Да каго душа ляжыць...

У беларусаў Еўпаторыі ў сябрах — людзі розных нацыянальнасцяў. Сярод іх і карэйцы, якія мараць стварыць у горадзе сваю суполку.

Выбіраць сяброў па нацыянальнасці — не лепшая, пагадзіцеся, жыццёвая тактыка. Мы ж, беларусы Еўпаторыі, адладжваем стасункі з прадстаўнікамі розных народаў. Запрашаем іх на свае імпрэзы. Так было й напярэдадні Дня Расіі, які адзначаецца штогод 12 чэрвеня: Беларуская нацыянальна-культурная аўтаномія “Крым — Беларусь” правяла імпрэзу “Талерантнасць — дарога да міру”. Сабраліся мы ў зале “Дружбы народаў” бібліятэкі імя Лесі Украінкі — там традыцыйна ладзім сустрэчы. У ходзе імпрэзы мы былі ўсе як адзінае цэлае: па настроі, пачуццях любові да Расіі, у якой даўно жывем, і да роднай Беларусі. Дарэчы, і песні ў нас гучалі як рускія, так і беларускія. Спявалі Святлана Пылева, Любоў Макіна, Марыя Гудзь, Наталля Смірнова, Алена Прынь, Уладзімір Васільеў, Аляксандр Тусаў.

У нашай суполцы пануе дух творчасці. Паэт Рыгор Кашанскі чытаў свае новыя вершы пра Расію, Беларусь. У іх аўтар разважае пра высокі сэнс жыцця сваіх сучаснікаў, хуткаплыннасць часу, хараство прыроды роднага краю. Мастачка з беларускімі родавымі каранямі Алена Прынь паказвала свае працы сябрам суполкі, цікавілася: як вам? Мы, вядома ж, яе творчасць падтрымліваем! А яшчэ — жарты, гумар, вясёлыя прыпеўкі заўсёды з намі. На гэты раз Марыя Гудзь, якая родам з Гомельскай вобласці, выдатна спявала прыпеўкі як па-руску, так і па-беларуску. Марыя, дарэчы, сама ж іх складвае, у яе радках ёсць запал шчырых пачуццяў, тонкія асацыяцыі, напорыстасць.

У гасцях на імпрэзе ў нас былі карэйцы: стрыечныя брат і сястра Эдуард Цян і Ульяна Кім. Яны ўжо даўнія сябры беларусаў. Эдуард Міхайлавіч спяваў карэйскія песні, асабліва спадабалася нам жартоўная “Алмазная гара”: нават спрабавалі вывучыць прыпеў. Ульяна расказала пра карэйскія традыцыі, адметнасці нацыянальнай кухні. Яна марыць стварыць карэйскую нацыянальную суполку ў Еўпаторыі, а пакуль разам з цёткай даглядае маму, Кацярыну Кім: ёй сёлета будзе 90 гадоў. Ад усёй душы жадаем Кацярыне Георгіеўне Кім здароўя, добрага настрою.

Згадалася мне, як пачыналася наша дружба з карэйцамі. Да мяне як галоўнай рэдактаркі часопіса “Крым — Беларусь”, кіраўніцы беларускай суполкі звярнулася жыхарка вёскі Нагінскае Прыморскага краю Кацярына Кім з просьбай дапамагчы ёй знайсці жыллё ў Еўпаторыі. Збіралася купіць, каб потым пераехаць і жыць тут. Аказалася, што нумары часопіса “Крым — Беларусь”, прысвечаныя Еўпаторыі, даслаў ёй пляменнік, лекар Эдуард Цян. Ён бываў у нашым горадзе-курорце, таксама хацеў стаць яго жыхаром. Што ж, мы знайшлі варыянты. Кацярына Георгіеўна прыязджала ў Еўпаторыю, выбрала тое, што ёй падышло. А заадно й пасябравала з беларуcамі. Яе мы ахвотна прынялі ў кампанію, акружылі клопатам і ўвагай, шмат расказвалі пра Еўпаторыю. Нават запрасілі ў сваю калону на традыцыйны парад у Еўпаторыі — перад адкрыццём курортнага сезона: тое было ў канцы красавіка 2017‑га. Дарэчы, Кацярына Георгіеўна — Герой Сацыялістычнай працы, цікавая суразмоўца. Пасля парада жартавала: “Я адчула сябе сапраўднай еўпатарыйкай!” І дадала карэйскую прыказку: “Да каго душа ляжыць, да таго й ногі нясуць!”.

Потым наша старэйшая сяброўка вярнулася ў Прыморскі край, каб канчаткова пераехаць у Еўпаторыю, дзе ў яе ўжо з’явіліся добрыя сябры. Мы гатовы дапамагчы ёй тут асвоіцца, палюбіць горад так, як любяць яго мясцовыя беларусы. Цяпер сям’я Кім жыве ў доме па вул. Інтэрнацыянальная, 109, і сябрам зручна прыходзіць на нашы імпрэзы ў згаданую бібліятэку (дом № 149 па той жа вуліцы). А мы не супраць, калі й для карэйцаў у Еўпаторыі зала “Дружбы народаў” стане таксама сваёй.

Дзіна Шаўчэнка, кіраўніца Беларускай нацыянальна-культурнай аўтаноміі “Крым — Беларусь”, г. Еўпаторыя