...Восень, горад, вуліца. На тратуары — дзве заклапочаныя кабеты (падобна, свякроў з нявесткай). Гавораць аб нечым і няцяжка здагадацца аб чым: перад імі — досыць вялікая кардонная каробка з нейкай бытавой тэхнікай. Самім яе дамоў не данесці, значыць, трэба шукаць транспарт.
З грашыма, гэта, вядома ж, не праблема. І сапраўды: маладзейшая з жанчын дастае мабільнік, набірае нумар дыспетчарскай таксі, тлумачыць, што трэба завезці і куды. Пажылая ў гэты час трушком кіруецца да шыкоўнага чорнага «Мерседэса».
— Вы куды гэта? Чаго? — услед ёй крычыць маладуха з тэлефонам і такі ж спыняе, вяртае кабету назад. Пытае:
— Што вы ад яго хацелі?
— Вой, ды падумала, падыду, — разгублена адказвае тая, — папытаюся, можа б ён дапамог...
— Ды вы што?! Паглядзіце на яго машыну! Паглядзіце на яго букет!
Глядзім (усе разам): «Мерседэс» і сапраўды так званага бізнес-класа.
І мужчына каля яго ў дарагім паліто, з велізарным букетам руж...
Не ведаю, як каму, а мне раптам уявілася, што тую пажылую жанчыну не спынілі, што яна і сапраўды падышла да яго, сказала:
— Сынок, дапамажы нам, падвязі, калі ласка... Каробка дужа нязручная — самім ніяк не дацягнуць... Мы заплацім!
Мужчына на нейкі момант задумаўся, зірнуў на гадзіннік, потым дастаў з кішэні тэлефон, набраў нумар, сказаў:
— Дарагая, прабач, я затрымаюся, але хутка буду! Чакай!
І, паклаўшы тэлефон у кішэню, а букет на задняе сядзенне «Мерседэса», ужо ў пажылой кабеты спытаў:
— Ну, дзе там ваша каробка?
...Як думаеце, такое магчыма?..
С.Р., г. Мінск
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
