У беларускіх мястэчках, дарэчы, нават не паўстае пытанне падзялення на сталых і дзяцей, бо там часцей за ўсё адна паліклініка на ўвесь раён. У сталіцы, між іншым, інтэграваных устаноў аховы здароўя чатыры: 4-я, 10-я, 36-я і 37-я паліклінікі.
Карысныя сумесныя паліклінікі перш за ўсё тым, што «18-гадовыя дзеці», якія пераходзяць ад педыятра да тэрапеўта, псіхалагічна лягчэй адаптуюцца да «дарослага» лячэння. Яны з маленства прывыкаюць і да будынка, і да супрацоўнікаў.
— Акрамя педыятра, астатнія ўрачы ў дзяцей адразу тыя ж, што і ў дарослых. Гэта змешанае аддзяленне медыцынскай рэабілітацыі, куды дзеткі на фізіяпрацэдуры ходзяць разам з дарослымі пацыентамі. Адны і тыя ж спецыялісты лабараторыі, дзе малыя здаюць аналізы, — кажа Наталля МЫСЛІЎЧЫК, галоўны ўрач 36-й гарадской паліклінікі. — Оталарынголагі, траўматолагі, хірургі ў нас таксама вядуць змешаны прыём. Дзеці ў чарзе разам з дарослымі сядзяць і да іх, і ў кабінеты на ўльтрагукавую дыягностыку. Ім не трэба адаптавацца да новых калідораў і твараў. Да таго ж, той жа хірург у дзіцячай паліклініцы, як правіла, працуе толькі ў адну змену. Калі ў яе не паспеў — прыходзіцца звяртацца ў спецыялізаваны цэнтр. А ў інтэграванай медустанове ўрачы на месцы ўвесь дзень.
Вельмі важны плюс, на думку галоўнага ўрача, наяўнасць траўматолага, якога звычайна няма ў дзіцячых паліклініках. Калі нешта здараецца, малых прыходзіцца вазіць у спецыялізаваныя цэнтры і там жа назірацца. А ў інтэграванай паліклініцы гэты спецыяліст на месцы на працягу рабочага дня. Да таго ж, выйшаў ад яго — і пайшоў на патрэбныя фізіяпрацэдуры на іншы паверх. А не так, што ў адным канцы горада працэдуры атрымліваеш, а ў іншым — ва ўрача назіраешся.
Яшчэ адзін станоўчы момант — сумеснае навучанне ўрачоў і пашырэнне сферы іх ведаў на практычных прыкладах.
— У нас і педыятры, і стаматолагі, і тэрапеўты, і спецыялізаваныя ўрачы ходзяць на адны вытворчыя нарады. Сітуацыі, якія мы разбіраем, і спецыялізаваныя лекцыі, якія наведваем, аказваюцца цікавымі і для дактароў іншых спецыяльнасцяў з пазіцыі жыццёвай практыкі, — упэўнена Наталля Мысліўчык. — Урач павінен глядзець крыху шырэй за межы сваёй спецыялізацыі, тады ў яго лепш атрымліваецца і ўсё астатняе, ён думае. Гэта важна яшчэ і таму, што тая ж артэрыяльная гіпертэнзія маладзее. Інфаркт міякарда здараецца, на жаль, і ў 15-гадовых.
Праца «дзіцячых» і «дарослых» дактароў побач у адной паліклініцы дапамагае нават выкрыць праблемныя сацыяльна-небяспечныя моманты ў сям'і. Напрыклад, нешта падазронае адносна дзіцяці заўважыць тэрапеўт, якога выклікалі да дарослага. Або на прыём да гінеколага прыйдзе нецвярозая цяжарная, здараецца і такое, уздыхае ўрач. Гэтая інфармацыя адразу перадаецца педыятру па тэлефоне, без доўгага афармлення папер і фармальных працэдур. Такі чынам наладжваецца цесная сувязь паміж урачамі розных спецыяльнасцяў.
Так што, пэўна, не трэба спяшацца адразу лаяць тое, што на першы погляд нязручна.
Ірына СІДАРОК
Фота БЕЛТА
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
У парадку дня — зацвярджэнне Канцэпцыі нацбяспекі і Ваеннай дактрыны.
