Вы тут

Фор­му­ла іх ка­хан­ня


Амаль 60 га­доў Лі­дзія і Ула­дзі­мір Лі­соў­скія з Ма­гі­лё­ва не пе­ра­ста­юць ка­заць ад­но ад­на­му пя­шчот­ныя сло­вы.

Яны на­ват атры­ма­лі га­лоў­ны прыз ко­ліш­ня­га кон­кур­су да Дня свя­то­га Ва­лян­ці­на на леп­шае пры­знан­не ў ка­хан­ні. «Уба­чы­ла ў га­зе­це за­пра­шэн­не пры­няць удзел і зга­да­ла пра вер­ша­ва­ны па­да­ру­нак му­жа, — усмі­ха­ец­ца Лі­дзія Кі­ры­лаў­на, ус­па­мі­на­ю­чы гэ­ты вы­па­дак. — Узя­ла паш­тоў­ку і ад­пра­ві­ла на ўка­за­ны ад­рас. Ха­це­ла­ся, каб ве­да­лі, што і ў 78 га­доў лю­дзі мо­гуць пры­го­жа пры­зна­вац­ца ў ка­хан­ні. Му­жу пра гэ­та ні­чо­га не ска­за­ла. А праз 2 тыд­ні — зва­нок у дзве­ры. Пры­еха­ла зды­мач­ная гру­па АНТ і аб'­яві­ла, што мы — пе­ра­мож­цы».

Даў­жы­нёй у жыц­цё

2...По­бач са мной ся­дзіць муж­чы­на, які ўлюб­лё­ны­мі ва­чы­ма гля­дзіць на сваю спа­да­рож­ні­цу жыц­ця і га­то­вы хоць ця­пер спя­ваць ёй се­рэ­на­ды. У пра­мым сэн­се сло­ва. Не­каль­кі тыд­няў та­му на ад­ным з ура­чыс­тых ме­ра­пры­ем­стваў Ула­дзі­мір Яфі­ма­віч спя­ваў пад акам­па­не­мент ма­гі­лёў­ска­га ар­кест­ра лі­рыч­ную пес­ню, дзе ёсць пя­шчот­ныя рад­кі пра адзі­ную на ўсім бе­лым све­це. Ка­лі ён у сва­ім па­рад­ным кі­це­лі ка­пі­та­на дру­го­га ран­гу стаў на ад­но ка­ле­на пе­рад лю­бай, якая ся­дзе­ла ў пер­шым ра­дзе, за­ла ўза­рва­ла­ся апла­дыс­мен­та­мі.

Не па­ве­ры­це, але Лі­дзія і Ула­дзі­мір Лі­соў­скія па­мя­та­юць на­ват свой пер­шы па­ца­лу­нак. Гэ­та ад­бы­ло­ся праз не­каль­кі га­доў пас­ля пры­го­жых за­ля­цан­няў. Пры­зна­юц­ца, што сім­па­ты­за­ва­лі ад­но ад­на­му яшчэ са шко­лы, ка­лі ён, сям­нац­ца­ці­га­до­вы хло­пец, на на­ва­год­нім ба­ле быц­цам бы ўпер­шы­ню ўба­чыў ма­лод­шую за яго на год пры­га­жу­ню і стра­ціў га­ла­ву ад не­ча­ка­на­га па­чуц­ця.

— Ён мя­не пра­во­дзіў, але мы іш­лі на ад­лег­лас­ці ад­но ад ад­на­го, — ус­па­мі­нае яна. — Ка­хан­не ў 17 га­доў — гэ­та як нар­ко­тык. І трэ­ба не пе­рай­сці тую мя­жу, за якой яно пе­ра­тва­ра­ец­ца ў рас­пус­ту.

Сён­ня яны са сва­і­мі жыц­цё­вы­мі прын­цы­па­мі, на­пэў­на, вы­гля­да­юць дзі­ва­ка­мі, не­па­праў­ны­мі ідэа­ліс­та­мі і ра­ман­ты­ка­мі. Але ў пас­ля­ва­ен­ны час гэ­та бы­ло так на­ту­раль­на, на­ват не пры­хо­дзі­ла ў га­ла­ву, што мо­жа быць інакш. На­ват на фо­та, якое юнак па­да­рыў дзяў­чы­не пас­ля шко­лы, ён не ад­ва­жыў­ся на­пі­саць сло­ва «ка­ха­най» — па­зна­чыў прос­та: «мі­лай Лі­дач­цы». Але абое ад­чу­ва­лі ся­бе шчас­лі­вы­мі, усе ас­тат­нія сім­па­тыі пе­ра­ста­лі для іх іс­на­ваць. А ка­лі хло­пец па­сту­піў у Ле­нін­град­скае вы­шэй­шае ва­ен­на-мар­ское ін­жы­нер­нае ву­чы­лі­шча, па­чаў­ся іх пры­го­жы ра­ман у ліс­тах.

396 пры­сту­пак

Ма­ла­дыя — пе­ра­важ­на пры­мхлі­выя лю­дзі. А вось Лі­дзія і Ула­дзі­мір не па­ба­я­лі­ся па­брац­ца шлю­бам у па­ня­дзе­лак 13-га.

1— Ка­лі мы пры­нес­лі ў ЗАГС за­яву, нам ска­за­лі, што вель­мі вя­лі­кая чар­га і нас рас­пі­шуць не ра­ней, чым праз 4 ме­ся­цы, — ус­па­мі­нае Лі­дзія Кі­ры­лаў­на. — Але ў Ва­ло­дзі па­він­на бы­ло ад­быц­ца раз­мер­ка­ван­не, і без штам­па ў паш­пар­це мы не змаг­лі б па­ехаць ра­зам. Нас па­шка­да­ва­лі. Ад­на з су­пра­цоў­ніц, уба­чыў­шы, як мы за­сму­ці­лі­ся, ня­сме­ла пра­па­на­ва­ла: «Ка­лі жа­да­е­це, мо­жам рас­пі­саць вас у блі­жэй­шы па­ня­дзе­лак». Гэ­та бы­ло 13 жніў­ня, і не знай­шло­ся ні­вод­най па­ры, якая б ры­зык­ну­ла ажа­ніц­ца ў та­кі дзень...

Быць жон­кай ма­ла­до­га афі­цэ­ра — цяж­кае вы­пра­ба­ван­не. Але, ка­лі ка­ха­еш, ні­чо­га не страш­на. Яны еха­лі на да­лё­кі, не­вя­до­мы Коль­скі паў­вост­раў у Се­ве­ра­морск, дзе паў­го­да дзень, паў­го­да ноч, а сэр­цы спя­ва­лі — мы ра­зам. Жыл­ля ма­ла­дым су­жэн­цам ні­хто не абя­цаў, але там на мес­цы, ка­лі да­ве­да­лі­ся, што бы­лы кур­сант пры­ехаў з жон­кай, ад­ра­зу ж уру­чы­лі ключ ад ад­на­го з трох па­ко­яў раз­лі­ча­най на не­каль­кі сем'­яў ква­тэ­ры. З вы­год там бы­ла толь­кі элект­рыч­насць, а за­мест плі­ты на кух­ні — ке­ра­газ. Што та­кое за­ста­вац­ца ад­ной у гэ­тых умо­вах на доў­гія два-тры тыд­ні, ка­лі муж у мо­ры, Лі­дзія Кі­ры­лаў­на ве­дае вель­мі доб­ра. Але, ка­жа, не да­ва­ла са­бе су­ма­ваць. Ра­зам з ін­шы­мі, та­кі­мі ж, як і яна, ма­ла­ды­мі жон­ка­мі зай­ма­ла­ся гас­па­дар­чы­мі спра­ва­мі.

Скар­дзіц­ца на ня­зруч­нас­ці на­ват і дум­кі не бы­ло. Ка­лі ча­ка­лі пер­шын­ца, муж у са­мы ад­каз­ны мо­мант зна­хо­дзіў­ся ў пла­ван­ні. І яго ра­шу­чая жон­ка, як толь­кі па­ча­лі­ся пер­шыя схват­кі, ад­на, без уся­кіх су­пра­ва­джаль­ні­каў, са­бра­ла не­аб­ход­ныя рэ­чы і пай­шла пеш­шу ў ра­дзіль­ны дом. Да­рэ­чы, зна­хо­дзіў­ся ён на вы­со­кай соп­цы, пад­няц­ца на якую трэ­ба бы­ло з да­па­мо­гай амаль 400 пры­сту­пак. Ка­лі дак­лад­на, 396. Гэ­тая ліч­ба на­заўж­ды за­ста­ла­ся ў яе па­мя­ці.

Ка­хан­не — гэ­та дып­ла­ма­тыя

Так лі­чаць Лі­соў­скія. «Ня­даў­на ён быў у баль­ні­цы і я вель­мі су­ма­ва­ла без яго, — пры­зна­ец­ца жан­чы­на. — Люб­лю ча­сам па­быць сам-на­сам са сва­і­мі дум­ка­мі, але адзі­но­ты ба­ю­ся. У май­го му­жа, як і ва ўсіх, ёсць не­да­хо­пы, але я ні­ко­лі не ак­цэн­тую на іх ува­гу. Жан­чы­на па­він­на згладж­ваць вост­рыя вуг­лы, яна ж за­ха­валь­ні­ца хат­ня­га ача­га. Ка­лі муж ста­віц­ца дрэн­на, трэ­ба перш за ўсё шу­каць пры­чы­ны ў са­бе. Сва­ім дзвюм ня­вест­кам ка­жу: «Дзяў­ча­ты, вы з зо­ла­та, ка­лі цер­пі­це сва­іх муж­чын».

Вель­мі дрэн­нае па­чуц­цё рэў­насць. І каб яна не раз­бу­ры­ла ад­но­сі­ны, трэ­ба час­цей за­пэў­ні­ваць сваю па­ло­ву, што яна са­мая леп­шая. За­ха­ваць ка­хан­не на га­ды так­са­ма скла­да­ная на­ву­ка. Каб муж не стра­ціў ін­та­рэс, трэ­ба ўвесь час пра­ца­ваць над са­бой, лі­чыць Лі­дзія Кі­ры­лаў­на. Яна не да­зва­ляе са­бе з'я­віц­ца пе­рад ім не­пры­бра­най ці дрэн­на апра­ну­тай. На жаль, жан­чы­нам улас­ці­ва пас­ля жа­ніць­бы не­як рас­слаб­ляц­ца: маў­ляў, тра­піў хло­пец у «сет­кі» — не вы­рвец­ца. Мая су­раз­моў­ца і са­ма прай­шла праз гэ­та ў ма­ла­до­сці. Уро­кам на ўсё жыц­цё ста­ла за­ўва­га ста­рэй­шай су­пра­цоў­ні­цы: ка­лі хо­чаш быць ка­ха­най, па­він­на заў­сё­ды за­ста­вац­ца «пры па­ра­дзе». Больш аб гэ­тым яна не за­бы­ва­ла. За­тое і сён­ня не пе­ра­стае чуць лас­ка­выя пры­знан­ні.

Нэ­лі ЗІ­ГУ­ЛЯ.

Выбар рэдакцыі

Культура

Наш трыццаты «Лістапад»

Наш трыццаты «Лістапад»

Цырымонія адкрыцця XXX Мінскага міжнароднага кінафестывалю «Лістапад» прайшла 1 лістапада ў Палацы Рэспублікі. 

Калейдаскоп

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Для Блізнятаў падзеі на гэтым тыдні складуцца на іх карысць.

Транспарт

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

«На крылах» — каля 2 мільёнаў пасажыраў.

Сацыяльная падтрымка

У каго і на колькі вырасце пенсія?

У каго і на колькі вырасце пенсія?

Эксперты адказалі на распаўсюджаныя пытанні аб зменах у пенсіённым забеспячэнні.