«Вікіпедыя»: давярай, але правярай

На­мес­нік кі­раў­ні­ка Фе­дэ­раль­най служ­бы па на­гля­дзе ў сфе­ры аду­ка­цыі і на­ву­кі Аляк­сандр Бі­се­раў пра­па­на­ваў... за­ба­ра­ніць у Ра­сіі «Ві­кі­пе­дыю».

Пры­мя­ніць цэн­зу­ру да бяс­плат­на­га эн­цык­ла­пе­дыч­на­га рэ­сур­су трэ­ба, на дум­ку Бі­се­ра­ва, «з прычыны ка­ла­саль­най коль­кас­ці па­мы­лак», якія дрэн­на ўплы­ва­юць на ве­ды сту­дэн­таў пры пад­рых­тоў­цы да іс­пы­таў ме­на­ві­та пры да­па­мо­зе ін­тэр­нэт-эн­цык­ла­пе­дыі.

— Ка­лі ка­заць пра маё стаў­лен­не як фі­ло­ла­га да «Ві­кі­пе­дыі», то я не за­ліч­ваю яе да дак­лад­ных кры­ніц, — па­дзя­лі­ла­ся сва­ім по­гля­дам з жур­на­ліс­там «Звяз­ды» на­мес­нік мі­ніст­ра аду­ка­цыі на­шай кра­і­ны Ра­і­са СІ­ДА­РЭН­КА. — Са­праў­ды, там пры­сут­ні­ча­юць і па­мыл­кі, і не­дак­лад­нас­ці, і не­ка­рэкт­ныя фар­му­лёў­кі. Каб гэ­та за­ўва­жыць, не трэ­ба быць спе­цы­я­ліс­там. Але я ба­чу, што ёсць сі­ту­а­цыі, ка­лі «Ві­кі­пе­дыя» вы­ра­тоў­вае вуч­няў. А па­мыл­кі су­стра­ка­юц­ца, на жаль, і ў пад­руч­ні­ках. Та­му я лі­чу, што трэ­ба не за­ба­ра­няць рэ­сурс, а вы­праў­ляць па­мыл­кі. Па­коль­кі я са­ма «ро­дам з Са­вец­ка­га Са­ю­за», то ў мя­не за­ха­ва­ла­ся звыч­ка ў скла­да­ных сі­ту­а­цы­ях ка­рыс­тац­ца слоў­ні­ка­мі. За апош­ні час з'я­ві­ла­ся вя­лі­кая коль­касць но­вых слоў, зна­чэн­не якіх я не заў­сё­ды ве­даю. А з да­ве­дач­на-ін­фар­ма­цый­ных рэ­сур­саў па рус­кай мо­ве ад­даю пе­ра­ва­гу пар­та­лу gramоta.ru, яко­му я да­вя­раю.

Трэ­ба ска­заць, што з са­ма­га свай­го за­сна­ван­ня ў сту­дзе­ні 2001 го­да «Ві­кі­пе­дыя» пе­ра­тва­ры­ла­ся ў прад­мет кры­ты­кі і на­па­дак. На­стаў­ні­кі і вы­клад­чы­кі за­ба­ра­ня­лі на­ву­чэн­цам і сту­дэн­там спа­сы­лац­ца ў сва­іх ра­бо­тах на ар­ты­ку­лы са сва­бод­най эн­цык­ла­пе­дыі. Прычына ў тым, што прак­тыч­на кож­ны мо­жа ўно­сіць сваю леп­ту ў эн­цык­ла­пе­дыч­ныя ар­ты­ку­лы, іс­ну­юць ты­ся­чы ста­ро­нак, на­поў­не­ных не­дак­лад­най ін­фар­ма­цы­яй, па­клё­па­мі і прос­та смеш­ны­мі ма­люн­ка­мі. Тым не менш міль­ё­ны лю­дзей усё роў­на чэр­па­юць фак­ты і ліч­бы з гэ­та­га рэ­сур­су, па­чы­на­ю­чы з ін­фар­ма­цыі для школь­ных хат­ніх за­дан­няў і за­кан­чва­ю­чы кар­па­ра­тыў­ны­мі прэ­зен­та­цы­я­мі.

За 14 га­доў свай­го іс­на­ван­ня пра­ект Джы­мі Уэй­лса моц­на раз­рос­ся. «Ві­кі­пе­дыя» ства­ра­ец­ца доб­ра­ах­вот­ні­ка­мі з уся­го све­ту на 277 су­свет­ных мо­вах. Уся­го ў эн­цык­ла­пе­дыі прад­стаў­ле­на ўжо больш як 35 міль­ё­наў ар­ты­ку­лаў, у тым лі­ку больш як 1 міль­ён 184 ты­ся­чы ар­ты­ку­лаў на рус­кай мо­ве. «Ві­кі­пе­дыя» ста­ла ад­ным з са­мых па­пу­ляр­ных вэб-сай­таў у све­це. І ўсё ж вы­ка­рыс­тоў­ваць «Ві­кі­пе­дыю» ў якас­ці адзі­най кры­ні­цы ін­фар­ма­цыі не­бяс­печ­на. На­ват ства­раль­ні­кі пра­ек­та па­пя­рэдж­ва­юць, што «Ві­кі­пе­дыя не га­ран­туе праў­дзі­вас­ці». Та­му, як той ка­заў, «да­вя­рай, але пра­вя­рай».

На­дзея НІ­КА­ЛА­Е­ВА