Вы тут

«Па сапраўдным хакеісту ўдарыш трубой — ён звінець будзе...»


Святочныя шарыкі для Уладзіміра Копаця і парада Барыса Міхайлава

Былы хакеіст зборнай Расіі, сярэбраны прызёр чэмпіянату свету Аляксандр ЮДЗІН, якога называюць першым рускім тафгаем, падзяліўся са «Звяздой» уражаннямі ад першынства свету па хакеі і не забыў распавесці некалькі цікавых хакейных гісторый.

16-10

— Аляксандр, што вас звязвае з нашай краінай?

—Я быў у Беларусі разоў трыццаць. Вось і два гады запар разам з кампаніяй прыязджаю сюды паляваць на дзіка. Для палявання ў вашай краіне створаны ўсе ўмовы. Усё адбывалася ў межах закона. Што тычыцца ўражанняў ад краіны, то тут вельмі прыгожа. Адчуваю сябе, як дома. Ведаеце, калі мінчан прывезці ў Піцер і пасадзіць у тэатр з мясцовымі жыхарамі, убачыце, што ўсе вельмі падобныя.

— Як экс-хакеіст зборнай Расіі вітаеце тыя змены, якія адбыліся ў камандзе?

— У Зінетулы Білялетдзінава, былога трэнер зборнай, не атрымалася таму, што ён беражэ хакеістаў. А трэба не толькі даваць пернік, але варта і бізуном добра скарыстацца. Каманду ўзначаліў добры спецыяліст Алег Знарок. У яе павінна ўсё атрымацца.

— Знешне ён падаецца жорсткім трэнерам.

— Ён сапраўдны мужык, які, калі нешта кажа, абавязкова робіць. Якая розніца, які трэнер? Дэспат ці дэмакрат? Галоўнае, каб ён прынёс вынік. А як ён даносіць інфармацыю ў галовы хакеістаў, гэта не так істотна. Істотна, што ён гэта робіць.

— Для з'яднання каманды зборная Расіі наведала магілу легенды савецкага хакея Валерыя Харламава, усклала кветкі да помніка на плошчы Перамогі ў Мінску.

— І гэта важны момант. Калі мы не будзем ведаць гісторыю, не будзе будучыні. Таму падобнае робіцца для прапаганды сярод дзяцей, падлеткаў. Каб яны ведалі, як трэба правільна жыць. А жыццё ўжо даўно змянілася. Расія, Беларусь цяпер еўрапейскія краіны. Беларусь перагнала нас па еўрапейскіх стандартах.

З камандай нават можна хадзіць у тэатр. Галоўнае — знайсці агульныя словы, каб яна паўстала. Нехта гімн спяе, нехта ўключыць фільм пра Рокі, а іншы пакажа «Легенду №17». Важна, каб гэта спрацавала і здзейснілася ў патрэбны час.

— Вы чалавек, які даволі шмат пабачыў у жыцці. Як вам хакейны Мінск?

— Усё шыкоўна. У горадзе пануе добразычлівая атмасфера. Усе балельшчыкі кантактуюць, фатаграфуюцца на памяць, не зважаючы на тое, хто за каго «хварэе». У Беларусь прыйшло вялікае спартыўнае свята.

— Аляксандр, якія думкі ў вас выклікае зборная Беларусі пад кіраўніцтвам Глена Хэнлана?

— Я глядзеў матч з ЗША і падтрымліваў вашу зборную. Так, яна ўступіла, але гуляла шыкоўна. Было відаць, што кожны беларускі хакеіст аддаваўся гульні з пачатку і да канца. Я ведаю, што ў беларускім хакеі цяпер правал. Пакаленне Аляксея Калюжнага ўжо сыходзіць. Маладыя на падыходзе, а сярэдняга звяна няма... Аднак, мяркую, на гэтым чэмпіянаце беларусы спакойна выйдуць з групы, а там, хто ведае, што будзе. Можа, «кідок Копаця»... Дарэчы, мы з Уладзімірам разам выступалі за «Нафтахімік» (Ніжнекамск) . І калі Копаць вярнуўся з Алімпіяды, я над яго месцам у раздзявальні павесіў шарыкі і заказаў адмысловы медаль. Калі прыйшоў, мы ўсе апладзіравалі яму за тое, што ён такі прыгажун.

— Вы ўзгадалі Копаця. А з кім з беларускіх хакеістаў і цяпер падтрымліваеце сувязь?

— Пастаянна кантактую з Алегам Антоненкам, Аляксеем Калюжным, з якім гулялі за «Северсталь» (Чарапавец) у адным звяне. Ён пастаянна закідваў шмат, а я за сезон звычайна1-2 шайбы. Абаронцы, якія прымаюць на сябе шайбы, шмат не забіваюць. Такіх знайсці цяпер наогул цяжка, яны каштуюць шмат грошай. Усе каманды іх шукаюць.

— А ці ёсць на гэтым чэмпіянаце падобныя мужныя абаронцы?

— Безумоўна. Напрыклад, Сяргей Плотнікаў са зборнай Расіі. Тут усе павінны класціся пад шайбы. Хакеіст — той чалавек, які, калі кідаецца пад шайбу, шайба павінна яго баяцца. Па сапраўдным хакеісту ўдарыш трубой — ён звінець будзе, а не пералівацца, як жэле. У такім разе гэта ўжо зусім іншы від спорту.

— А цяпер, якія гульцы пайшлі?

— Яны шмат у чым адстаюць. У нас экалогія была лепшай. Мы гулялі за сцяг. Ведалі, што нас бачыць некалькі мільёнаў чалавек і трэба так згуляць, каб сорамна не было ў вочы глядзець. Бо скончыш кар'еру, як будзеш па вуліцах хадзіць?

— Мне здаецца, раней хакеіст проста не мог адмовіцца гуляць за зборную.

— Усё пачалося з НХЛаўцаў. Магчыма, на падобнае паўплываў Захад, грошы.

— Часта хакеісты адмаўляюцца гуляць за зборную на чэмпіянатах свету з-за стомленасці пасля сезона. Вы думаеце, усё інакш?

— Безумоўна. Праўда, калі ты гуляеш за зборную, за Радзіму, твае бонусы павялічваюцца. Правільна?

— Акрамя прыгожых кідкоў, на гэтым першынстве можна ўбачыць сапраўдны кулачны паядынак?

— Усе хакеісты могуць добра біцца. Справа ў тым, што нехта можа рабіць гэта вельмі добра, а астатнія проста нармальна. Аднак на чэмпіянаце свету з-за дыскваліфікацыі звычайна не б'юцца. Трэба ўсё рабіць хітра. Як казаў мне Барыс Міхайлаў: «Забі ўсіх, але не выдаляйся».

Тарас ШЧЫРЫ.

Аляксандр ЮДЗІН нарадзіўся ў 1971 годзе ў Мурманску. Выступаў за каманды «Спартак» (Масква), «МолатПрыкам'е» (Пермь), СКА (Санкт-Пецярбург), «Нафтахімік» (Ніжнекамск), «Северсталь» (Чарапавец), «Авангард» (Омск), «Хімік» (Васкрасенск), «Віцязь» (Падольск). Выступае ў ролі эксперта ў сродках масавай інфармацыі. Уваходзіць у трэнерскі штаб каманды ВМФ (Санкт-Пецярбург).

Выбар рэдакцыі

Культура

Наш трыццаты «Лістапад»

Наш трыццаты «Лістапад»

Цырымонія адкрыцця XXX Мінскага міжнароднага кінафестывалю «Лістапад» прайшла 1 лістапада ў Палацы Рэспублікі. 

Калейдаскоп

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Усходні гараскоп на наступны тыдзень

Для Блізнятаў падзеі на гэтым тыдні складуцца на іх карысць.

Транспарт

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

Як развіваецца авіяцыйная галіна?

«На крылах» — каля 2 мільёнаў пасажыраў.

Сацыяльная падтрымка

У каго і на колькі вырасце пенсія?

У каго і на колькі вырасце пенсія?

Эксперты адказалі на распаўсюджаныя пытанні аб зменах у пенсіённым забеспячэнні.