Вераніка МАШАРСКАЯ, якая вырабляе гальштукі-матылькі з арнаментам (гл. «Звязду» за 09.02.2017 «Эфект матылька, або Мужчыны таксама хочуць быць моднымі»), нядаўна выйшла замуж. Што цікава, ідэя зладзіць свята ў беларускім стылі належыць яе выбранніку Аляксею Валадзько. «Мой муж цікавіцца нашай культурай і гісторыяй. Таму ідэя вяселля па-беларуску была блізкая нам абаім».
Першае маё пытанне пасля таго, як убачыла вясельныя здымкі: «Чаму жаніх не ў вашым рукатворным мятліку?» На што Вераніка толькі ўсміхнулася: «Бо палова гасцей мужчынскага полу на вяселлі была ў маіх тварэннях. Жаніх жа павінен адрознівацца. Таму і спыніліся на беласнежнай кашульцы з чырвоным арнаментам. Для майго таты, як, дарэчы, і для многіх сваякоў, вышыванку зрабіла мама. Сваю ж сукенку яна аздобіла арыгінальнымі каралямі з арнаментам з бісеру, набыла іх у нас у Оршы ў Доме рамёстваў.
— А што гэта за цуда-арнаменты ў нявесты на спіне? Няўжо татуіроўку зрабілі спецыяльна да вяселля? — цікаўлюся ў Веранікі.
— Не. (Смяецца.) Гэта адмысловая вышыўка бісерам. Надзвычай карпатлівая работа. Я вельмі доўга вышывала беларускія ўзоры на празрыстай сетцы. Завяршыла толькі ноччу перад вяселлем. Гэтую кампазіцыю я склала сама: выбірала арнаменты, якія з'яўляюцца абярэгамі сям'і, кахання, роду.
Да свайго вяселля Вераніка з Аляксеем рыхтаваліся старанна і загадзя. Шукалі розную інфармацыю пра беларускія традыцыі. «Увогуле, прыйшлося шмат перачытаць-перагледзець. У асноўным карысталіся інтэрнэтам ці літаратурай у электронным выглядзе, шмат карыснай інфармацыі ўзялі з кнігі «Залатыя правілы народнай культуры» Янкі Крука ды Аксаны Катовіч. Цудоўна, калі б з'явіўся нейкі ўніверсальны дапаможнік, дзе дакладна, ясна і поўна былі б распісаныя ўсе беларускія вясельныя традыцыі (а можа, мы проста не знайшлі такой крыніцы?)».
Маладыя першапачаткова ставілі мэту рабіць не традыцыйнае вяселле, а сучаснае з беларускім каларытам. Таму ўсё, што знайшлі, пра што даведаліся, — адаптавалі пад сябе, пры гэтым пастараліся захаваць сэнс абрадаў. У прыватнасці, не кусалі і не ламалі каравай, а толькі тры разы пацалавалі. Таму што ў Беларусі вельмі шанавалі хлеб і надавалі яму вялікае значэнне на вяселлі, ён лічыўся першым і самым дарагім падарункам навастворанай сям'і. «Таксама я не кідала букецік, бо жаніху і нявесце нельга ў гэты дзень нічога выкідаць ад сябе», — дадае Вераніка. Акрамя таго, маладыя, як было прынята ў нашых продкаў, сядзелі на кажусе.
«Паколькі я дызайнер, ды і нашы дзве сям'і творчыя, усё для афармлення залы (дарэчы, вяселле адзначалі ў аграсядзібе з беларускамоўнай назвай «Сябры і К») рабілі самастойна: запрашальнікі, рассадку гасцей, арку і многае іншае. Аўтэнтычную музыку падбіраў муж, ён у мяне вялікі знаток. Смачныя тарты ў беларускім стылі па нашай просьбе спяклі на Аршанскім хлебакамбінаце. Вядучы — Максім Панчанка з Віцебска — дарэчы, вёў вяселле на беларускай мове. Увогуле, настрой быў вельмі «беларускі».
Але ж самае «беларускае» на вяселлі — гэта госці. «Яны малайцы. Усе прыйшлі не на «свадьбу», а на «вяселле». Я, вядома, загадзя ўсім казала, што будзе цудоўна, калі яны нас падтрымаюць сваімі ўборамі, але з агаворкай, што гэта не абавязалаўка. Але ўсе прыйшлі такія прыгожыя, у вышыванках або нейкіх іншых уборах з арнаментам. І падарункі прынеслі таксама з беларускім каларытам, у прыватнасці агародніну са смешнымі вершыкамі-віншаваннямі на беларускай мове, кветкі нашай зямлі — валошкі, рамонкі, лубін, півоні...»
Надзея ДРЫНДРОЖЫК
Фота Наталлі ВАЙТКЕВІЧ
Набор на бюджэтныя месцы павялічыцца.
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
