Святлана ЧАРНЯЎСКАЯ, урач-педыятар 10-й дзіцячай гарадской клінічнай паліклінікі г. Мінска.
— Я — мінчанка, нарадзілася ў сярэдзіне мінулага стагоддзя і, магчыма, як многія тады, навучылася чытаць менавіта па «Звяздзе», якую атрымлівалі бацькі. Сама стала падпісчыцай газеты гадоў трыццаць таму.
Цяпер на мой адрас прыходзіць сем выданняў. Пры тым, што яшчэ працую, часам не паспяваю прачытаць усё — нешта адкладваю на потым. А вось «Звязду» чытаю заўсёды і першай. Да таго толькі яна прыходзіць пяць разоў на тыдзень, астатнія — раз ці два на тыдзень.
За што я люблю «Звязду»? Галоўнае: яна робіцца з любоўю да чытача — а значыць, і да мяне. Гэта — па першае. Па-другое, няма ў краіне іншай газеты, якая б так паслядоўна змагалася за беларускую мову. І не проста лозунгамі — выступленнямі навукоўцаў і пісьменнікаў, «круглымі сталамі», лістамі чытачоў ды і самой сваёй мовай. Па-трэцяе, ці не кожны звяздоўскі артыкул мае нейкую дадатную энергетыку, чытаецца лёгка — ад загалоўка да подпісу і вымушае то задумацца, то нешта ўспомніць, то ад душы пасмяяцца, а то і паплакаць.
Падабаецца, як газета асвятляе пытанні аховы здароўя, заўсёды чакаю выпуску тэматычных старонак «Жырандоля», «Ігуменскі тракт». Па просьбе майго (светлай памяці!) мужа Міхася Чарняўскага, гісторыка, археолага і пісьменніка, я падбірала звяздоўскія артыкулы па гісторыі, мове, культурнай спадчыне — атрымалася добрая папка. А потым — і другая: з «Хатняй энцыклапедыі», «Крынічкі», з «...Народа на провадзе!».
...Часам, праўда, злуюся на вялікую колькасць рэкламы, але і разумею, што сёння гэта сродак зарабляць грошы.
Запісала Валянціна Доўнар.
P.S. Вы таксама «зноў выбіраеце «Звязду»? І хацелі б расказаць, чаму? Тады пішыце, дасылайце сваю фатаграфію. Самыя цікавыя лісты будуць надрукаваны.
У цэнтры аказваюць паслугі па рэабілітацыі і абілітацыі інвалідаў усіх груп.
Пачынаць інвеставаць можна хоць з рубля, хоць з двух: так вы хоць бы зразумееце, як усё гэта працуе.