У 2015-м тут з'явіўся новы фізкультурна-аздараўленчы цэнтр, на плошчы ўсяго 1,5 гектара размясцілася адразу і футбольнае поле, і тэнісны корт, і пляцоўка для пляжнага валейбола. Зімой, калі спрыяе надвор'е, усё гэта пераўтвараецца ў прастору для заняткаў лыжамі і канькамі. Кіруе цэнтрам былы прафесійны спартсмен, які пасля завяршэння гульнявой кар'еры не пабаяўся перабрацца са сталіцы ў раён з насельніцтвам у 19 тысяч, каб працягнуць займацца любімай справай.
Паслугі фізкультурна-аздараўленчага цэнтра карыстаюцца асаблівай папулярнасцю летам, але цэнтр не пустуе і зімой. Бегавыя дарожкі вакол стадыёна ў добрую снежную зіму ператвараюцца ў лыжню, тэнісны корт становіцца лядовай пляцоўкай, у гэты час там з'яўляюцца дадатковыя борцікі. А вось што карыстаецца папулярнасцю круглы год, дык гэта вулічныя трэнажоры. Яны знаходзяцца пад навесам, да кожнага з іх прадугледжана інструкцыя.
— Мы пачыналі заняткі ў мясцовым ФАЦ са скандынаўскай хады, хадзілі ў сасновы лес, што непадалёк. Потым дадалі яшчэ і заняткі на трэнажорах, якія з'явіліся тут у 2018 годзе. Цяпер прыходзім на заняткі з сяброўкай два разы на дзень, — расказвае пенсіянерка Наталля КАПЦЭВІЧ. — Рэгулярна бачым, што тут займаюцца і дзеці, і падлеткі. Комплекс трэнажораў — гэта вялікі падарунак жыхарам горада ад райвыканкама, — дадае жанчына.
Акрамя гэтага фізкультурна-аздараўленчы цэнтр мае цір, праводзіць заняткі па шашках і шахматах, а таксама дае магчымасць пагуляць у настольны тэніс. Сёння за ФАЦ замацавана 11 інструктараў-метадыстаў, якія аздараўліваюць насельніцтва, чацвёра з іх працуюць на вёсцы.
— Наша задача аздараўляць, а не займацца прафесійным спортам, — расказвае дырэктар фізкультурна-аздараўленчага цэнтра Віктар НЕДАЛІЎКА. — Мы не дзелім гараджан па ўзросту, займаюцца ўсе, хто хоча. Калі некалькі гадоў назіраўся спад у адносінах да папулярнасці фізкультуры, то сёння гэтая тэндэнцыя мяняецца, і мы наадварот бачым павелічэнне патоку людзей.
Напрыклад, групы дзяцей, якія займаюцца стральбой у мясцовым ціры, перапоўненыя, расказвае інструктар па стральбе Аляксандр БАЦЫЛЁЎ. «Але я ж не магу іх выгнаць, калі дзеці прыходзяць на заняткі з жаданнем і зацікаўленасцю», — разводзіць рукамі Аляксандр Мікалаевіч. Тут хлопцы і дзяўчаты страляюць з пнеўматычнай зброі, а потым некаторыя з іх дэманструюць свае навыкі на вядомым у краіне турніры «Снежны снайпер».
Большасць наведвальнікаў збіраецца ў самым спартыўным месцы горада бліжэй да вечара, хоць цэнтр працуе з 6 раніцы да 23.00.
— Напэўна, не ўсе ФАЦ у краіне працуюць па такім графіку, але я не магу зачыніць вароты нашай тэрыторыі, калі чалавек хоча займацца ў 22.00, калі яму так зручна, — дзеліцца Віктар Аляксандравіч. — Бо некаторыя прыходзяць на трэнажоры менавіта пасля таго, як сцямнее, таму што саромеюцца. Мы падыходзім да іх, прапануем дапамогу інструктара — адмаўляюцца. Ну, хай лепш займаюцца так, чым наогул ніяк.
У цэнтры таксама працуе пракат лыж, канькоў і катамаранаў, а вось палкі для скандынаўскай хады, напрыклад, работнікі гатовыя выдаваць жадаючым бясплатна.
— Група па гэтаму віду спорту з'явілася ў нас у канцы 2018 года, я сам хадзіў і расклейваў аб'явы на прыпынках транспарту ў горадзе, каля буйных крам, таму што для пажылога насельніцтва гэта больш эфектыўна, чым аб'явы ў інтэрнэце, — расказвае дырэктар ФАЦ. — Народ стаў падцягвацца. Сёння яны ўжо проста прыходзяць, бяруць палкі і ходзяць не толькі па нашай тэрыторыі, але і па ўсім горадзе.
Штогод на базе цэнтра праходзяць розныя спартакіяды для мясцовых арганізацый і школ. Дарэчы, Старыя Дарогі ў спартакіядзе сярод школьнікаў у групе В (гарады з невялікім насельніцтвам) ужо чацвёрты год запар займаюць першае месца. Да актыўнага ладу жыцця работнікі ФАЦ імкнуцца прыцягваць цэлыя сем'і, таму праводзяць і вядомую спартакіяду «Мама, тата, я — спартыўная сям'я». Сям'я са Старых Дарог у 2018 годзе выйшла ў фінальную частку рэспубліканскіх спаборніцтваў і ў складзе дружыны Мінскай вобласці заняла трэцяе месца ў краіне.
На стадыёне ФАЦ у чэмпіянаце Мінскай вобласці гуляе аматарская футбольная каманда горада, за якую выступаюць мясцовыя жыхары і студэнты, некаторыя з іх спецыяльна для гэтага вяртаюцца ў родны горад. На гульні старадаражан рэгулярна збіраецца каля сотні балельшчыкаў, што нядрэнна для невялікага горада. Віктар Недаліўка адзначае, калі б у горадзе была хоць адна прафесійная спартыўная каманда, гэта прыцягнула б яшчэ больш насельніцтва да актыўнага ладу жыцця. «У Старых Дарогах раней была футбольная каманда «Будаўнік», дарэчы, за яе гуляў цяперашні намеснік кіраўніка Федэрацыі футбола Юрый Вяргейчык. Калі ў маленькіх гарадках ёсць такія каманды, гэта прыцягвае дзяцей да прафесійных заняткаў спортам, матывуе, ды і ў цэлым папулярызуе фізкультуру. Спорт — гэта відовішча, якое падабаецца людзям».
Летась старадарожскі райвыканкам сумесна з Беларускай федэрацыяй футбола адкрыў новае поле для міні-футбола на базе адной са школ горада, у планах ёсць жаданне стварыць там жа і хакейную каробку. Акрамя фізкультурна-аздараўленчага цэнтра ў горадзе ёсць дзіцяча-юнацкая спартыўная школа, у ёй займаецца 234 чалавекі. Там адкрыты аддзяленні барацьбы, валейбола і футбола. Сёння ў Старых Дарогах не хапае толькі аднаго — басейна. У горадзе яго ніколі не было, аднак будаўніцтва такога аб'екта ўжо запланавана.
Сам Віктар Недаліўка прыехаў у Старыя Дарогі, на радзіму жонкі, з Мінска пасля завяршэння сваёй спартыўнай кар'еры. Будучы паспяховым гандбалістам, ён пагуляў у мінскім «Дынама» і «Вікторыі-Рэгіі», быў найлепшым бамбардзірам чэмпіянату Беларусі.
— Я скончыў сваю кар'еру даволі рана, пяць гадоў таму. Тыя, з кім выступаў, — Барыс Пухоўскі, Дзмітрый Нікуленкаў, Сяргей Шыловіч — сёння яшчэ гуляюць. На той момант у беларускім гандболе наступіў фінансавы крызіс, быў варыянт пераехаць за мяжу, але ў мяне ўжо было двое дзяцей, таму я не захацеў пераязджаць. З'явілася магчымасць працаваць трэнерам па гандболе ў Старых Дарогах, пагадзіўся, таму што хварэю спортам. Набраў хлапчукоў не толькі з горада, але і з вёсак. Яны ў мяне выступалі даволі добра, займалі прызавыя месцы, — расказвае Віктар.
А пасля трох гадоў працы трэнерам яму прапанавалі ўзначаліць фізкультурна-аздараўленчы цэнтр, на той момант пасады кіраўніка і трэнера сумяшчаць было немагчыма, таму аддзяленне гандбола ў старадарожскім ДЮСШ зачынілі. Хоць дарослая аматарская каманда там ёсць і цяпер.
— Мы гуляем у чэмпіянаце Мінскай вобласці, занялі там у апошні раз 4-е месца, — з гонарам адзначае Віктар Аляксандравіч.
Кіраўнік старадарожскага ФАЦ кажа, што атрыманы за багатую гульнявую кар'еру вопыт, вядома, дапамагае ў рабоце і цяпер. Аб сваім пераездзе ў Старыя Дарогі з Мінска ён не шкадуе.
На пытанне пра крытыку з нагоды вялікай колькасці спартыўных аб'ектаў, якія будуюцца ў краіне, Віктар Недаліўка адказвае катэгарычна:
— Калі будуюцца спартыўныя аб'екты, значыць, гэта трэба насельніцтву. Важна рабіць сістэмы зніжак для тых людзей, якія ў іх маюць патрэбу. Мы часта гаворым пра тое, што людзі ў вёсках п'юць, а вось якраз прыцягненне іх і дзяцей з такіх сем'яў да фізкультуры і спорту дапамагае змагацца з гэтай хваробай. У нашым раёне ёсць такія вёскі, як Шапчыцы, Оршаль, Залужжа, дзеці адтуль прыязджаюць да нас на трэніроўкі з вялікім жаданнем. У горад дабіраюцца на школьным аўтобусе, калі ёсць жаданне, ні тры, ні 12 км не палохаюць. Ёсць дзеці і з праблемных сем'яў, вядома, ім лепш чымсьці заняцца, каб ставіць у жыцці мэты і дасягаць іх. З уласнага досведу работы трэнерам яшчэ скажу, што вельмі многае залежыць ад кадраў. Дзяцей трэба заахвоціць, зматываваць, прапанаваць цікавыя трэніроўкі.
Дар'я ЛАБАЖЭВІЧ
Фота Ганны ЗАНКАВІЧ
Мінск — Старыя Дарогі — Мінск
Набор на бюджэтныя месцы павялічыцца.
Колькі ж каштуе гэты важны кампанент здаровага рацыёну зараз?
Не выявіць ні секунды абыякавасці.
