Пінкавічы знакамітыя найперш як коласаўская мясціна. Тут працаваў малады настаўнік Канстанцін Міцкевіч пасля вёскі Люсіна, што ў Ганцавіцкім раёне. За два гады работы будучага пісьменніка паспелі палюбіць мясцовыя жыхары, якім ён усяляк спрыяў. На месцы школы, дзе жыў і працаваў педагог, зараз знаходзіцца яго музей. У ім беражліва захоўваюцца расказы вартаўніка школы, цёплыя ўспаміны вучняў. А вуліцы, па якіх сто гадоў таму хадзіў будучы класік, сталі, вядома, зусім іншымі.
Дэпутацкі корпус
Асаблівасці гэтага сельсавета абумоўлены яго блізкасцю да горада. У дзвюх вёсках адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкі пражывае амаль 5200 чалавек. Школа і дзіцячы садок тут самыя вялікія ў раёне. На тэрыторыі працуе да дзясятка невялікіх прадпрыемстваў і філіялаў даволі вядомых вытворцаў, такіх, напрыклад, як «Пінскдрэў», «Медтэхніка», «Белмедінструменты», ёсць свой участак ЖКГ.
Дэпутаты сельскага Савета ў сваёй большасці — гэта дырэктарскі корпус прадпрыемстваў і арганізацый, якія функцыянуюць у Пінкавічах. Старшыня сельскага Савета Анжаліка ГУДКОВА лічыць такі падыход найбольш прымальным у фарміраванні мясцовага Савета. Многія ўжо працуюць трэцяе скліканне, і ніякіх праблем не ўзнікае. «Яшчэ ніводзін з дэпутатаў не адмовіў у просьбе вырашыць нейкае канкрэтнае пытанне па добраўпарадкаванні, — кажа Анжаліка Паўлаўна. — А пытанні паўстаюць рэгулярна: то вялікую кветніцу ў скверы ўстанавіць, то зямлі для клумбы падвезці, нешта прыбраць. Заўсёды знаходзім разуменне».
Вада і газ
— Раней адной з асноўных праблем добраўпарадкавання быў раён новай забудовы, — расказвае кіраўнік мясцовай улады. — Не варта забываць, мы жывём на балоце. У ваколіцах даўно пракладзены водаадводныя каналы. Праўда, за апошнія дзесяцігоддзі гэтыя каналы зараслі не толькі хмызняком — там падняліся дрэвы. Дык вось, калі нарэшце расліннасць выдалілі, каналы прачысцілі і прыбралі, нават памяняўся выгляд гэтай мясціны, якую мы называем «за чыгункай». Усё зроблена за сродкі раённага бюджэту. Менавіта там цяпер з'яўляюцца вуліцы, будуюць дамы навасёлы. Найперш у раёне забудовы праклалі новыя дарогі, каб людзі маглі завозіць будматэрыялы і весці работы. Затым у раён прыйшлі газ, вада, нават сеткі оптавалаконнай сувязі працягнулі.
Адначасова з развіццём раёна новай забудовы ішла пракладка водаправода ў старой частцы Пінкавічаў. Для гэтага арганізавалі шэсць кааператываў. Працэс ішоў цяжка. Людзі нават хадзілі на прыём да губернатара. Яны бачылі, што навасёлам дапамагае бюджэт, а сталыя жыхары нібыта абдзеленыя дапамогай. Але ж кансэнсус быў дасягнуты, і з дапамогай кааператываў ваду праклалі. Апошнюю нітку водаправода шостага па ліку кааператыва здалі летась. І зараз ужо ўсе Пінкавічы з гарадской вадой. А гэта, несумненна, азначае новы ўзровень якасці жыцця.
Цяпліцы і кветкі
Цікава, што ў вёсцы, дзе ўсе дамы ацяпляюцца газам, па-ранейшаму запатрабаваныя мясцовыя віды паліва. Тут купляюць нямала дроў і торфабрыкету. Гаворка аб тым, што тутэйшыя жыхары маюць шмат цяпліц. Аказваецца, памылка — лічыць, што захапленне агурочным бізнесам пайшло з Альшан. У Пінкавічах агуркамі сталі займацца яшчэ раней, праўда, у значна меншых маштабах. Але і цяпер тым, хто вырошчвае агуркі, памідоры, кветкі, на жыццё хапае. Апошнім часам папулярнасць тут набірае вырошчванне цюльпанаў і петуній. Ёсць яшчэ адна адметная рыса ў тутэйшых агароднікаў. Яны навучыліся арганічна ўпісваць свае цяпліцы ў агульны выгляд двароў — так, каб гэты самы выгляд не псаваць. І сельвыканкам іх усяляк да гэтага стымулюе. Кожны год да дня вёскі праводзіцца конкурс на самы лепшы падворак і гаспадары, якія вылучыліся, атрымліваюць граматы, падарункі.
Кветак у вёсцы шмат. Іх тут любяць разводзіць. Цяпер імі ўпрыгожваюць многія мясціны. У час работы мінулага склікання на вуліцах з'явіліся вялікія кветніцы, набытыя спонсарамі. «Калі сталі высаджваць першыя расліны, некаторыя пазней пакралі, — уздыхае Анжаліка Паўлаўна. — Першы год дзе-нідзе па адной кветачцы заставалася. Падключалі старастаў, грамадскасць, тлумачылі, прасілі, ушчувалі. На другі год фактаў крадзяжоў стала менш, а цяпер людзі самі прыходзяць і прапаноўваць насенне, саджанцы кветак. Мы сёлета іх не куплялі, поўнасцю пасадзілі кветкі, якія ахвяравалі вяскоўцы». У гэтым годзе ўздоўж галоўных вуліц старшыня рызыкнула высадзіць туі. 300 штук маладзенькіх туй ужо сядзяць у радок з красавіка, пакуль ніводная не знікла са свайго месца. Людзі самі сочаць за парадкам, жыхары бліжніх дамоў прыглядваюць за саджанцамі.
Выхаванне прыкладам
— У нас ёсць свой участак ЖКГ, з навядзеннем парадку дапамагаюць прадпрыемствы, але, калі не будзе разумення і падтрымкі людзей, сапраўднага парадку не даб'ешся, — разважае Анжаліка Гудкова, педагог па прафесіі. — Вялікае значэнне мае выхаванне, асабісты прыклад, грамадская думка. Многае робяць у гэтым кірунку старасты. Я сама ў машыне маю пакет для смецця і рабочыя пальчаткі. Калі еду недзе па тэрыторыі і бачу пластыкавую бутэльку ці іншыя адходы, абавязкова прыбіраю. Асабліва крыўдна, калі ведаеш: толькі што ўсё прыбралі камунальнікі, але ж знайшоўся нехта, хто насмеціў. Як з гэтым змагацца? Прыбіраць. І дзяцей так выхоўваем у школе, у садку.
У дзіцячым садку не так даўно правялі капітальны рамонт. Будынак дашкольнай установы быў узведзены яшчэ ў савецкія часы і выгляд меў даволі гаротны. Раённы бюджэт выдзеліў грошы, зрабілі добры рамонт, мадэрнізавалі харчовы блок, абнавілі летнія веранды. Утульны двор, які патанае ў кветках, і малыя, і дарослыя гаспадары ўстановы з задавальненнем паказваюць гасцям.
Яшчэ на радасць пінкавіцкай дзятве летась адкрылі новую дзіцячую пляцоўку. З леташніх паляпшэнняў можна назваць і абсталяванне гандлёвых месцаў каля прадуктовай крамы. Раней гаспадары, якія хацелі прадаць сваю прадукцыю, прыносілі скрынкі альбо зэдлікі і сядзелі побач з крамай. Цяпер тут паставілі сталы з лаўкамі і месца для гандлю стала цывілізаваным. Людзі ўдзячныя, цяпер кожны дзень там гандлюе нехта з мясцовых жыхароў.
Знакавыя аб'екты
Амаль уся вёска сабралася, калі адкрывалі знакавы аб'ект для населенага пункта: у цэнтры вёскі на скрыжаванні дарог з'явіўся вялікі крыж-абярэг з паліраванай нержавейкі на гранітным пастаменце. Яго пабудаваў мясцовы бізнесмен Міхаіл Нарывончык. Цяпер у вёсцы кажуць, што такога крыжа па ўсёй краіне больш не знойдзеш. Мабыць, так і ёсць. Карэнныя жыхары Пінкавічаў ганарацца сваёй мясцінай. Гэта заўважыла яшчэ ў далёкія 30-я гады амерыканская падарожніца і даследчыца Луіза Арнер Бойд. Яна і расказала свету пра Пінскае Палессе і вёску Пінкавічы. Фотаздымкі жыхароў вёскі ўвайшлі ў многія альбомы даследчыцы. Іх выстаўкі з поспехам прайшлі ў Амерыцы. Пра пінчукоў уплывовая амерыканка гаварыла заўсёды з сімпатыяй. Больш чым праз 80 гадоў пасля яе экспедыцыі ў Пінкавічах з'явіўся памятны знак у гонар Луізы Бойд. Камень-валун з адпаведным надпісам усталявалі на тэрыторыі літаратурна-краязнаўчага музея Якуба Коласа. І народны пісьменнік, і заакіянская падарожніца пакінулі апісанні самабытнасці краю, прыгожай прыроды, добразычлівых людзей. А сённяшнія жыхары вёскі, здаецца, не падвялі. Прынамсі, па выніках мінулага года абласны Савет і аблвыканкам назвалі Пінкавіцкі сельсавет найлепшым у вобласці. Ганаровы дыплом уручыў старшыня аблвыканкама Анатоль Ліс на цырымоніі ўшанавання пераможцаў спаборніцтва «Чалавек года».
Святлана ЯСКЕВІЧ
Пінскі раён
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
Ідэнтычнасць праз спадчыну.
Беларусь — у тройцы лідараў па захваральнасці.
