Вы тут

Раман з жыццём. Дзённікі і вершы


Віктар Шніп — імя паэта, які вызначыў свой круг, сваю прастору ў сучасным мастацкім, літаратурным жыцці Беларусі. Кожная новая кніга майстра літаратурнага цэха набывае шырокае гучанне, выклікае цікавасць у чытачоў. Кожная яго новая кніга прымушае нават зайздроснікаў зазіраць на яе старонкі. «Трава бясконцасці» — твор, жанр якога Віктар Шніп вызначыў як дзённікавы раман паэта.


Будзённыя (а мо і святочныя таксама) запісы са штодзённага жыцця мяжуюцца з вершамі. Што гэта? Празаічна-паэтычная хроніка «літаратурнага побыту»? Ці жаданне такім чынам засведчыць ацэнку часу і прасторы, якая насычае свядомасць літаратара мастацкімі вобразамі і сімваламі? Мо гэта канспект будучых раманаў іншых аўтараў?.. А чаму б і не?!. Чаму хронікі, запісаныя ўважлівым і чуйным назіральнікам за навакольнымі працэсамі, карэктным, як мне падаецца, аглядальнікам чужых лёсаў, напоўненыя аўтарскім «Я», не могуць стаць асновай будучай мастацкай гісторыі літаратурнага, культурнага жыцця пачатку ХХІ стагоддзя?!.

Так, у дзённікавым рамане прысутнічае шмат асабістага. Тут і ўласныя сны, і зацемкі сустрэч з роднымі і блізкімі, роднай вёскай Пугачы, трывогі за дзяцей, ды і трывогі за ўвесь свет («28.02.2015. У Маскве ўначы, амаль на Краснай плошчы, застрэлілі расійскага палітыка Барыса Нямцова. Нечакана, але я не здзівіўся. Страшна, што адбываецца ў Расіі...»)... У кнізе хапае гумару. Часам смешнае афарбоўваецца ў розныя колеры і становіцца фрагментам люстэрка, у якое варта, пэўна, угледзецца і праз гады. «9.12.2014. У 1987 годзе споўнілася 100 гадоў з дня народзінаў Алеся Гаруна. Акурат у той сакавіцкі дзень, калі адзначаўся юбілей паэта, супрацоўнік часопіса «Маладосць» Алесь Гаўрон па п'янцы трапіў у міліцыю. Старшы сяржант, які складаў пратакол, раптам перапыніў сваю пісаніну і запытаўся: «Гэта ваш юбілей сёння ўся Беларусь адзначае?» — «Мой!» — упэўнена адказаў Гаўрон. «А што ж вы маўчыцё?! Мы вас дахаты даставім!» — усхапіўся міліцыянер і загадаў адвезці Алеся, куды ён скажа...»

Калаўрот падзей, паэтычных і мастацкіх імпрэз, шчырыя згадкі пра тых, хто сустракаўся і сустракаецца Віктару Шніпу па жыцці, уцягвае ў вір старонак «Травы бясконцасці», нагадвае пра вечнасць здзейсненага, служыць напамінам, што крокі маюць асаблівасць пакідаць сляды. І на пяску, і на вадзе. Ёсць нават сляды ў тых нашых кроках, што спалучаны з дыханнем у суладдзі з часам, у суладдзі з рэчаіснасцю.

Мікола БЕРЛЕЖ

Выбар рэдакцыі

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Вольга Здзярская: Для мяне мая прафесія — жыццё

Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.

Грамадства

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

«Любоў — галоўнае, што бацькі павінны даць сваім дзецям»

Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.