Вы тут

Джымі Нэльсан: Я нікуды не знік!


...У 90-я літаральна з усіх прасаў гучала песня «Беларускія дзяўчаты» ў выкананні хлопца з экзатычнай знешнасцю і нязвыклым акцэнтам. Потым час змяніўся, прыйшлі іншыя рытмы і іншыя папулярныя артысты. Пра тое, як склаўся далейшы лёс выканаўцы і чым ён жыве сёння, «Звязда» распытала ў самога Джымі Нэльсана.


Як учора было

— Помніце, як у вашым жыцці здарыліся «Беларускія дзяўчаты»?

— У 1995-м разам з аднакурснікам Сяргеем Лаўрэнцьевым мы стварылі свой музычны гурт «Інтэр». Аднойчы гурт запрасілі выступіць на канцэрце ў Вялікім тэатры оперы і балета. Там нас заўважыў Уладзімір Станкевіч, які на той момант працаваў на беларускім тэлебачанні і вёў перадачу «Тэлебом»: пасля канцэрта ён сустрэўся са мной і прапанаваў супрацоўніцтва. Усё закруцілася, як у віры: канцэрты, здымкі, гастролі. На адным з выступленняў у Барысаве на мяне звярнуў увагу Анатоль Ярмоленка і запрасіў да сябе ў маладзёжную студыю «Сябры».

Дарэчы, гэта студыя, якая з'явілася ў 1992 годзе, дала творчую стажыроўку і адкрыла для публікі мноства новых імёнаў. Тут «сталі на крыло» Андрэй і Аляксей Хлястовы, Уладзімір Станкевіч і Анжэліка Ют, Дзмітрый Смольскі, Уладзімір Радзівілаў, Тані Фарэда, Гюнеш...

Але праз некаторы час на хвалях зацяжнога эканамічнага крызісу многія беларускія артысты з'язджалі ў суседнюю Расію. Хтосьці прыжыўся, хтосьці вярнуўся... Запрашалі і Нэльсана, але ён нават думкі аб тым, каб паехаць з Мінска, не дапускаў. «Шмат разоў клікалі, практычна ўсе мае сябры цяпер жывуць там. Валодзя Станкевіч часта папракаў: «Што ты будзеш тут рабіць? Давай да нас, зладзім які-небудзь праект, столькі перспектыў!» А я так і не паехаў. Чаму? Бо зусім не ведаю Расію, а ў Беларусі мне ўсё знаёмае і жыць тут падабаецца».

— З кім-небудзь са студыі цяпер падтрымліваеце стасункі?

— Практычна з усімі на «Фэйсбуку» перапісваемся, віншуем адзін аднаго з асабістымі святамі. І Анатоль Іванавіч (Ярмоленка. — Аўт.) «лайкае» мае запісы, калі нешта яму падабаецца, таксама стэлефаноўваемся з ім часта.

Пасля маладзёжнай студыі прыхільнікаў у Джымі не паменшала, проста змянілася іх кола: адны добра памятаюць усмешлівага дыджэя як вядучага дзіцячых дыскатэк «Лімпапо», другія слухалі яго на радыё альбо адрываліся на танцпляцоўках сталічнага клуба «Рэактар». Усе гэтыя перыяды суразмоўнік згадвае з цеплынёй. А вось са спевамі, гаворыць, канчаткова «завязаў».

— Многія нават сёння напяваюць радкі з «Беларускіх дзяўчат» і пытаюцца: куды знік Джымі Нэльсан?

— Нікуды не знік, я тут, глядзіце! Па-ранейшаму раблю сваю музыку, проста не працую ў адным канкрэтным месцы, а выступаю як запрошаны DJ, пішу англамоўныя тэксты песень для сваіх маскоўскіх сяброў.

Джымі і дзяўчаты

Колішні музычны хіт для Джымі Нэльсана стаў, можна сказаць, прарочым — цяпер у яго дзве самыя блізкія і «прыгажэйшыя на свеце беларускія дзяўчаты», жонка Святлана і дачка Ціяна.

З будучай жонкай ён пазнаёміўся яшчэ на факультэце журналістыкі БДУ, але, прызнаецца, адразу не адчуў сваю палавінку — спатрэбіліся час і сумесная праца: «Мы разам працавалі на дыскатэцы, прызвычаіліся адно да аднаго, прыгледзеліся...» А вось Святлана, наадварот, дагэтуль першую сустрэчу памятае ў падрабязнасцях: «Разам з мамай на першым курсе прыехала засяляцца ў студэнцкі інтэрнат, і тут з двярэй... выходзіць Майкл Джэксан. А Джымі на той час вельмі любіў Майкла Джэксана і апранаўся падобна: кароткія штаны на шлейках, белыя шкарпэткі, стыльны капялюш. Я кажу: «Ой, мама, глядзі, якая прыгажосць незямная». Мама ў адказ гэтак сувора: «Света, пра вучобу трэба думаць!» А потым высветлілася, што мы з «Джэксанам» жывём на адным паверсе, пазнаёміліся бліжэй, і думаць толькі пра вучобу не атрымалася».

— За гэты час Джымі пераняў якія-небудзь беларускія рысы — спакой, цярплівасць і г. д.?

— Не-не, у яго адназначна такая самая гарачая кроў, як і раней. Прычым ва ўсіх сэнсах — ён не толькі лёгка ўспыхвае, але, што мяне дагэтуль здзіўляе, зусім не баіцца холаду. У нас ёсць кажухі, цёплыя курткі, — а Джымі не захутваецца наогул і заўжды раскрывае ўсе вокны ў доме.

— Калі я быў маленькі, то часта хварэў, асабліва пакутаваў на галаўны боль, — дадае Нэльсан. — А калі прыехаў у Беларусь, літаральна праз месяц усё як зняло. Вельмі мне ваш клімат пасуе.

— Зараз назаву страшную лічбу: вы ўжо амаль 30 гадоў у Беларусі...

— Так, 28 гадоў жыву ў Мінску. Але адчування, што я тут канчаткова «свой», усё ж няма — дагэтуль сумую па радзіме...

А на радзіме за мінулы час прайшлі дзве грамадзянскія вайны і змянілася некалькі прэзідэнтаў (нядаўна першую ў Афрыцы жанчыну-прэзідэнта змяніў на пасадзе легендарны экс-футбаліст Джордж Веа), але паехаць у Ліберыю ў Джымі так і не атрымалася. Дый сваякоў там ужо не засталося. Але сувязь з роднай зямлёй ён усё ж падтрымлівае — ёсць знаёмы, які рэгулярна перадае навіны і фотаздымкі, а таксама прывозіць насенне любімага пякучага перцу, без якога ўся наша ежа падаецца Нэльсану прэснай.

Тым не менш Беларусь — гэта дом яго любімай сям'і. Таму ў свой час на сямейнай нарадзе вырашылі, што дачка мусіць ведаць беларускую мову, і Ціяна паспяхова наведвае беларускамоўную сталічную гімназію, у якой дадаткова вывучаюць англійскую і кітайскую мовы.

Грыбы, баскетбол і цукеркі

— Працуеце вы ў творчай сферы. А як адпачываеце?

— Найлепш на прыродзе. У мяне ёсць знаёмыя, разам з якімі вельмі люблю хадзіць у грыбы і наогул блукаць па лесе — атрымліваецца скінуць увесь негатыў і насамрэч расслабіцца. Вось з рыбалкай не пасябраваў: выбраўся аднойчы са Свеціным татам Мікалаем, ён пастаянна нешта выцягваў, а я нічога не злавіў, ды так і закінуў вудачку дзесьці ў кут.

З любоўю да прыроды звязаная і вернасць Джымі дачнаму ўчастку, на якім расце ўсё — ад ліберыйскага вострага перцу да саджанцаў, якія ў каго іншага зачэзлі б, а ў яго ажываюць і пачынаюць пладаносіць.

— Ходзяць чуткі, што вас зазывалі ў кіно?

— Некалькі разоў насамрэч здымаўся ў галівудскіх фільмах, якія рабіліся на тутэйшых кінапляцоўках, — але вялікіх роляў не іграў, быў у масоўцы. Таксама ўдзельнічаў у кароткаметражках, якія здымала знаёмая рэжысёр для тэлебачання, але кінакар'еру рабіць ніколі не марыў, гэта дакладна не маё.

— Захапленне музыкай перайшло ў прафесію, атрыманая ў лінгвістычным універсітэце адукацыя таксама спатрэбілася для напісання англамоўных песень. А што з журналістыкай — стала нецікавай?

— Раней я пісаў тое-сёе пра музыку, вёў праграму на «8 канале». Але цяпер не бачу свайго месца ў гэтай сферы. Дый сучаснай беларускай музыкі, прызнаюся, зусім не ведаю. Толькі за творчасцю «Сяброў» заўжды сачу, а іншых нават не адрозніваю паміж сабой, назаву хіба што «Ляпіса Трубяцкога», «Лепрыконсаў» і Макса Каржа, песні якіх часта замаўляла публіка на дыскатэках. Часам гляджу «Еўрабачанне» разам са Светай, і кожны раз здзіўляюся, навошта беларускія артысты спяваюць на дрэннай англійскай замест таго, каб скарыстоўваць добрую беларускую. Узяць хоць матывы тых жа «Сяброў» альбо «Бяседы», аздобіць сучасным гукам — упэўнены, было б у Беларусі месца ў першых радках рэйтынгаў. Людзі, звяртайцеся часцей да народнай музыкі!

Нізавошта не паверу, што падтрымліваеце выдатную фізічную форму аднымі прагулкамі па лесе.

— Натуральна, не – ёсць яшчэ спорт. Надзвычай люблю баскетбол, яшчэ з часоў журфака, і дагэтуль рэгулярна хаджу на спортпляцоўку недалёка ад дома. У футбол апошні раз іграў, напэўна, з “Сябрамі”, а цяпер толькі гляджу па тэлевізару і адмаўляюся ўдзельнічаць у розных артыстычных зборных.

…А калі б не музыка, то Джымі Нэльсан мог бы стаць поварам. Прынамсі ягоная сям’я сцвярджае, што тата гатуе смачней за ўсіх.

— Джымі працуе звычайна увечары-уначы, а днём, пакуль мы з Цінай на працы, у школе і ў розных гуртках, ён гатуе спецыяльна для нас розныя стравы і нават пакідае запіскі, дзе што ляжыць, -- нахвальвае мужа Святлана. – Сам ён любіць больш вострую кухню, рыс з мясам, галубцы, і зусім не ўжывае складанасастаўныя стравы – напрыклад, салаты, але для нас можа расстарацца.

— Смачней за ўсё тата гатуе рубцы, — робка дадае Ціна. – А яшчэ цукеркі!

Хочаце пакаштаваць фірменныя цукеркі “ад Нэльсана”? Рэцэпт вельмі просты. Трэба ўзяць згушчонку (“абавязкова беларускую!” – падкрэслівае Джымі) і зварыць яе да густога карычневага колеру, а потым, змазаўшы рукі сметанковым маслам, скатаць шарыкі ці прыдаць ласунку любую іншую форму і як след астудзіць. Смачна есці!

Вікторыя ЦЕЛЯШУК

Фота Марыны Бегунковай і з асабістага архіва героя публікацыі

Выбар рэдакцыі

Грамадства

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Час клопату садаводаў: на якія сарты пладовых і ягадных культур варта звярнуць увагу?

Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.

Культура

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Чым сёлета будзе здзіўляць наведвальнікаў «Славянскі базар у Віцебску»?

Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».