Знаёмцеся: Дар'я Зюзькевiч, вучанiца дзясятага класа сталiчнай СШ № 121, — пераможца конкурсу БРСМ «Валанцёр года» па вынiках мiнулага года ў намiнацыi «Асабiсты ўнёсак сярод навучэнцаў устаноў агульнай сярэдняй адукацыi». Дзялiцца i дапамагаць iншым дзяўчына вучылася з малых гадоў.
Аднойчы, калi ёй было восем, разам з бацькамi сабралi ўжо непатрэбную вопратку, цацкi, у тым лiку асаблiва любiмага ружовага понi, дакупiлi канцылярскiя прылады i перадалi ў дзiцячы дом у Пiнску акурат падчас свята для яго выхаванцаў, што ладзiла там iнiцыятыўная група.
— Мне падабаецца адчуваць, як усмiхаецца той, каму я змагла дапамагчы: дзяўчынка цi хлопчык або пенсiянер. Такi крок — гэта шанц зрабiць крыху шчаслiвейшым чалавека, з якiм цябе зводзiць жыццё, — кажа Даша.
Ужо пяць гадоў яна ўдзельнiчае ў школьным валанцёрскiм клубе ЮНЭСКА «Дзiва», з якiх апошнiя два з'яўляецца яго старшынёй. Дзяўчына ахвотна наведвае самыя розныя мерапрыемствы ў ролi ўдзельнiка, валанцёра, а таксама арганiзатара на школьным, гарадскiм, рэспублiканскiм узроўнях. Бярэ ўдзел у пашырэннi праекта «Роўны навучае роўнага», дзе яны — валанцёры, роўныя па статусе i iнтарэсах, — расказваюць такiм жа падлеткам пра карысць здаровага спосабу жыцця, адказваюць на пытаннi, што цiкавяць сёння моладзь, закранаюць хвалюючыя iх тэмы, якiя з нейкiх прычын складана абмеркаваць з настаўнiкамi, бацькамi, урачамi. Задача праекта — стварыць камфортныя i сяброўскiя адносiны памiж аднагодкамi.
Летась школьнiкi сталi пераможцамi гарадскога конкурсу ў намiнацыi «Найлепшы валанцёрскi атрад — 2019». Для ўдзелу неабходна было прадставiць праект i ролiк, якi б апавядаў пра валанцёрскую дзейнасць.
Апроч яе ўжо 12 гадоў дзяўчына займаецца ў заслужаным аматарскiм калектыве Рэспублiкi Беларусь, ансамблi танца «Равеснiк» Рэспублiканскага палаца культуры прафсаюзаў. У яго складзе бярэ ўдзел у культурных мерапрыемствах, неаднаразова прадстаўляла Беларусь на мiжнародным i дыпламатычным узроўнях, напрыклад, падчас «Моста дружбы». У дабрачынным праекце «Ад танца да танца, ад сэрца да сэрца» ансамбль даў 30 канцэртаў па ўсёй краiне. А сродкi, атрыманыя ад выступлення ў iтальянскiм горадзе Кальяры, былi перададзены ў Бараўлянскi анкалагiчны рэабiлiтацыйны дзiцячы цэнтр. Мiнулым летам Дар'i пашчасцiла стаць часткай медыякаманды валанцёрскага атрада «Крылы» i ўдзельнiчаць у арганiзацыi святкавання 50-годдзя «Зубраняцi». За ўсiм гэтым яна адчувае сяброўскую атмасферу i падтрымку.
— Паняцце «сябры» шырокае i хутчэй асабiстае. Але я з упэўненасцю скажу, што некаторыя, каму я змагла дапамагчы, напрыклад, у дзiцячым доме, сталi маiмi добрымi знаёмымi. Мы трымаем сувязь праз сацыяльныя сеткi, — кажа дзяўчына.
Выконваць валанцёрскiя абавязкi для Дар'i нескладана. Але бываюць выключэннi. Яна прызнаецца, што тыя падлеткi, якiя жывуць у дзiцячых дамах, часта замыкаюцца ў сабе i нiкога да сябе не падпускаюць. Таму ў ход iдзе кемлiвасць: дзяўчына пачынае размаўляць з дзецьмi крыху меншага ўзросту. Тыя ахвотна апавядаюць валанцёру пра iнтарэсы старэйшых, з гэтымi ведамi крыху прасцей улiцца ў iх калектыў — такi вось невялiчкi «сакрэтны» лайфхак.
Па словах Дар'i, сёння валанцёр — гэта найперш мабiльны i гнуткi чалавек, здольны падстроiцца пад любую сiтуацыю i гатовы прыйсцi на дапамогу, ахвяруючы сваiм часам. А яшчэ... «Ён павiнен быць у красоўках — гэта галоўны атрыбут, зручны i лёгкi», — сур'ёзна кажа дзяўчына.
Валанцёрства заўсёды будзе займаць адно з важных месцаў у жыццi Дар'i. У будучым яна бачыць сябе журналiстам i працуе над тым, каб ажыццявiць пастаўленую мэту: бярэ ўдзел у пiсьменнiцкiх конкурсах, неаднаразова была госцем i вядучай у iнтэрактыўным праекце «Пiн-код» тэлеканала «Беларусь 2» i ўдасканальвае сябе ў напiсаннi артыкулаў i эсэ.
— Калi казаць пра свае мары ўслых, ёсць iмавернасць, што яны не збудуцца, таму пакiнем гэта ў сакрэце. Але галоўным цяпер для мяне з'яўляецца паспяховае заканчэнне школы i паступленне ў БДУ. А яшчэ я хачу, каб усе былi шчаслiвыя i любiмыя.
Кацярына Касцевiч, студэнтка IV курса факультэта журналiстыкi БДУ
Фота дадзена гераiняй
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
