Падрыхтавалі вучні 8 «А» класа сярэдняй школы № 144 Мінска ў якасці сімвалічнага падарунка да прафесійнага свята педагогаў. З кошычкамі сакавітай садавіны трое вучняў сустракалі на ўваходзе настаўнікаў і кожнаму ўручалі чырванабокі, перавязаны стужкай яблык.
Астатнія школьнікі класа віншавалі педагогаў на іншых паверхах. Іх «святочная служба» скончылася ў восем раніцы, а Руслана Краўцова, Уладзіслаў Жданько і Кірыл Меляняка дзяжурылі на пасту, пакуль у школу не прыйшлі ўсе настаўнікі. Уручыць яблык, усмешку і добры настрой было іх учорашнім абавязкам.
Чаму служба і абавязак? Проста 8 «А» на гэтым тыдні дзяжурны па школе: усе вучэбныя дні яны адказныя за сталоўку, урокі і, вядома, святкаванне. У панядзелак вахту пяройме іншы клас.
— Мы ўжо віталі настаўнікаў кветкамі, цукеркамі, дробнымі падарункамі. Цяпер вырашылі: паколькі зараз восень, будзе добра пачаставаць прыгожымі яблыкамі, — кажа Руслана.
Прыйшлі актывісты-выдатнікі, як кажа пра вучняў іх класны кіраўнік Людміла КАЗАЧОНАК, — яшчэ васьмі не было. А яблыкі ўпрыгожвалі стужкамі дома ў хлопцаў.
— Мама, канешне, дапамагала, — прызнаецца Кірыл, а на маё правакацыйнае пытанне «колькі сам з'еў?» адказвае, што ў яго на яблыкі алергія, так што ніводнага.
Ва ўсіх настаўнікаў, якія спяшаліся на работу як у звычайны дзень, пасля ўручэння яблыкаў спачатку на твары лёгкая разгубленасць, затым — шчырая ўсмешка і падзяка.
— Малайцы, здзівілі, прыемны падарунак, — смяецца педагог-арганізатар Васіль ГАЛАВЕШКА, які толькі што атрымаў свой яблык. — Мне ўдвая гэта прыемней, бо звычайна я адказны за нешта падобнае.
— Мне дзеці насамрэч заўжды ўсміхаюцца. Мы заўсёды знаходзім агульную мову, а сёння дык тым больш, — дзеліцца ўражаннямі Васіль ЗЕЛЯНОЎ, настаўнік інфарматыкі, які жартуе з дзяжурнымі святкавальшчыкамі і падбадзёрвае іх на пачэсным пасту.
— Некаторыя ад нечаканасці нават увесь кошык намагаліся схапіць, — смяюцца школьнікі. Яны толькі што высвятлялі праз гульню «камень-нажніцы-папера», хто будзе ўручаць яблык галоўнаму педагогу школы — дырэктару.
Школе, дарэчы, сёлета спаўняецца 40 гадоў. З датай святкавання яшчэ не вызначыліся, аднак цёплая сямейная атмасфера тут заўжды, кажа дырэктар, якая толькі ўвайшла ў дзверы і атрымала свой яблык.
— У нас традыцыі ўсе прыемныя. Школа наша невялікая, і я ведаю кожнага асабіста. Ужо шмат гадоў мы не проста вучымся тут, а жывём у ёй. Аднак такі сюрпрыз нечаканы, — прызнаецца задаволеная Жанна ЛАЗАРЧЫК, дырэктар школы. — Мы планавалі свята ў выхадны дзень, а сёння настройваліся на звычайную рабочую пятніцу.
Што ж, стварыць настаўніку з ранку добры настрой — пэўна, і ёсць самы лепшы падарунак.
Ірына СІДАРОК
Фота аўтара
Інтэрв'ю з алімпійскім чэмпіёнам па фехтаванні.
Прафесійна, аператыўна, па-добраму.
