На «Славянскім базары» ўпершыню прайшоў вялікі КВЗ-канцэрт

«Мы абавязкова прыдумаем жарт пра Віцебск», — паабяцалі ігракі розных каманд. Сабралі аншлаг і абяцанне стрымалі: было смешна, вельмі смешна і зусім смешна.

Віцебская публіка з захапленнем прымала чэмпіёнаў і фіналістаў Вышэйшай лігі Міжнароднага саюза КВЗ — каманды «Саюз» (Цюмень), «Трыед і дыёд» (Смаленск), «Руская дарога» (Армавір) і «Плюшкі імя Яраслава Мудрага» (Цвер), а таксама землякоў — суровых і добрых «Belarusаў» з Мінскага трактарнага завода і дзіцячую віцебскую каманду гімназіі нумар 8 «Кролікаў-ваяроў», якая паспела ўжо «засвяціцца» ў тэлеэфірах школьнай лігі.

Наогул, беларусы ўмеюць не толькі смяяцца, але і жартаваць. Прыгадаць хоць бы чэмпіёнскі склад каманды БДУ на чале з Віталем Шляпо, якая ў 1999 і 2001 гг бліскуча выйгравала сезоны, а пазней стаяла за стварэннем самых смешных расійскіх тэлесерыялаў, альбо «хітра-жоўтую» каманду ЧП — бронзавых прызёраў Вышэйшай лігі КВЗ у 2005-м. Цяпер новы час, новыя гульцы і жарты — а добрае пачуццё гумару па-ранейшаму ў цане. Яго і прывезлі ў Віцебск госці з розных куткоў Расіі і Беларусі.

«Самы вясёлы, знаходлівы і сексуальны чалавек, па версіі яго бацькоў», ігрок зборнай Камызякскага краю па КВЗ Дзяніс Дорахаў разагрэў публіку прапановай прыдумаць пытанні да ігракоў: «За лепшае пытанне будзе прыз, я недачуў, ці то Ламбарджыні Д’ябла, ці то грамата, але будзе».

«Дзе ты быў?» — «У спонсара». — «Вось заўжды ён так ад бабулі вяртаецца». — «Ён хоць так, а ты з лішнімі кілаграмамі!». «Руская мова — гэта проста беларуская з памылкамі», «Сынок, ты будзеш гарбату... альбо інжынерам?» — з немудрагелістых, але забаўных мініяцюр адкрылі канцэрт «Кролікі-ваяры».

«Беражонага Бог беражэ, гэта ён сам асабіста сказаў», «Бывай, горад на віне!»... Эксперыментальныя распрацоўкі, вострыя жарты і змрочнае абаянне КВЗшнікаў з трактарнага завода знайшлі ў зале поўнае разуменне і гарачае захапленне

Любімыя публікай «гопнікі» са Смаленска Чэрап і Жыгуль разам з усёй камандай прывезлі ў падарунак песні, разетку, зробленую ўласнаручна, пераканаўчы рэп-батл паэтаў ХХІ і ХІХ стагоддзяў, сексуальныя намёкі з савецкага кіно і жарты на мяжы фолу, якія, зрэшты, прыйшліся даспадобы.

«Плюшкі імя Яраслава Мудрага» вызначаюцца фірменным гумарам: «Ты атрымала падарунак на дзень нараджэння?» — «Так. Старога пацука!» — «Ох, гэтая Белпошта... Я ж нічога не адпраўляў». «Дзяўчына, чаму вы не танцуеце?» — «Можа, таму што мы ў ліфце?», «Па дакументах мы не каманда КВЗ, а вішнёвы «кашкай» 2006 года»... Не, літарамі перадаць не атрымаецца — гэта трэба чуць жыўцом.

«А што вы такія сумныя сядзіце, быццам гэта вы з Армавіра прыехалі?» — распытвала гледачоў каманда «Руская дарога». І расказала, што такое клуб сумнага курэння, чаму «з шэнгенам не тыя адчуванні», як чытаюць гангста-рэп у Армавіры і навошта ў Віцебску шуба (спойлер: у +8 градусаў на начных канцэртах вельмі нават не зашкодзіць).

Закрываў канцэрт цюменскі «Саюз» — «Отсталые в развитии шикарные артисты», скарочана ОРША«. «Нагадваю: вы не дома, вы ў гасцях». — «Дзякуй». — «Дзякуй за гэта Гарбачову скажыце!». «У цябе дэбілы ў родзе былі?» — «Не». — «Выступае адзіны ў сваім родзе...». «У мяне проста косць шырокая!» — «Ніколі не бачыў, каб косць з бакоў звісала». «У вас наогул мазгі ёсць?» — «Што ёсць, таго няма!». «Прыязджайце да нас у Цюмень, у нас нядаўна адкрылі новы кінатэатр, боўлінг, турму... Ёсць дзе пасядзець».

А потым гледачы насамрэч зладзілі камандам дывановую бамбардзіроўку пытаннямі, і можна яшчэ паспрачацца, у каго выходзіла лепш — у ігракоў ці публікі. «Чаму кожнае лета КВЗ праходзіць у тых месцах, дзе холадна і няма сцен?», «У Салігорску прыдумалі салёнае піва, у Гомелі — валошкавае марозіва. А як яшчэ развіць турызм у Беларусі?» — «Як у Баранавічах прыдумалі, з’язджаць з Баранавічаў». «Кажуць: убачыць Парыж і памерці. А што вы можаце сказаць пра Беларусь? — Пачуць Саладуху і заплакаць...»

Адрагатаўшы на працягу трох гадзін прывітанне, размінку і музычны фрыстайл, разыходзіліся КВЗшнікі і 6-тысячная зала Летняга амфітэатра пад апладысменты, цалкам задаволеныя адзін адным. Абяцалі сустрэцца налета.

Вікторыя ЦЕЛЯШУК

Фота Ганны ЗАНКАВІЧ