Жыхаркі гарадскога пасёлка Бешанковічы Алеся Аўчыннікава і Аксана Лейчанка часта апранаюць старадаўнія мясцовыя строі, калі дэманструюць традыцыйнае народнае мастацтва на этнафальклорных фэстах і кірмашах, прадстаўляючы раённы Дом рамёстваў: Алеся — дырэктар гэтай установы, майстар па лепцы гліняных свістулек і роспісу па шкле, Аксана — майстар-метадыст па ткацтве. А іхнія святочныя строі вышытыя майстрам Аленай Пагарэльскай у 2016 годзе на ўзор жаночага адзення канца ХІХ — пачатку ХХ стагоддзя. На шчасце, яшчэ захаваліся адзінкавыя экзэмпляры ў бабуліных куфрах, у музейных запасніках.
— У такія строі местачковыя і вясковыя кабеты і дзяўчаты прыбіраліся, калі ішлі ў царкву, альбо калі танцавалі на вяселлях і вячорках, вадзілі купальскія карагоды і «жанілі Цярэшку», — кажа Алеся Аўчыннікава. — Наша майстэрня працягвае традыцыі мясцовых рамеснікаў і ўмельцаў, якія ў сваіх рукатворных работах пакінулі неацэнны скарб, у тым ліку і ў рэгіянальным жаночым адзенні. Для нас гэта — выток сапраўднай духоўнасці!
Па задуме гэтага фотапраекта, на здымку трэба паказваць і сапраўдную — чыстую, упарадкаваную і, само сабою, любімую жыхарамі крыніцу. Такой крыніцай стала «Ляснічка», якая дзень і ноч б'е з-пад крутога берага Крывінкі непадалёку ад райцэнтра. Да яе вядзе сучасная жалезная лесвіца, якая ніколечкі не парушае гармонію ціхага і ўтульнага куточка. Наадварот, прыступкі даюць уяўленне, што яны злучаюць не толькі стагоддзі, але і нашы вытокі.
Анатоль Кляшчук, фота аўтара
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
