нах ка­рэк­туе кошт та­ва­ру, а гэ­та зна­чыць, што ча­ла­ве­ку да­вя­дзец­ца ўно­сіць боль­шы мыт­ны пла­цеж, — тлу­ма­чыць Аляк­сандр. — Зра­зу­ме­ла, мно­гія з гэ­тым не згод­ныя. Яшчэ ад­но на­ра­кан­не — быц­цам бы ма­руд­нае афарм­лен­не.

Леп­шае вый­сце тут — ста­віць уяў­ны бар'­ер су­праць не­га­ты­ву. І га­лоў­нае — свое­ча­со­ва «пры­браць» свае эмо­цыі, каб не ад­каз­ваць раз­драж­нё­нас­цю на раз­драж­нё­насць.

У Сяр­гея з «кан­флікт­ны­мі» асо­ба­мі сі­ту­а­цыя па­доб­ная. Спрэч­кі і скар­гі ўсё па той жа пры­чы­не — на­лі­ча­ныя пош­лі­ны. На шчас­це, на­конт паш­то­ва­га ад­праў­лен­ня аса­біс­та ін­спек­та­ра ні­хто не па­пра­кне: па­сыл­кі атрым­лі­ва­юць у паш­то­вых ад­дзя­лен­нях па мес­цы жы­хар­ства, ку­ды яны пры­хо­дзяць пас­ля мыт­на­га кант­ро­лю. Мож­на толь­кі на­кі­ра­ваць на мыт­ню пісь­мо­вы зва­рот з прось­бай пе­ра­гле­дзець су­му пош­лі­ны.

— Вось, на­прык­лад, возь­мем гэ­ты па­ку­нак. Яго ад­ра­сат над­звы­чай час­та ро­біць за­ка­зы за мя­жой, та­му мой аба­вя­зак — кант­ра­ля­ваць та­кія ад­праў­лен­ні, — рас­па­вя­дае ін­спек­тар.

На гэ­ты раз пош­лі­ну на­ліч­ваць не да­вя­ло­ся: уся­рэ­дзі­не ака­за­лі­ся звы­чай­ныя кас­ме­тыч­ныя сур­вэт­кі, кошт якіх не пе­ра­вы­шаў той, што быў па­зна­ча­ны ў да­ку­мен­тах на ад­праў­лен­не. Але, па сло­вах Сяр­гея, лі­та­раль­на за не­каль­кі га­дзін да на­шай раз­мо­вы ён вы­явіў амаль трыц­цаць ма­біль­ных тэ­ле­фо­наў, кошт якіх ад­праў­шчык з Кі­тая знач­на за­ні­зіў. У та­кіх сі­ту­а­цы­ях бе­ла­рус­ка­му атры­маль­ні­ку, вя­до­ма, да­во­дзіц­ца да­плач­ваць тое, што на­ле­жыць.

Да­рэ­чы, ця­пер знач­на ад­роз­ні­ва­юц­ца не толь­кі аба­вяз­кі, але і пра­фе­сій­ныя рыт­мы бра­тоў. Так, на ця­пе­раш­нім мес­цы пра­цы ў Аляк­санд­ра — тры зме­ны. Су­пра­цоў­ні­кі іх не вы­бі­ра­юць, усё па гра­фі­ку. Сяр­гей на Мін­скай по­шце за­раз пра­цуе па на­ступ­най схе­ме: два дні праз два з 9 ра­ні­цы да 8 ве­ча­ра. Без­умоў­на, цяж­ка­ва­та, але за­тое ёсць не­каль­кі вы­хад­ных, каб ад­на­віць сі­лы.

Ся­род плю­соў, якія дае пра­ца на мыт­ні, — тут мож­на да­стат­ко­ва хут­ка атры­маць пра­фе­сій­нае зван­не, ёсць маг­чы­масць пра­су­нуц­ца па кар'­ер­най лес­ві­цы.

А вось бяс­спрэч­ны мі­нус, асаб­лі­ва для Аляк­санд­ра, які не так даў­но ажа­ніў­ся, — гэ­та час­тая не­аб­ход­насць ах­вя­ра­ваць ча­сам, які мог бы пры­свя­ціць бліз­кім. Дзя­жур­ствы ж зда­ра­юц­ца і ў су­бо­ту-ня­дзе­лю.

Яшчэ ад­но пы­тан­не, якое хва­люе мно­гіх — жыл­лё.

— Сён­ня бу­ду­юц­ца тыя, хто стаў на чар­гу не­дзе ў 2004 го­дзе, та­му мож­на пад­лі­чыць, праз коль­кі ча­су та­кая маг­чы­масць вы­пад­зе і мне,— ка­жа Аляк­сандр.

Ця­пер ён атрым­лі­вае дру­гую вы­шэй­шую аду­ка­цыю па спе­цы­яль­нас­ці біз­нес-ад­мі­ніст­ра­ван­не. Сён­ня бра­ты, на жаль, ба­чац­ца рэд­ка, ве­ча­рам пас­ля пра­цы едуць кож­ны на сваю здым­ную ква­тэ­ру. На пы­тан­не аб тым, што па­трэб­на для пос­пе­ху ў кар'­е­ры, адзін за­дум­ва­ец­ца, а дру­гі ўпэў­не­на сцвяр­джае, што, каб да­сяг­нуць ча­гось­ці, най­перш трэ­ба мець доб­рую пра­ца­здоль­насць, і толь­кі пас­ля — атры­маць ад лё­су тро­хі шан­ца­ван­ня. Бо ўда­ча па­він­на аба­вяз­ко­ва ўсміх­нуц­ца та­му, хто га­то­вы шмат пра­ца­ваць.

Ган­на ГА­РУС­ТО­ВІЧ.

Фо­та Над­зеі БУ­ЖАН.

 

 

Выбар рэдакцыі

Калейдаскоп

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Для Блізнятаў падзеі на гэтым тыдні складуцца на іх карысць.

Транспарт

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

«На крылах» — каля 2 мільёнаў пасажыраў.

Сацыяльная падтрымка

У каго і на колькі вырасце пенсія?

У каго і на колькі вырасце пенсія?

Эксперты адказалі на распаўсюджаныя пытанні аб зменах у пенсіённым забеспячэнні.

Здароўе

Якую небяспеку тоіць тэфлон?

Якую небяспеку тоіць тэфлон?

Шматмільярдны бізнес ні перад чым не спыняецца, у тым ліку не шкадуе здароўя людзей.