Спецыяльны сканер устанавіць на смартфон даволі проста: трэба спампаваць у медыямаркеце праграму «Hоwl». А каб скарыстацца ёй, дастаткова паднесці камеру мабільнага тэлефона да штрых-кода тавару — карыстальнік адразу атрымае інфармацыю пра састаў прадукту, патэнцыйна небяспечныя і карысныя кампаненты ў ім, а яшчэ — аб рэкамендаванай дзённай порцыі.
Мабільная праграма таксама вызначае рэйтынг дружалюбнасці прадукту, што значна спрашчае жыццё пакупніку.
— Стварыць такую мабільную праграму я вырашыў, таму што сам увесь час сутыкаўся з праблемай выбару. Дробны шрыфт, якім звычайна наносіцца на ўпакоўку састаў прадуктаў, і пастаянны дэфіцыт часу прымусілі мяне дзейнічаць. Я хацеў купляць здаровыя прадукты, гатовы быў нават пераплачваць за якасць, але разбірацца ва ўсіх слоічках-пачачках, якія стаяць на прылаўках, было няпроста, — расказвае пра прычыну стварэння мабільнага сканера яго аўтар Аляксей Козел.
Такія сканеры існуюць у краінах Еўропы, аднак у нашых крамах яны рэдка працуюць ды і «адгукаюцца» на вельмі невялікую колькасць тавараў, у асноўным на тыя, што трапілі на прылаўкі з-за мяжы. Гэтая ж праграма змяшчае інфармацыю аб 30 тысячах прадуктаў, якія можна купіць у беларускіх крамах. Важна было не проста апісаць састаў, але і даць карыстальніку механізм хуткай і зразумелай ацэнкі, які ўключаў бы ў сябе максімум інфармацыі. У цэлым на ацэнку дружалюбнасці прадукту паўплывалі кампаненты і энергетычная каштоўнасць. Аналіз усёй гэтай інфармацыі — вельмі працаёмкі і працяглы працэс. Стваральнік праграмы прызнаецца, што ў адзіночку ён не справіўся б — дапамагалі ўсе, каму спадабалася гэтая ідэя.
— Толькі ўявіце: збор, апрацоўка і праверка інфармацыі з упаковак прадуктаў занялі каля чатырох месяцаў! У гэтай рабоце нам дапамаглі работнікі адной сеткі сталічных гіпермаркетаў. Акрамя таго, неабходна было прааналізаваць інфармацыю аб кампанентах, аб іх карысці і шкодзе. Таму мы шмат чыталі навуковых артыкулаў, даведнікаў, вывучалі актуальную еўрапейскую інфармацыю — хацелася зрабіць глыбокі аналіз з выкарыстаннем аўтарытэтных крыніц.
— Разлічыць аптымальную здаровую порцыю нам дапамагаў захоплены тэмай харчавання доктар, кандыдат медыцынскіх навук Андрэй Белавешкін, — расказвае Аляксей Козел. — Вось так і атрымалася сабраць каманду з чалавек дваццаці, якія таксама цікавяцца гэтай тэмай.
Пакуль збіралі і аналізавалі базу аб саставе прадуктаў, адкрыліся цікавыя факты. Напрыклад, шматлікія вытворцы не цураюцца крычаць пра карысць прадукту пры наяўнасці вельмі сумнеўных кампанентаў — тых жа транстлушчаў і вялікай колькасці цукру, адзначае аўтар праграмы.
Вось і атрымліваецца, што на этыкетцы напісана «100% карысці» або «Толькі карысныя кампаненты», а па факце — усё наадварот. Самае цікавае, што асабліва часта грашаць гэтым тыя вытворцы, якія імкнуцца трапіць на паліцы са здаровым харчаваннем. Дарэчы, мабільная праграма не проста дае пакупніку парады з серыі «бяры / не бяры», але і расказвае больш падрабязна пра кожны з кампанентаў. Гэта дазваляе рабіць усвядомлены выбар, грунтуючыся на поўнай інфармацыі і магчымых рызыках для здароўя.
Робячы пакупкі, важна звяртаць увагу на тэрмін прыдатнасці прадуктаў. Чым ён даўжэйшы, тым, хутчэй за ўсё, у прадукце больш сінтэтычных кампанентаў, не заўсёды карысных для нашага здароўя. Не лішнім будзе глядзець і на вытворца: мясцовыя прадукты лічацца больш дружалюбным выбарам, таму пры іншых роўных якасцях варта аддаваць перавагу ім. І, вядома, упакоўка. У ідэале яе не павінна быць шмат, і лепш падтрымліваць вытворцаў, якія выкарыстоўваюць тару, прыгодную для перапрацоўкі, напрыклад шкляную, і ігнараваць тых, чыя ўпакоўка адразу ж апынецца на сметніку. Мабільная праграма мае яшчэ адзін бонус: яна паведамляе аб дзеючых зніжках у крамах, што дазваляе загадзя спланаваць пакупкі, зыходзячы з патрэб, і не набываць больш, чым насамрэч трэба.
Вольга АСТАПОВІЧ
У парадку дня — зацвярджэнне Канцэпцыі нацбяспекі і Ваеннай дактрыны.
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
