Як нараджаюцца традыцыі? Ды рэч вядомая: нешта робіцца першы раз, а потым як быццам і выбару няма — трэба вяртацца, рабіць яшчэ і яшчэ. Так атрымалася са звяздоўскім «...Народам на провадзе!», так — з конкурсам на лепшы подпіс да здымка. Чытачы (ці паверыце — гадоў з дваццаць ужо!) практыкуюцца: нешта прыдумляюць, дасылаюць у рэдакцыю... Лепшыя варыянты потым друкуюцца, аўтары найлепшых — узнагароджваюцца квартальнай падпіскай на «Звязду»... Усё, здавалася б, добра, адзінае...
Здымак друкуецца раней, пераможцы называюцца пазней...
І толькі ў апошнім нумары года «карцінка поўная». Усмешачку!
«Месцы ёсць — з дурною славай,
Ды «разумным» — абы сплаваць...»
У працоўны час Мікіта
На прыроду вывез
«світу»:
Нехта смажыць
шашлычкі,
Нехта з вудай ля ракі,
Хтось падаўся у грыбы,
Хто — ўдваіх —
яшчэ куды...
А ў Мікіты нуль турботаў:
Спіць хлапец
і сушыць боты.
Мікалай Касмачэўскі, г. Наваполацк
— Ты, вятрыска, раскажы,
Дзе і з кім цяпер мужы?
— Ды пілі гарэлку, піва...
Як заўсёды, не хапіла...
Па дабаўку
па Віллі
Дружна ў краму паплылі,
І занесла малайцоў
Проста ў лапы пагранцоў.
Любоў Чыгрынава, г. Мінск
Кіроўца, едучы з работы,
Пад прыдарожныя кусты
Адкінуў гумавыя боты,
А мог — крый божа — капыты.
Карына Цануніна, г. Вілейка
Боты, што купіў Пятро,
Прапускаюць «аш два о».
А калі прамочыш ногі,
Няма лепшай дапамогі,
Чым «цэ два
аш пяць о аш».
Ды кіроўца — не алкаш.
І ДАІ «пасе» дарогі...
Значыць, трэба церці ногі.
Мікалай Старых, г. Гомель
«Муж званіў з камандзіроўкі,
Што купіў сабе абноўкі...»
Пачала рамонт
кватэры —
Мігам зніклі кавалеры...
Ты ж —
як хочаш:
клей шпалеры,
Столь бялі
і вешай дзверы,
Мяняй плітку, унітаз...
Ці хаця б —
не засмучайся,
У аб'явы учытайся:
Можа, прыйдзе...
муж на час?
Валерый Гаўрыш, г. Чавусы
Маляра, красуню Леру,
Пакідаюць кавалеры.
Канстанцін пайшоў
да Танькі,
Бо яна працуе ў банку.
Павел —
у дакторкі Томы
(Тая носіць спірт
дадому).
Не злажылася
й з Антосем,—
Паху фарбы не выносіць.
Мікалай Старых, г. Гомель
Распышэлі
Тома з Грышам:
Мы сягоння
нуварышы,
Трэба нам такі палац,
Што не мела
нават знаць...
І муштруюць рабацяг:
Тут не гэтак,
там — не так.
Заганялі да знямогі:
Не дай божа свінням рогі!
Любоў Чыгрынава, г. Мінск
Муж званіў
з камандзіроўкі,
Што купіў сабе абноўкі...
Ёй жа
трэба столь бяліць,
А галовачка —
баліць:
Для каго
ён там прыбраўся?
Мо, крый божа,
закахаўся?
Што ён есць?
Дзе ляжа спаць?
Як дадому прычакаць?
Мікалай Касмачэўскі, г. Наваполацк
З прамзоны
ці не першы раз
На хутар выехаў Сярожа.
На твар надзеў процівагаз —
Азонам дыхаць ён не можа.
Наталля Шкут, в. Прудок, Светлагорскі раён
Той, хто любіць пахі лета
Ды хвароб баіцца,
Хай запомніць,
што вось гэтак
Можна бараніцца:
Усцягнуў процівагаз —
І гуляй, як дзікабраз.
Мікола Кісель, г. Мінск
Паглядзіце, ягамосці, —
Гэта з будучыні госці...
Стрэнеш недзе
ды сам-насам —
Каб не стаў заікам часам.
Валянціна Гудачкова, г. Жыткавічы
Не пабіла грады градам,
Не пужаў нажом бандыт...
Ясь застаўся з голым задам
Праз даляравы крэдыт.
Любоў Чыгрынава, г. Мінск
Ля ракі на гэты раз
Ясь знайшоў... процівагаз
І на кумпал свой надзеў...
Да сябе кіруе ў хлеў...
Кажа: «Ўсякая драбніца
Калі-небудзь ды згадзіцца...»
Ну а я зрабіў выснову:
Перад намі Плюшкін новы.
Мікалай Старых, г. Гомель
«Ёсць ідэя ў дзеўкі Веры,
Як прывабіць кавалераў...»
Столькі выдумкі ў народзе...
Чыгункі — глядзіце — ў модзе!
Хто іх выкінуў учора,
Аж чарнее сёння з гора!
Я вось здымак разглядаю —
Толькі локці не кусаю:
Каб наперад моду знала,
Я б таксама шыкавала!
Ніна Кандрашонак, г. Петрыкаў
Зацікавіў дзевак новы
Невядомы быт вясковы.
А таму мінчанка Жанка
Не паненка ўжо — сялянка.
Ў кухні бачыць чыгуны:
Можа, служаць як званы —
Каб склікаць людзей
на збор?
Можа — галаўны убор?
Мікалай Старых, г. Гомель
Аддаём даніну модзе:
Ледзь вясна —
без шапак ходзім.
А калі мароз знянацку?
Ці мяцеліца, снягі?
Трэба, значыць, уцяпляцца,
А то вымерзнуць мазгі!
Віктар Сабалеўскі, г. Узда
Закарцела неяк Свеце
Зоркай стаць у інтэрнэце,
Ідэя фікс —
ні даць, ні ўзяць —
Болей лайкаў атрымаць.
Ёй, каб спраўдзіць
гэту мару,
Чыгунок і той да твару!
Наталля Шкут, . Прудок, Светлагорскі раён
У каго «кацёл» не варыць,
Таму новенькі падараць...
Затаварылася крама —
Рознай можа быць рэклама.
Валянціна Гудачкова, г. Жыткавічы
«З кірмашу без бабы дзед прыкаціў дадому...»
Рэкс трымае
пад сакрэтам,
Што ляжыць у возе гэтым.
Можа, грошы,
можа, дровы
Пад пасцілкай
адмысловай...
Каб пажыць
хоць трохі ў шчасці,
Шмат спрабуючых украсці.
Сужэнцы Астроўскія, г. Мінск
«Жулік спец!»
ды «Жулік ас...»
«Жулік выцягне калгас!»
Спадзяваліся — дарма,
Бо й каня ужо няма!
...Цюцька
так бы не сказаў —
Не па ім маркоціцца:
Гаркне з воза сваё «гаў!»,
І хай Мурка носіцца.
Ніна Бурко, в. Капланцы, Бярэзінскі раён
Прыязджайце,
ягамосці,
У сядзібу дзядзькі Косці!
Жыўнасць
розная
тут ёсць
Ды чысцюткае паветра.
І адна у горле «косць»:
А куды ж
схадзіць да ветру?
Любоў Чыгрынава, г. Мінск
Мурка з Жучкай
свайму дзедку
Памагалі цягнуць рэпку,
Сцераглі усё, што сеяў,
Ад мышэй і ад зладзеяў.
Вось і дзед перад зімою
Забірае іх з сабою —
Не кідае ў чыстым полі
Зімаваць адных на волі.
Мікалай Старых, г. Гомель
У загончыку Ігнат
Дрэсіруе парасят:
Пятачкі пазадзіраюць,
Па камандзе падбягаюць...
На арэну павязе?
Ці...
быць салу-каўбасе?
Іна Алісевіч, в. Мякаты, Уздзенскі раён
У вясковым у двары —
Мытная застава.
Іншаземцы-вепрукі
Добра знаюць справу.
Як паедзеш каштаваць
З душамі аладкі,
То з кішэні даставай
Свінкам... шакаладкі.
Іван Сіманёнак, г. Паставы
Скажу вам праўду,
не зманю:
З прывагай будзеш
і з прыплодам,
Калі в'етнамскую
свінню
Карміць цукеркамі
заўсёды.
Карына Цануніна, г. Вілейка
Паважаю я свіней,
Што ў маёй суседкі.
Бо не ў кожнага
з людзей
Чыстыя шкарпэткі.
Валерый Гаўрыш, г. Чавусы
Свінням гэткае пароды
Ў нас прастора
і выгоды:
Загародку ў двары
Ладзім мы,
гаспадары.
Каб з падворка
не ўцяклі,
Каб здаровымі былі:
Каб не чуць
і век не бачыць,
Што такое грып
свінячы!
Мікалай Касмачэўскі, г. Наваполацк
Апошні (у прыватнасці, сёлета) агляд конкурснай пошты і, адпаведна, здымак, да якога трэба прыдумаць подпіс, змешчаны 4 снежня. Даўнавата — многія з чытачоў ужо даслалі свае творы і творыкі. Многія, хочацца верыць, яшчэ дашлюць, бо конкурс, як вы зразумелі, будзе працягвацца (нічога ж не зробіш — традыцыя). А гэта значыць, што далучыцца да кагорты яго ўдзельнікаў (згадзіцеся: цуд якая кампанія, дзе многія ўжо знаёмыя — спісваюцца-стэлефаноўваюцца, нават сябруюць) аніколі не позна. Так што пішыце: варушыце мазгамі, варушыцеся самі! І тады мы сустрэнем не толькі 2020-ы, але і...
Адной з нашых адданых чытачак днямі споўніцца сто! Бяда ў чалавека: трэба пашпарт мяняць! Дык і ў вас хай большай не будзе!
...Што да «Звязды», то яна, як вы ведаеце, з 1917-га!
І пры гэтым па-ранейшаму прымае і кампліменты, і віншаванні накшталт (ад спадарыні Валянціны Гудачковай):
Не стамляйся ж ты, стогадовая!
Да людзей прыходзь заўжды
новая!
Бо з табою сіл прыбаўляецца,
Што задумаеш — атрымаецца!
Вось за гэта ўжо можна выпіць! І жыць далей — дасць бог, са «Звяздой»!
Як мы бярозавік куплялі на гандлёвай пляцоўцы лясгаса і ў лясніцтве
Творчая вечарына народнага артыста Беларусі прайшла ў адной з мінскіх гімназій.