Снежнаягаднік

Наз­ва гэ­та­га дэ­ка­ра­тыў­на­га кус­та ўтва­ры­ла­ся з‑за афар­боў­кі ягад. Амаль ва ўсіх ві­даў снеж­на­я­гад­ні­ку пла­ды бе­ла­га ко­ле­ру, і толь­кі ў снеж­на­я­гад­ні­ку кі­тай­ска­га яны чор­ныя.

Бе­лы снеж­на­я­гад­нік цві­це на пра­ця­гу ўся­го ле­та да­лі­кат­ны­мі ру­жо­вы­мі квет­ка­мі, са­бра­ны­мі ў су­квец­це-грон­ку. Бе­лыя яга­ды з'яў­ля­юц­ца ў ве­рас­ні-каст­рыч­ні­ку. Рас­лі­на ад­роз­ні­ва­ец­ца па­вы­ша­най устой­лі­вас­цю да не­спры­яль­ных умоў ася­род­дзя пра­жы­ван­ня, та­му ак­тыў­на вы­ка­рыс­тоў­ва­ец­ца ў дэ­ка­ра­тыў­ным азе­ля­нен­ні. Па­коль­кі снеж­на­я­гад­нік за­су­ха­ўстой­лі­вы, ма­ро­за­ўстой­лі­вы і це­не­вы­нос­лі­вы, то вы­браць учас­так для па­сад­кі рас­лін бу­дзе не цяж­ка. Але для рас­крыц­ця яго пры­га­жос­ці лепш за ўсё па­ды­хо­дзяць со­неч­ныя ўчаст­кі з урад­лі­вы­мі су­глін­ка­мі, якія ма­юць нейт­раль­ную або сла­ба­шчо­лач­ную рэ­ак­цыю гле­бы.

Па­сад­ка

Пе­рад тым як брац­ца за вы­са­джван­не рас­лі­ны на ўчаст­ку, гле­бу вар­та пе­ра­ка­паць і да­даць ар­га­ніч­ныя ўгна­ен­ні. Па­сад­ка­выя ямы за­паў­ня­юць су­мес­сю тор­фу, кам­пос­ту і пе­ра­гною. Да­дат­ко­ва на кож­ную рас­лі­ну ўно­сіц­ца су­пер­фас­фат (200 г) і драў­ня­ны по­пел (600 г). Кус­ты раз­мя­шча­юць на ад­лег­лас­ці 1–1,5 м адзін ад ад­на­го.

Пры вы­ка­нан­ні са­ні­тар­на­га і фар­мі­ро­вач­на­га аб­ра­за­ння вар­та па­мя­таць, што квет­ка­выя пу­пыш­кі за­клад­ва­юц­ца на па­раст­ках бя­гу­ча­га го­да.

Фар­мі­ро­вач­ныя аб­рэз­кі пра­вод­зяць вяс­ной, па­раст­кі ка­ро­цяць пры­клад­на на па­ло­ву даў­жы­ні. Аб­ра­за­нне «на пень» ро­біц­ца на ста­рых рас­лі­нах, якія ма­юць па­трэ­бу ў ама­ла­джэн­ні.

Раз­мна­жэн­не

Спо­са­баў раз­мна­жэн­ня снеж­ная­гад­ні­ку іс­нуе до­сыць шмат. Яго мож­на раз­множ­ваць трон­ка­мі, ка­ра­нё­вым па­рас­ні­кам, на­сен­нем, дзя­лен­нем кус­та і ад­вод­ка­мі. Ба­га­ты ка­ра­нё­вы па­рас­нік снеж­на­я­гад­ні­ку па­спя­хо­ва вы­ка­рыс­тоў­ва­ец­ца для раз­мна­жэн­ня рас­лін на пра­ця­гу ўся­го се­зо­на.

Дзя­лен­не кус­та пра­вод­зяць аль­бо вяс­ной, аль­бо во­сен­ню. Рас­лі­ны вы­коп­ва­юць і дзе­ляць ра­зам з ка­ра­нё­вай сіс­тэ­май. Пры раз­мна­жэн­ні ад­вод­ка­мі мож­на зра­біць спе­цы­яль­ную ка­наў­ку, у якую на­кі­роў­ва­юць па­раст­кі снеж­на­я­гад­ні­ку, пры­кру­ціў­шы іх дро­там. Да кан­ца ве­ге­та­цый­на­га пе­ры­я­ду ў ад­вод­каў сфар­мі­ру­ец­ца ма­гут­ная ка­ра­нё­вая сіс­тэ­ма, і рас­лі­ны мож­на ад­дзя­ліць се­ка­та­рам і пе­ра­са­дзіць на жа­да­нае мес­ца.

Пры раз­мна­жэн­ні трон­ка­мі мож­на вы­ка­рыс­тоў­ваць ад­раў­не­лыя або зя­лё­ныя трон­кі. Ад­раў­не­лыя на­рых­тоў­ва­юць во­сен­ню і за­хоў­ва­юць у пяс­ку ў пра­ха­лод­ным па­мяш­кан­ні. Зя­лё­ныя трон­кі па­чы­на­юць на­рых­тоў­ваць пас­ля пе­ры­я­ду цві­цен­ня (чэр­вень). Пра­вя­ра­юць пры­дат­насць ча­ран­коў на­ступ­ным чы­нам: па­рас­так згі­на­юць, і ка­лі ён ла­ма­ец­ца з хрус­там, зна­чыць, вы­спеў і па­ды­хо­дзіць для на­рых­тоў­кі ча­ран­коў.

На­сен­ны спо­саб ужы­ва­юць рэд­ка, бо на­сен­не ў снеж­на­я­гад­ні­ку дроб­нае і пра­цэс атры­ман­ня паў­на­вар­тас­ных рас­лін зай­мае за­над­та шмат ча­су.