Са свя­там вы­зва­лен­ня він­шу­юць уз­дзе­ні Да­ге­ста­на

У свя­точ­ныя дні ў Бе­ла­русь — най­перш на імя Прэ­зі­дэн­та кра­і­ны, а так­са­ма ва ўрад і пар­ла­мент, у роз­ныя дзяр­жаў­ныя ўста­но­вы і гра­мад­скія ар­га­ні­за­цыі — лі­та­раль­на з уся­го све­ту па­сту­па­юць він­ша­ван­ні з на­го­ды Дня Не­за­леж­нас­ці і ў су­вя­зі з 70-год­дзем з дня вы­зва­лен­ня Бе­ла­ру­сі ад ня­мец­ка-фа­шысц­кіх за­хоп­ні­каў. Да нас у «Звяз­ду» звяр­нуў­ся стар­шы­ня Са­ве­та Да­ге­стан­ска­га рэс­пуб­лі­кан­ска­га гра­мад­ска­га аб'­яд­нан­ня «Уз­дзе­ні Да­ге­ста­на» Ке­рым­хан Ума­ха­наў з прось­бай пе­ра­даць і яго ві­тан­не.

Ёсць у ліс­це і та­кія сло­вы: «Мы, сва­бод­ныя і воль­ныя уз­дзе­ні Да­ге­ста­на, асаб­лі­ва ша­ну­ем муж­насць, ге­ра­ізм і ня­злом­ны дух па­тры­я­тыз­му бе­ла­рус­ка­га на­ро­да ў га­ды Вя­лі­кай Ай­чын­най вай­ны. Ва­шы ге­ра­іч­ныя ўчын­кі бу­дуць слу­жыць пры­кла­дам у вы­ха­ван­ні пад­рас­та­ю­ча­га па­ка­лен­ня і да­дуць ім­пульс раў­няц­ца на са­праўд­ных ге­ро­яў, якія ад­ста­я­лі сва­бо­ду і не­за­леж­насць на­шых на­ро­даў. На пра­ця­гу мно­гіх пас­ля­ва­ен­ных га­доў пла­на­мер­на раз­ві­ва­ец­ца эка­но­мі­ка і куль­ту­ра ва­шай кра­і­ны, ад­ра­джа­юц­ца вы­то­кі на­цы­я­наль­ных тра­ды­цый. Ад­но з га­лоў­ных ва­шых да­сяг­нен­няў і за­слуг уся­го бе­ла­рус­ка­га на­ро­да — гэ­та між­на­цы­я­наль­ны мір і зго­да, якія ў Рэс­пуб­лі­цы Бе­ла­русь не па­ру­ша­лі­ся ні­ко­лі. Дзя­ку­ю­чы муд­рас­ці, даль­на­бач­нас­ці ва­ша­га Прэ­зі­дэн­та Аляк­санд­ра Ры­го­ра­ві­ча Лу­ка­шэн­кі і пры­ро­джа­на­му ін­тэр­на­цы­я­на­ліз­му ўся­го бе­ла­рус­ка­га на­ро­да Бе­ла­русь ста­ла, на­пэў­на, адзі­най кра­і­най з бы­ло­га СССР, якая па­збег­ла не толь­кі між­на­цы­я­наль­ных су­тык­нен­няў, але і лю­бых не­па­ра­зу­мен­няў на на­цы­я­наль­най гле­бе. Бе­ла­русь ста­ла ўзо­рам друж­бы на­ро­даў ва ўсім све­це...»

Ха­це­ла­ся б удак­лад­ніць, хто ж та­кія уз­дзе­ні. Гэ­та на­род­насць, пэў­ная са­цы­яль­ная гру­па на­сель­ніц­тва ў каў­каз­скай ста­рон­цы ці хто ін­шы?.. Так, слоў­ні­кі і сцвяр­джа­юць, што «уз­дзень — воль­ны се­ля­нін» (та­кое зна­чэн­не гэ­тае сло­ва мае ў лез­гі­наў — ад­ной з на­род­нас­цяў Да­ге­ста­на). Але ж у жы­вой мо­ве да­ге­стан­скіх на­ро­даў па­няц­це «уз­дзень» не мае са­цы­яль­на-эка­на­міч­на­га ха­рак­та­ру. Уз­дзе­ні ў авар­цаў — гэ­та сум­лен­ныя, вы­са­ка­род­ныя лю­дзі. У лак­цаў — не­за­леж­ныя, сум­лен­ныя; у лез­гі­ну — шчод­рыя, сум­лен­ныя, ве­лі­ка­душ­ныя... Ар­га­ні­за­цыя «Уз­дзе­ні Да­ге­ста­на» раз­ва­жае над пы­тан­ня­мі, як вяр­нуць у гра­мад­ства стра­ча­ныя ідэа­лы, на­цы­я­наль­ны го­нар, ве­ру ў бу­ду­чы­ню, як вяр­нуць мо­ладзь да чы­тан­ня і раз­ваг над жыц­цём і рэ­ча­іс­нас­цю. Уз­дзе­ні Каў­ка­за ба­чаць Бе­ла­русь і наш на­род як вы­раз­ны прык­лад ма­раль­най цвёр­дас­ці, ду­хоў­ны прык­лад і жа­да­юць нам на­да­лей сцвяр­джаць са­мыя свет­лыя і доб­рыя ідэа­лы гра­мад­ска­га раз­віц­ця.

Сяр­гей Шыч­ко.